Routen – LOLA LOVES CHAMPAGNE

23 november 2022

WALKING BUBBLES.

Een weekje vakantie in november is iets anders dan een weekje in de zomervakantie. Maar het kan evenveel deugd doen, dat is zeker. Alleen wordt het op een verschillende manier ingevuld. Lees: met de COACHING cursus van SPIRIT COACHING, met het online LICHT FESTIVAL, met poetsen, koken, bezoekjes aan La Mamma, film, boek, cocooning met het lief…. Genieten met de grote G. Het weer is zoals novemberweer hoort te zijn: koud, nat, veel wind, veel water, weinig licht, veel duisternis. Nu is dat niet bevorderlijk voor mijn mentale welzijn, al dat duister buiten. Ook al is er binnen veel om van te genieten, een dag niet gewandeld is een dag niet geleefd. Vette knipoog 😉

Gisteren kreeg ik het op mijn heupen. Regen of geen regen, vandaag ga ik wandelen, verkondigde ik met veel bombarie. Guitarman was niet even enthousiast en besloot thuis te blijven met zijn minnares (lees zijn racefiets), die dringend een (schoonmaak)beurt nodig had. 🙂

Zoals mijn trouwe lezers weten draai ik mijn hand niet om voor een eenzame wandeling, integendeel. Ik stapte in de auto en reed naar de dorpskern van Poeke, waar een wandeling vertrekt die ik al heel lang wilde doen. Ooit, toen de dieren nog spraken, was ik als zes of zevenjarige met de bus op uitstap gestuurd naar Poeke: een buitenschoolse activiteit waar ik nog steeds met een gevoel van ellende aan terugdenk. Een hoogsensitieve, zeer introverte zes of zevenjarige meesturen met een bus vol onbekenden… tja, dat is niet echt een cadeau. Ik herinner mij nog het grote kasteel, al vervallen, en het enorme grasveld ervoor waar we geacht werden aan allerlei spelletjes mee te doen. Nachtmerrie voedsel.

Blijkbaar is die herinnering toch verteerd, want ik wou absoluut eens terug naar Poeke. Nu is er de POEKEKASTEELWANDELROUTE, die is bewegwijzerd met bordjes, maar waarvan je ook de GPX kan downloaden op de website van ROUTEN. Lang leve de GPX, zo kan ik in mijn eentje op wandeltocht gaan, in de overtuiging dat ik de weg zal terugvinden.

Tot mijn blijdschap en verbazing bleef de voorspelde regen helemaal uit, integendeel, nu en dan kwam de zon zelfs van achter de wolken piepen. Het was koud, maar ik was warm ingepakt, dus dat deerde niet. Er was ook een strakke wind, maar ook die kon de pret niet vergallen. Wat ben ik een geluksvogel. Ik genoot van elke stap, vooral de stappen die me door het kasteeldomein van Poeke leidden, tussen de majestueuze hoge bomen, watertjes hier en daar, en doorkijkjes naar wat van een goeie afstand lijkt op een sprookjeskasteel. Jammer genoeg heeft de prins in dit verhaal geen middelen om zijn kasteel te herstellen, het is echt wel zeer vergane glorie. Een groot deel van de wandeling gaat ook door de velden van Lotenhulle en Poeke, waar ik werkelijk prachtig gerestaureerde boerderijen zag. Wat een zalige plek om te wonen lijkt me.

Zoals steeds laat ik jullie meegenieten aan de hand van mijn foto’s.

Nog maar een paar honderd meter gestapt en al tussen de bomen.

Mrs donkey met héle lange wimpers, wat een schatje

Naam: Poekekasteel wandelroute.

Afstand: 9 km

Ondergrond: slechts een paar honderd meter onverharde weg. De onverharde weggetjes zijn de mooiste, maar ook de moeilijkste, dus dit is een makkelijke wandeling

Start: Er was veel plek in de straat thv de kerk van Poeke. Daar zijn ook twee herbergen waar de dorstigen zich kunnen laven. Zelf had ik een flesje water en een koekje mee voor onderweg. Maar bij mooi en warmer weer moet het daar aangenaam vertoeven zijn.

