En nog was de pret niet over. We hadden na het ontbijt en uitchecken nog één volledige wonderschone dag te gaan in de buurt van Vaals, en daar zouden we van genieten. Guitarman op zijn tweewieler, klimmend en dalend van top naar top. Ondergetekende met de stapschoenen aan, ook klimmend en dalend, van boom naar boom. 😉
Alice in Wonderland, zo voelde ik me soms. De schoonheid van de natuur, dat is als balsem voor mijn ziel. Ik was alleen, héél af en toe passeerde ik eens één of meerdere wandelaars, maar meestal was ik alleen met de stilte, het ruisen van de bladeren in de wind, het knerpen van de dorre bladeren onder mijn voeten, het fluiten van vogeltjes, die even niet goed weten wat te doen? Is het herfst of nog steeds zomer? Ik voelde een grote verbondenheid met alles rondom mij, en een diepe vrede in mijn hart die ik enkel en alleen vind in de natuur. Volmaakt geluk, veel dichter kan ik er niet bij geweest zijn dan hier.
Ik wandelde van Vijlen een toer van 22000 stappen, ik schat een 15 km dus. De wandeling zelf was 13 km, maar dan heb je nog de weg van de parking en terug naar de auto erbij. Onderweg één stop voor een heerlijk stukje échte Limburgse Vlaai en een cola, kwestie van de energie op peil te brengen. Eén keer een stukje terug moeten lopen, omdat KOMOOT een beetje tilt sloeg op een splitsing van vijf wegen, maar veel was dat niet. Geen kwaad woord over deze app: zonder zou ik nooit alleen kunnen wandelen, want ik zou hopeloos verdwalen….
Ik voeg nog wat foto’s toe. Meer van hetzelfde natuurlijk, maar ik kan er niet genoeg van krijgen. Ik heb geen foto’s gemaakt in het sublieme bos waar ik een heel stuk wandelde. De energie en schoonheid van die bomen kan ik niet capteren in foto’s, jammer genoeg.
Morgen als afsluiter nog een “recensie” over het heerlijke hotel waar we verbleven. Zoals eerder vermeld niet omdat ik er voor word betaald, maar omdat het er zo zalig was. En omdat het er met de deals van VANDERVALK ook betaalbaar is.
Fijne zondag en een goeie vakantie voor wie herfstvakantie heeft. De mijne zit er op 😉
Groetjes Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Paardechance hebben we met het weer. Een drietal dagen Nederlands Limburg geboekt zonder te weten wat de weergoden voor ons in petto hadden, en wat is dat goed uitgevallen!!
Er is er eentje jarig, tijd om een paar dagen te doen wat we het liefste doen: fietsen, wandelen, lekker eten met een goed glaasje erbij. Zo vertrokken we gisterenmiddag richting Vaals, waar we rond twee uur arriveerden in hotel Kasteel Bloemendal, een hotel van de Vandervalk keten. Mijn favoriete hotels mag ik zeggen. (Ik vermeld er terloops bij dat deze post NIET gesponsord is😊)
Een lyrische recensie volgt in een verdere blog. Vandaag wil ik jullie vertellen over de sublieme wandeling die we na aankomst maakten. Voor wie eraan denkt ook dit parcours af te leggen. Het gaat om Vaalsbroekroute 2 V12 Vaals
6.5 km, dat is een kleintje om mee te starten. Alleen rekende ik de afstand van en naar het hotel niet mee, zodat we toch aan 10 km zaten. Maar het was in elk opzicht de moeite waard.
Een overheerlijk etentje en een lekker bed sloten deze eerste verrukkelijke dag af. Geniet van jullie donderdag!
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Vorig weekend zouden we deel twee en deel drie van de GR 129 wandelen. Je weet wel, dat pad dat door Arnout Hauben en kornuiten werd bewandeld en uitvoerig werd becommentarieerd in het EEN programma DWARS DOOR BELGIË, en waar ook een boek bij hoort.
De eerste promenade deden we een hele tijd geleden, een schitterende wandeling van Brugge naar Beernem station. Jammer genoeg zijn daar geen foto’s en dus ook geen bewijzen van 😉
Tijdens de lange en bijzonder zonnige zomer hadden we natuurlijk tijd genoeg om het vervolg te doen, alleen weigeren mijn benen grote inspanningen wanneer de temperatuur boven de 25 graden stijgt. Tijdens de zomer lukte het ons dus niet om van Beernem naar Doomkerke en van Doomkerke naar Aarsele te stappen wegens te warm. De plannen werden opgeborgen maar niet vergeten.