Fijne woensdag

Myriam

23 oktober 2022

STUIFDUINWANDELROUTE – 11 km.

Dat we niet ver moeten lopen om heerlijk te wandelen heb ik al tot vervelens toe herhaald op deze blog vrees ik. Bij deze nog een keer: op 16 kilometer van het deurtje van huisje Weltevree startte de wandeling die we gisteren aflegden: de Stuifduinwandelroute. Vlakbij toch?

De wandeling ontdekten we in een ROUTEN boekje, met dank voor de steeds fantastische wandeltips, team ROUTEN!!

Parkeren kan je thv het Provinciaal Domein Den Blakken in de Wegvoeringstraat 308 in Wetteren. Van daaruit voerde een lus ons via grote stukken jaagpad langs de Schelde, maar ook door de Kalkense Meersen en de Warandeduinen, en zo terug naar de parking. Onderweg is er ruimte om de inwendige mens te versterken onder andere bij CAFE DEN AARD: zeer gekend bij fietsers en wandelaars, want een heerlijke plek, met lekkere drankjes in een ruim assortiment, heerlijke taartjes van de eigen bakkerij, zelf gedraaid roomijs… En een groot terras waar het ook gisteren heerlijk zitten was, met uitzicht over de Schelde en het Veer. O ja, dat Veer, da’s ook een trekpleister op deze wandeling. Je moet namelijk van de ene naar de andere kant van de Schelde met een veer. Dat is altijd een bijzondere belevenis.

Ik genoot van deze prachtige toer in vrijwel zomerse omstandigheden, samen met guitarman, en herinner me vooral de unieke bomen die we tijdens onze wandeling tegenkwamen: oud, groot, sterk, energie-uitstralend. Verder veel paddenstoelen, licht dat reflecteert op het water van de snelstromende Schelde, bladeren in alle kleuren en tinten geel, bruin, rood, de aardse geur van de herfst, het ritselen van de afgevallen bladeren onder onze voeten, de steeds wisselende wolkenformaties….

Laat me je meenemen aan de hand van enkele foto’s die ik maakte met de feun:

Corona memorial ter nagedachtenis aan alle coronaslachtoffers.

Geniet van jullie zondag!!!

Myriam

11 april 2021

TOTALLY DIFFERENT

We deden vrijdag extreem wild 🙂

In plaats van een promenade tussen onze geliefde bomen kozen we resoluut voor een wandeling met zicht op de koeltorens van Doel. Gek geworden? Toch niet!!

We volgden het advies van ROUTEN dat al geruime tijd uitnodigt om het nieuwe wandelnetwerk in het WAASLAND, meer bepaald het grenspark GROOT SAEFTINGHE te ontdekken. Gewaagd, want wat kan er nu helemaal aan natuur te beleven vallen in de buurt van dat gedrocht van een kerncentrale.

Onze mond viel open en kon niet meer dicht. Wat een natuurpracht! Natuurlijk heb je steeds van één of andere kant zicht op de ANTWERPSE HAVEN, en de kerncentrale van DOEL. Indrukwekkend, maar dan op een gruwelijk lelijke manier. De natuur maakt echter véél goed.

Op de grens tussen Waasland en Zeeland groeit het Grenspark Groot Saeftinghe, met zijn 4.700 kilometer een van Europa’s grootste getijdengebieden. Eb- en vloednatuur en het aangrenzende polder- en havenlandschap zorgen voor een bijzondere mix: terwijl steltlopers scharrelen aan je ene zijde, rijst aan je andere zijde de industrie van de Antwerpse Haven en glijden kolossale containerschepen voorbij. Tussen deze contrasten stuurt het gelijknamige wandelnetwerk je op pad langs 120 kilometer mooie en veilige wegen. Van aan De Klinge en de kreken van Kieldrecht over de Prosper- en Hedwigepolder tot helemaal in Doel en Verrebroek: knooppunten leiden je langs de grens en lokken je eroverheen, door een ongekend stuk natuurschoon waar de stilte je nog echt omarmt.
http://www.routen.be

We deden niet zó gek dat we de grens overgingen, zo zijn we niet. Maar ook binnen de Belgische grenzen is dit een wondermooi natuurgebied. Veel water, ah ja, want een getijdengebied. Overal vogels. En wat me echt bijbleef was de stilte. Heel vreemd, er waren enkel natuurgeluiden te horen, niets lawaai van de haven of de kerncentrale, enkel rustig gefluit en vrolijk gekwaak.

We deden een lus van 11.5 km die vertrok aan de informatiekeet Hedwige-Prosperproject. Daar was nog een parkeerplaatsje over. Zo niet dan kan je ook makkelijk parkeren aan de kerk van Prosper.

De Schelde is nooit ver weg. Er is onderweg een Radartoren die je kan beklimmen en vanwaar je een prachtig uitzicht zou hebben over de haven van Antwerpen. Op vele plaatsen zie je totaal vervallen boerderijen. Dat heeft op zich ook een zekere charme, al betwijfel ik of de onteigende boeren daar ook zo over dachten?

Toch heel fijn dat men de natuur niet uit het oog heeft verloren bij de uitbreiding van de haven en de ontpoldering. Als het dan toch moest gebeuren is het goed dat er een natuurpark is bijgekomen.

GENIETEN in hoofdletters is dit.

Kijk mee met mij…

Verlaten… wat had ik er graag een kijkje genpmen….

SEE YOU

LOLA

28 februari 2021

PEACE AND QUIET

Zondag 28 februari 2021. Als we ’s ochtends de gordijnen opentrekken staat de zon blij te stralen aan een blauwe hemel. Het ziet er warm uit vanachter ons superisolerend glas, maar schijn bedriegt. Dat ervaren we van zodra we buiten komen en de kleine afstand van ons stekje naar onze auto overbruggen. Geen zin meer om terug te keren en een muts of sjaal te halen. Het zal wel los lopen.

We rijden richting Boerekreek in Sint Jan in Eremo. Een deel van deze grote kreek is een natuurreservaat beheerd door Natuurpunt, een ander deel is een provinciaal domein waar in niet coronatijden waarschijnlijk van alles te beleven valt. Nu interesseert ons enkel de parking aan het centrum waar we de wagen kwijt kunnen en de mindulwandeling kunnen starten. Mocht je dat willen kan je op de website van de provincie Oost-Vlaanderen een twintigtal geluidsfragmenten downloaden die je op diverse plekken tijdens de wandeling kan beluisteren, kwestie van echt mindful bezig te zijn. Maar mindful zijn wij ook zonder geluidsfragmenten, dus die laten we voor wat ze zijn.

Komoot echter hebben we altijd bij de hand. Guitarman neemt dat stuk van de activiteit voor zijn rekening, zodat we zeker niet verloren lopen. Op mij kan je niet echt rekenen daarvoor 🙂

De wandeling is subliem, echt waar. Je hoeft niet over speciaal schoeisel te beschikken want alles is goed begaanbaar. Met een buggy zou ik het echter niet uitproberen;)

We wandelen langs het Leopoldkanaal en gaan eventjes van het pad af, een vlonder op die een heel eind uitsteekt in een prachtige kreek de Oostpolderkreek. Even heb je het gevoel weg van de wereld te zijn. Heerlijk.

Een beetje verder zetten we onszelf over met een handveer, hop naar de andere kant van het kanaal. Vandaar wandelen we verder in de totale rust. Enkele wandelaars kruisen ons, maar we kunnen ze op één hand tellen. Ik zie een reiger wegschieten uit het riet, de zon schittert in duizenden glinsters op het wateroppervlak dat overal te bekennen is. We wandelen door een stukje bos, langs andere kreken, in het dorpje Bentille en langs de Sint Jansdijk, er is echt voor elk wat wils.

Na een kleine 15000 stappen zijn we terug aan onze auto, waar het ondertussen ongelofelijk druk is geworden.