Vorige week zouden we dan een tweede keer proberen. Vele weken vooraf reserveerden we een plaatsje in één van de twee bed and breakfasts die Doomkerke rijk is, met name bij Castel ’t Haantje. Waren we al eens eerder geweest toen we met de fiets de streek doorkruisten trouwens. Prima adresje, zeker te overwegen als je in de buurt gaat wandelen of fietsen. Het enige minpuntje was dat de reservatie niet kon geannuleerd worden. De week voor vertrek was ik méér dan een beetje verkouden, dus niet in prima vorm, én bovendien bleek het dat weekend vooral te zullen regenen. De plannen werden weer omgegooid, en in plaats van te wandelen besloten we om Brugge te bezoeken. Dat was alweer een tijd geleden. ’s Avonds konden we dan lekker eten, en overnachten in de gereserveerde Bed and Breakfast.
Zo gezegd, zo gedaan.
Lange tijd was ik een grotere fan van Brugge dan van Gent. De pittoreske straatjes en pleintjes, de prachtig bewaarde gevels en gebouwen, ik kon er niet genoeg van krijgen. Ondertussen is mijn liefde voor Gent vele malen groter geworden, maar voor Brugge heb ik toch nog een boontje.
Ik ken de stad behoorlijk goed. Ik woonde héél lang geleden, in het begin van mijn carrière, enige jaren in Sint-Kruis Brugge, en daarna enkele jaren in Oostkamp. Beiden liggen op een boogscheut van Brugge die Scone, dus ik flaneerde daar geregeld. De toeristische hotspots hebben geen geheimen voor mij mag ik zeggen.
Deze keer wilden we iets zien dat we nog niet eerder zagen. Dus ik ging op zoek en stippelde een parcours uit dat ik graag met jullie deel. Wie weet willen jullie ook eens een kant van Brugge zien die niet zo populair is bij de vele toeristen?
Parkeren deden we zoals steeds aan het station van Brugge, waar altijd meer dan genoeg plaats te vinden is, zeker op het dak. Ook hier zijn de prijzen behoorlijk gestegen sedert de laatste keer dat ik er was: 5.5€ voor een halve dag, niet min. Wel kan je gratis gebruik maken van het openbaar vervoer met je parkeerticket.
Normaal wandelen we altijd van het station rechtdoor richting Minnewater, deze keer leidde de tour ons echter naar links door een mooi stukje omwalling waar ik nog niet eerder was….
Langs dit pad kwamen we aan de Smedenpoort. Helemaal gerestaureerd, en een indrukwekkend bouwsel dat ik nog nooit van dicht bij ontdekte….Shame on me.
Van de Smedenpoort stapten we terug richting ’t Zand door de Smedenstraat. Ongeveer halverwege sloegen we linksaf het Kreupelenstraatje in, waar zich een mooie site bevindt: de blindekenskapel en Godshuizen.
Terug naar de Smedenstraat en langs ’t Zand naar de Zuidzandstraat, de Steenstraat en over het Simon Stevinplein, verder door de Oude Burg naar de Kartuizerinnenstraat waar we een bezoek brachten aan de brouwerij BOURGOGNE De FLANDRES.
Een leuk en leerrijk idee voor een uitstapje deze brouwerij. Vooral omdat je als afsluiter van de tour een lekker biertje kan drinken in de bar. Bij goed weer op het terras, maar dat was in ons geval niet aan de orde. 😦
Verder ging onze tocht door kleine en weinig bevolkte straatjes richting domein Adornes en de Jeruzalemkapel. Absoluut een must do al was het jammer dat de tombe van de weledele Adornes niet aanwezig was wegens renovatie, en al stond de kapel in de steigers.
Normaal zou de tour ons nog wat verder geleid hebben maar we begonnen allebei de nood te voelen aan een rustpauze en een opfrisbeurt in onze B&B vooraleer we zouden dineren.
Dat deden we in d’Afspanning in Beernem. Laat je niet misleiden door de naam die doet denken aan een wat oudere afgeleefde maar gezellige kroeg. Hier wordt gegeten op niveau, in een verfijnd kader. Het was genieten.
De volgende ochtend konden we na een heerlijk ontbijt weer richting Gent. Home 🙂
Mooie zaterdag verder!!
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Goeie avond alweer! Hoe gaat het ermee? Hebben jullie fijne kerstdagen doorgebracht in jullie kleine bubbel? En viel dat wat mee?
Hier was het toppie 😉
Er werd een bijzondere constructie opgezet om zoveel mogelijk in orde te zijn met de coronamaatregelen. Dat betekende dat ik kerstmis vierde met mijn kinderen in hun huis (zij leven in één huis) en dat mijn guitarman kerstmis in ons appartementje vierde met zijn knuffelcontact, zijn zoon.
Voor het eerst sinds mijn geboorte, als ik er zo eens bij stil sta, vierde ik kerst zonder mijn moeder en mijn broers. Kerst is immers altijd een groot familiegebeuren, sinds zo lang ik me kan herinneren. We vierden het lange tijd in het ouderlijke huis, maar nu dat is verkocht en mijn moeder in een woonzorgcentrum verblijft, feestten we de laatste jaren op verplaatsing, in een zaaltje, dat voor de gelegenheid kerstsfeerderig wordt aangekleed. Daar konden we dan samenkomen met de in totaal 30 mensen die onze familie telt.