Een goede raad, vertrek in de ochtend, of zoals wij, op het middaguur, dan ben je de grote drukte voor. En alhoewel er voldoende plaats is om afstand te houden zelfs in aanwezigheid van véle wandelaars, toch is het fijner om de stilte in alle rust te ervaren. Zo denken wij daar toch over.

Zoals steeds laat ik de rest van het verhaal over aan de beelden. Enjoy

Het heeft alweer deugd gedaan. Nog een fijne zondag verder.

Groetjes LOLA

14 februari 202114 februari 2021

Walk the line.

Wandelen is altijd mijn lang leven geweest. Toen ik een tweetal jaren geleden door een hernia een half verlamde voet moest meeslepen, drong het nog meer dan anders tot mij door wat stappen voor mij betekent, en wat voor een impact het zou hebben mocht ik dat niet meer kunnen. Gelukkig brachten drie injecties, verspreid over enkele weken, soelaas, en kon ik verder vlot bewegen met mijn pootjes. Enige onderbrekingen door een astma opstoot daar gelaten 🙂

Het slechte nieuws dat guitarman vorige week ontving aangaande zijn gezondheid, zette ons leven op losse schroeven. Dit is geen blog over gezondheidsperikelen, dus echt diep zal ik er niet op ingaan. Maar niets zeggen lukt me ook niet. Ons hoofd leeg maken is nu extra nodig, door de bitch genaamd kanker, en gelukkig is er dan de wandelmogelijkheid. Want al het andere is zo goed als weggevallen door die andere bitch genaamd CORONA.

Het nieuws was slecht, maar van alle slechte nieuwsberichten die je kan ontvangen, toch nog één van de betere. Daar houden we ons aan vast. Aan dat én aan het wandelen.

Zo trokken we vrijdag de wijde natuur in, bij ongelofelijk koude temperaturen. Gewapend met thermisch ondergoed, muts en dikke dikke wanten, snowboots… Iemand die in het Noorden woont lacht zich een breuk met onze ongelofelijk koude temperaturen, maar voor ons is min acht toch echt berekoud.

De tocht leidde ons naar het kasteelpark van Berlare, waar de wandeling begon. En na 16000 stappen ook weer eindigde. Ook een stukje van de Kalkense Meersen hoorde bij deze route. Een heerlijke wandeling met prachtige zichten, extra mooi door de sneeuw die nog overal terug te vinden was. Hier en daar stapten we door bebouwd gebied, en dat is nooit onze favoriet. Ook nu niet. Maar de natuur buiten de bebouwde kom was zo indrukwekkend mooi dat we de korte stukjes tussen de huizen er graag bijnamen.

Zoals steeds laat ik de foto’s spreken. Geniet er van. Dat hebben wij ook gedaan.

En geniet van elke dag!!

LOLA

31 januari 202131 januari 2021

SURVIVAL

Toen we ontwaakten halverwege de ochtend (shame on us…) stond de zon vrolijk te wezen aan de hemel. Wat een verschil met gisteren, toen het water de hele lamlendige dag lang met bakken tegelijk over ons heen werd gekapt. Wandelen zou kunnen vandaag, in de best mogelijke condities.

In een razend tempo (nou ja) werd er ontbeten, gedoucht en aangekleed zodat we rond half twaalf al in de auto zaten. Prestatie voor ons 😉

Jammer genoeg was de zon ondertussen wat vermoeid geraakt, en had ze besloten dat een middagdutje absoluut aan de orde was. Maar goed, we waren nu al zo ver, en regenen deed het niet.

We reden richting Flobecq, Vloesberg pour les Flamands, want volgens ROUTEN konden we hier flirten met de taalgrens, en en passant wat bos meepikken.

De auto werd geparkeerd aan herberg Ancien Belgique ofte Oud België, in betere tijden waarschijnlijk een druk gefrequenteerd etablissement, maar nu doods en treurig stil. Je zou denken dat we het ondertussen al gewoon zijn, maar het doet me toch iets. We vermanden ons, en begonnen aan de WEERWOLFWANDELING.

Een weerwolf hebben we niet gespot, tenzij weerwolven zich vermommen in modder? In dat geval hebben we er veel gezien. Dat hadden we natuurlijk kunnen weten na de regenval van gisteren hoor ik jullie zeggen. True that. Maar eerder hebben we ons nog nooit laten tegenhouden door wat modder, zelfs niet nadat we de kans kregen om na een glij/valpartij de bodem aan een nauwkeurig onderzoek te onderwerpen. Vandaag hebben we echter onze limiet bereikt. Trop c’est trop en teveel is teveel. Er was enkel modder, en water. Mijn schoenen zijn waterdicht, maar het water liep er langs de bovenkant in, zo diep zakten we weg. Hier en daar moesten we ons vasthouden aan afsluitingen (gelukkig zonder elektriciteit op) wat tot hilarische taferelen moet geleid hebben.

Ik vergeet nog iets. Toen we de eerste modder achter de rug hadden, moesten we ook nog klimmen over een omgevallen boom, met verborgen tussen de takken…. prikkeldraad… Geef toe, survival was niet ver weg 🙂

Nadat we voor een soort meer kwamen te staan (lees overstroomd pad) besloten we terug te keren, en zéér tegen onze natuur in, langs de grote baan naar de auto te stappen. Ik was oprecht in shock door wat er zoal langs die Ronsensestraat (N48) terug te vinden is in de grachten. Blikjes, flesjes, pampers, verpakkkingen allerhande, een tablet zelfs… Degoutant, echt waar. Wie doet zoiets??? Hoe moeilijk kan het zijn om eigen afval mee te nemen tot je aan een vuilnisbak, desnoods je eigen vuilnisbak thuis, komt?

Vlak voor we aan de auto terug waren, begon het te regenen. Goed getimed dus.

Modder hebben we nu genoeg gehad, de volgende wandeling zal over verharde paden gaan.

Vergis je niet, we hebben genoten. Er was heel wat moois te zien, als we even konden opkijken van het pad tenminste 😉

14000 stappen op de teller, we zijn tevreden. Het heeft deugd gedaan. En we gaan terug als het water in de bodem is gesijpeld, waar het thuishoort 🙂

Keep it safe

10 januari 202110 januari 2021

JUST A PERFECT DAY

Vanmorgen was ik wonder boven wonder wakker en op om half negen. Dat gebeurt nooit, tenzij op werkdagen. Anne van ZONDER DANK.be brengt regelmatig de mooiste beelden van zonsopgangen en blauwe uren, ze gaat dan ook op een ontiegelijk uur de deur uit volgens mij :). Enfin, misschien heb ik me onbewust laten inspireren en zat ik daardoor wat vroeger dan normaal aan de ontbijttafel. Daar werd me een prachtig beeld voorgeschoteld, weliswaar nog vanachter glas.

De zon scheen stralend en bracht ons op wandelgedachten. Daar hebben wij niet veel voor nodig natuurlijk.

We pikten een wandeling van een zestal kilometer uit het ROUTEN aanbod. Een wandeling door het Drongengoedbos, ondertussen overal welbekend door de grote drommen mensen die er in de herfst naar toe trokken waardoor wegen moesten afgezet worden en zo. Maar ik dacht, het is winter, het is nog (relatief) vroeg, dus dat zal wel meevallen.

Geleid door Waze kwamen we rond elf uur aan parking POL. Daar stond al aardig wat volk geparkeerd, en bovendien was het van daar nog een viertal kilometer naar het beginpunt van de geplande tocht. Ter plekke improviseren dan maar en een wandeling kiezen die aan parking POL begint. Best wat keuze. We kozen voor de wandeling met het rode driehoekje, ongeveer acht kilometer. Dat zou ons zeker lukken, ah ja!!

Na deze wandeling begrijp ik waarom Drongengoedbos zoveel succes heeft!!! Dit was één van de mooiste wandelingen ooit. En het wordt nog beter: er was geen kat te zien tijdens onze tocht, enfin, hier en daar eens een eenzame of tweezame wandelaar of fietser, maar echt NIET druk. Waar al dat geparkeerde volk dan wel naar toe trekt is me een raadsel, maar in elk geval volgden ze niet het pad dat wij kozen. Wij blij!!!