Dit jaar is alles anders, dus ook dit. Oma mag haar WZC niet uit. En wij allen moeten in kleine bubbels vieren. Anders, maar we maken er het beste van.
Dat het erg lekker was. Al werd het ene wat meer gesmaakt dan het andere. De open ravioli met krab werd minder geapprecieerd. Dat komt er van als je gerechtjes klaarmaakt, zonder ze eerst uit te proberen. Maar al bij al hebben we smakelijk gegeten. Het dessertje van de hand van dochterlief was verrukkelijk!!!
Cadeautjes uitpakken hoort er ook bij natuurlijk, en om af te sluiten een fijne film: Harry Potter II, die ik niet kon uitkijken omwille van de avondklok. 😉
Wat een vreemde tijden zijn dit toch.
Hopelijk hadden jullie ondanks alle beperkingen ook een fijne kerst.
O ja, nog dit: gisteren negen kilometer gewandeld, zonder noemenswaardige longklachten. Dat zit dus wel snor!! De wandeling op zich was niet buitengewoon dus ik wijd er geen aparte blogpost aan. Wel hebben wij het geografische middelpunt van Vlaanderen gevisiteerd (zie foto met vlaggenstok en guitarman 😉 ) Er was ook een niet onaantrekkelijk maar privé kasteel te bewonderen: Hof Te Melis. De wandeling zelf draagt de naam LIPPELOBOS WANDELING. Al is de naam bos wat overtrokken in dit geval. Leuk om te doen, maar niet uitnodigend tot herhaling.
Bye
Lola
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Ik weet niet wat jullie hierover denken, maar ik vind dat een geniale uitdrukking: BALEN ALS EEN STEKKER. Het slaat nergens op (zoals je kan lezen wanneer je de link hierboven volgt naar http://www.taaluilen.nl) maar ik vind het geniaal. Het bekt ook zo geweldig, én het laat perfect zien hoe ik me voel eind 2020.
Ik schreef eerder dat ik me perfect kan vinden in de huidige situatie, al zal ook ik natuurlijk helemaal door het dolle heen zijn als we eindelijk weer onbezorgd kunnen knuffelen en feesten.
Maar de laatste weken is het gevoel van mij perfect kunnen vinden in wat ons momenteel overkomt wat verdwenen. Tot enkele weken geleden was ik namelijk in een vrij goede algemene gezondheid, een paar mindere dagjes daar gelaten. Ik kon wandelen en fietsen zoveel en zo ver als ik maar wou, en laat dat nu net mijn houvast zijn in deze droeve tijden. Zolang dat nog lukte, kon ik deze kutsituatie overleven.
Jammer genoeg heeft december wat extra gezondheidsklachten gebracht, niets ernstigs in vergelijking met wat ik soms lees bij bevriende bloggers, maar wel genoeg om mijn lichamelijke activiteit serieus in te perken. Ernstige astma opstoot, die moeilijk onder controle geraakt.
Bij de minste inspanning verander ik in een fluitende blaasbalg, of zo je wilt in een muis verwikkeld in een angstaanjagende doodsstrijd. Dat geluid op zich is nog het minste, ik geraak ook nauwelijks vooruit. Lola die anders gemakkelijk vijftien kilometer stapt, moet nu na één kilometer toegeven dat alsnog gaan wandelen geen goed idee was. Hijgend stop ik na elke honderd meter, en mijn hart bonkt alsof het elk moment uit mijn lijf kan springen. Ik puff en ik slik wat me werd voorgeschreven maar het helpt niet. Gelukkig kan ik dankzij mijn fantastische huisarts snel terecht bij de pneumoloog en krijg ik daar aangepaste medicatie die al na enkele uren verbetering brengt. Oef. Al zal het nog even duren voor ik kan verder werken aan mijn doel om uiteindelijk twintig kilometer per dag te kunnen stappen.
Het ziet er al wat minder donker uit nu ik weer kan ademen zonder de toonladder te reutelen. 🙂
De laatste wandeling die ik al hijgend aflegde, was een hele mooie. Ik heb er niet optimaal van genoten om begrijpelijke redenen, maar ik heb wel veel foto’s gemaakt. Dan kon ik immers even stil staan om op adem te komen. Die foto’s wil ik jullie niet onthouden, dan is er nog iets plezants aan dit blogje niet? Ook de link naar Komoot zet ik hier neer voor het geval jullie deze hele knappe wandeling willen doen.
Enjoy! Eens ik helemaal de oude ben, doe ik de wandeling nog eens om er met volle teugen, letterlijk dan, te kunnen van genieten!!
Stay safe, lieve mensen!!
Lola
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
LOLA LOVES CHAMPAGNE 