Het aller allermooiste moment, ik kreeg er echt tranen van in mijn ogen, was dat waarop een hele roedel herten het bospad overstak. Ik was zo onder de indruk, en wou ook niets missen van het moment, dus ik heb geen foto’s. Maar het was indrukwekkend mooi.

De paden lagen er bevroren bij, hier en daar was het spekglad. Maar vooral héél erg modderig. Onze stevige stappers hebben weer hun nut bewezen.

Deze paden waren wat minder leuk, alhoewel ik het kind in mij voel bovenkomen als ik zo mag zompen in de modder. Goede schoenen en dan kan dat hé.

Laat voor de rest van mijn verhaal de foto’s voor zich spreken.

Ik ben een boomknuffelaar. Echt. Zalig gevoel, gewoon eens doen!!!

Dit was heerlijk. Hoop dat jullie ook hebben kunnen genieten in alle veiligheid van deze mooie zondag

Groetjes LOLA

26 december 202027 december 2020

STEP BY STEP

Goeie avond alweer! Hoe gaat het ermee? Hebben jullie fijne kerstdagen doorgebracht in jullie kleine bubbel? En viel dat wat mee?

Hier was het toppie 😉

Er werd een bijzondere constructie opgezet om zoveel mogelijk in orde te zijn met de coronamaatregelen. Dat betekende dat ik kerstmis vierde met mijn kinderen in hun huis (zij leven in één huis) en dat mijn guitarman kerstmis in ons appartementje vierde met zijn knuffelcontact, zijn zoon.

Foto door Karolina Grabowska op Pexels.com

Voor het eerst sinds mijn geboorte, als ik er zo eens bij stil sta, vierde ik kerst zonder mijn moeder en mijn broers. Kerst is immers altijd een groot familiegebeuren, sinds zo lang ik me kan herinneren. We vierden het lange tijd in het ouderlijke huis, maar nu dat is verkocht en mijn moeder in een woonzorgcentrum verblijft, feestten we de laatste jaren op verplaatsing, in een zaaltje, dat voor de gelegenheid kerstsfeerderig wordt aangekleed. Daar konden we dan samenkomen met de in totaal 30 mensen die onze familie telt.

Dit jaar is alles anders, dus ook dit. Oma mag haar WZC niet uit. En wij allen moeten in kleine bubbels vieren. Anders, maar we maken er het beste van.

Op het kerstmenu met de kids stond:

Dat het erg lekker was. Al werd het ene wat meer gesmaakt dan het andere. De open ravioli met krab werd minder geapprecieerd. Dat komt er van als je gerechtjes klaarmaakt, zonder ze eerst uit te proberen. Maar al bij al hebben we smakelijk gegeten. Het dessertje van de hand van dochterlief was verrukkelijk!!!

Cadeautjes uitpakken hoort er ook bij natuurlijk, en om af te sluiten een fijne film: Harry Potter II, die ik niet kon uitkijken omwille van de avondklok. 😉

Wat een vreemde tijden zijn dit toch.

Hopelijk hadden jullie ondanks alle beperkingen ook een fijne kerst.

O ja, nog dit: gisteren negen kilometer gewandeld, zonder noemenswaardige longklachten. Dat zit dus wel snor!! De wandeling op zich was niet buitengewoon dus ik wijd er geen aparte blogpost aan. Wel hebben wij het geografische middelpunt van Vlaanderen gevisiteerd (zie foto met vlaggenstok en guitarman 😉 ) Er was ook een niet onaantrekkelijk maar privé kasteel te bewonderen: Hof Te Melis. De wandeling zelf draagt de naam LIPPELOBOS WANDELING. Al is de naam bos wat overtrokken in dit geval. Leuk om te doen, maar niet uitnodigend tot herhaling.

Bye

Lola

13 december 2020

Another little treasure.

We krijgen er maar niet genoeg van. Van zodra het ook maar enigszins droog is én het ook zo belooft te blijven, springen we onze stapschoenen in en spurten we naar één of ander mooi startpunt om de Vlaamse natuur van naderbij te bekijken. Vlaamse natuur, jawel, die is er nog, en hoe. Ik verbaas me er elke keer opnieuw over. Ik loop toch al enige jaren rond hier in de buurt, en veel van die prachtige plekken heb ik nog nooit eerder gezien. Raar toch dat er eerst een duivels virus de wereld moet belagen, vooraleer ik in eigen streek de schoonheid ten volle leer ontdekken? Als dat geen bewijs is voor de theorie dat elk nadeel ook zijn voordeel heeft.

Zo gingen we de laatste zonnige dag richting natuurgebied Den Dotter in de buurt van Aaigem. Nog nooit gehoord van Aaigem? Ik ook niet, maar het schijnt het dorp te zijn waar Jan De Wilde woont. Parkeren konden we zoals wel vaker aan de kerk, in dit geval die van Aaigem, van waar de wandelroute ook startte.

Het grootste deel van de wandeling bestaat uit verharde weg, waarop het makkelijk stappen is. Maar, dat is niet de hele tijd het geval. Meer op het einde zit je toch weer vast in de modder. Aangepast schoeisel is een vereiste!!

Wat ik zo tof vind aan wandelen in deze tijd van het jaar, dat zijn de voortdurend veranderende wolkenpartijen. Die zijn vaak zo ontzettend mooi. Ik hoop dat ik er een paar heb kunnen vangen met mijn feun, zodat jullie mee kunnen genieten.

Een andere geschikte naam voor deze wandeling zou kunnen zijn: de badkuipwandeling. Wil je graag een bad nemen in de vrije natuur en hecht je niet al te veel belang aan hygiene en privacy? Dan kom je tijdens deze wandeling helemaal aan je trekken. Ik heb alle badkuipen gefotografeerd die ik onderweg tegenkwam (éénmalige actie, dat doe ik geen twee keer) en dat waren er zeker meer dan twintig! Handig om de dieren te drinken te geven, maar niet echt passend in het landschap, en naar milieuvriendelijkheid heb ik ook mijn twijfels… Hieronder een bloemlezing 😉

MAKE YOUR CHOICE!!

Naast badkuipen spotten we ook heel wat diertjes, gedomesticeerd in meer of mindere mate…

Het bruine paard hierboven ziet er best aardig uit, maar het beet gewoon!! Gelukkig had ik een dikke jas aan. Heb je ooit 🙂

Mijn uiteindelijke wandeldoel, heb ik daar al iets over verteld? Ik wil met gemak meer dan twintig kilometer per dag aankunnen. Mijn streven is om bij elke wandeling verder te geraken, maar probleem hierbij is dat we té laat vertrekken. In de winter wordt het te snel donker om dan nog ver te stappen. Maar ik geef niet op. Moet lukken, tenminste als de gezondheid geen roet in het eten gooit.

Tot gauw,

Lola

11 december 2020

LITTLE TREASURES.

Gelukkig zijn ze er nog in deze droeve duistere tijden… de little treasures.

De wandelingetjes in de natuur die ons hoofd leegmaken en ons doen beseffen dat er nog leven is, ook tijdens corona.

In tegenstelling tot de eerste lockdown mogen we nu wel verder weg om de benen te strekken en dat doen we graag. Altijd dezelfde buurt is niet zo stimulerend.

Mijn favoriete site om wandelingen te zoeken is deze van routen. We hebben al heel veel mooie trajecten ontdekt met deze app. De kaarten kunnen gedownload worden als gpx bestand en zo rechtstreeks in je wandel app, bij mij is dat KOMOOT, worden opgeladen. Nice!!

Deze keer kozen we voor de Kravaalboswandelroute, een kleine acht kilometer door een grote verscheidenheid aan landschapsschoon.

We parkeerden in Meldert, langs de kant van de weg, rechttegenover café BIJ STINE, zoals alles ook gesloten natuurlijk😔

Geniet mee met de foto’s die ik onderweg nam.