De dagen worden steeds korter, de duisternis sluipt dichterbij. Niet alleen wat de seizoenen betreft.. Het duister is vlakbij ons, en als we niet aandachtig zijn, klautert het onze levens binnen, en dooft daar het licht dat in elk van ons te vinden is. Dat kunnen we niet laten gebeuren. Daarom hier nog eens een paar bubbeltjes geluk, als aanzet voor jullie om die in jullie eigen leven te gaan ontdekken.
BUBBLE OF HAPPINESS
Naar het werk fietsen en terugkeren zonder nat te worden.
Een heerlijk wandelingetje in de buurt van het werk tijdens mijn middagpauze.
De glimlach van mijn zoon als we samen herinneringen ophalen aan lang geleden, toen hij nog klein was.
Een event volgen dat duizenden kilometers verwijderd is van mijn comfortzone, maar het toch doen, en er in slagen om er mooie momenten te beleven. High five voor mezelf!!
Enkele warme ontmoetingen waar ik hier meer over schreef.
Koffie is een steeds terugkerende bubbel van geluk voor mij. Die komt elke keer wel terug. 😉
Prachtige foto’s op Instagram.
Nieuwe inzichten ontdekken, en beseffen dat leeftijd geen rol speelt in het verbreden van je horizon en het verruimen van je denkkader.
Mijn dochter ophalen van het station of ergens naar toe brengen, voor haar, maar ook omdat ik dan de kans krijg om haar even te zien en te knuffelen in haar drukke bestaan.
Kaarsjes en lichtjes in huis, gezellig.
Begrip, harmonie en humor bij mijn lief ervaren.
Naar de bib gaan en terugkeren met een overload aan boeken.
Eens een nachtje onmiddellijk in slaap vallen én doorslapen: unicum.
Plannen maken voor de zomervakantie.
Fietsen naar het werk zonder nat te worden 😉Een deugddoend wandelingetje in de buurt van het werkLeuke herinneringen ophalen met de zoon.Wat quality time zoeken met de dochterWandelen, wandelen, wandelenen dansen!!!En koffie
Hoop dat jullie ook vele geluksbubbeltjes kunnen vinden, elke dag opnieuw!!!
Fijne vrijdag
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Soms hebben we goesting om een toerke te doen naar en in Gent, en daar iets te drinken. Een terrasken te doen zeg maar. En nu, met dit prachtige herfstweer, is de goesting nog groter dan anders. Ah ja.
Gisteren besloten we van ons huis naar het centrum van Gent te stappen. Een wandeling van een half uur is dat, meteen ook goed voor de fysiek. 😉
Ik had mijn gedachten gezet op een pateeken (gebakje voor de niet- of anders – dialectsprekenden onder ons) van AU MERVEILLEUX DE FRED, in de Mageleinstraat.
Fred is een ondernemer die zijn eerste merveilleux-kens bakte en verkocht in 1982. Zijn volledige naam is Frédéric Vaucamps, geboren en getogen in het noorden van Frankrijk. In de jaren ’80 verfijnde hij het recept van de Merveilleux door er een vleugje luchtigheid aan toe te voegen. In 1997 noemde hij zijn winkel in Rijsel naar zijn favoriete gebak: “Aux Merveilleux de Fred”. Ondertussen is deze patisserie niet alleen op verschillende plaatsen in Frankrijk maar in vele belangrijke steden over de hele wereld aanwezig. Alles wordt vers gebakken in de winkel onder het oog van de klanten. De winkels zelf zijn ingericht in een barokke verfijnde sfeer waar het gezellig toeven is. Zo dus ook in Gent!
Niet alleen de Merveilleux is hier verrukkelijk, in alle versies, maar ook het à la minute gemaakte suikerbrood of kramiek en de gevulde wafeltjes. Het water loopt me in de mond als ik er aan terugdenk. Gisteren gingen we voor de formule GOURMAND. Een kopje koffie met drie mini merveilleux-kens in diverse smaken, voor 8€90.
Het heeft ons goed gesmaakt!!
Fijne woensdag!
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Wat een toffe naam! Doet me denken aan een grappig West-Vlaams woordje: koeketiene, na intense research blijkt dit de verbastering te zijn van concubine 😉 Er wordt mee verwezen naar een aantrekkelijk meisje. Enfin, what’s in a name? Het bekt goed.
Zo nu en dan ga ik eens een tasje koffie drinken, nu eens met die en dan weer met iemand anders. Deze keer vroeg ik mijn oudste metekind mee. Ze was net terug van een reis naar Jordanië en daar wou ik haar graag over horen vertellen. Een korte zoektocht op tinternet leerde mij dat COCOTINE zeer de moeite loont. Dus ik reserveerde een plaatsje voor ons beiden en we spraken af op een vrijdagnamiddag ter plekke.
Ik doe graag een fikse wandeling en besloot naar het etablissement te wandelen. Dat bleek toch een kleine zeven kilometer te zijn verwijderd van mijn stulpje, dus dat was erg flink van mij. Temeer daar ik vééls te warm gekleed ging. 14 graden? My ass, de zon scheen en ik droop van het zweet na de eerste twee kilometers. Bovendien had ik verzuimd om mijn beste stapschoenen aan te trekken. Niet zo slim natuurlijk.
Maar goed. Ik raakte in de Leithstraat, een klein zijstraatje van de Meulesteedsesteenweg. Niet meteen de place to be in Gent, maar vermoedelijk is de wijk in opkomst, want nog één van de weinige plekken waar je een huis(je) kan kopen voor een redelijke prijs in Gent en verre omstreken. Als een oase in de woestijn lonkte het gezellige pand naar mij.
Metekind zat al te wachten op haar uitgetelde bezwete gezelschap. Ik laat me neerploffen in het aantrekkelijke interieur, dat opvalt door veel roze en gouden accenten met daartussen gezellig groen. Nice place, maar jammer dat het niet wat meer in het centrum ligt. Al kan je er met bus 6 makkelijk zat naar toe. Zo bleek achteraf. Maar ik wou wandelen dus moet ik nu niet zeuren.
We bestellen (in het Engels, want de zeer vriendelijke dame achter de bar spreekt geen Nederlands) elk een portie pancakes, Charlie neemt de hare op Japanse wijze, ik bestel de Luxury Roses Pancakes “Charming” . Verder nog een Matcha Rose Cappuccino voor het metekind en voor mij water wegens extreme dorst. De prijs blaast me van mijn sokken. Voor wat ik hierboven beschreef plus nog een extra watertje, een extra Matcha Rose Cappucino en een extra koffietje (gewoon!!) tel ik 58€ neer. Dit moeten met goudpoeder bestoven pancakes zijn?
Dat zijn ze niet. Lekker zijn ze wel, en veel is het ook. Het ziet er uit om op te eten en dat doen we dan ook graag, maar met een pijnlijk gevoel als ik in de richting van mijn portemonnee kijk.
Ik ben geen food fotograaf dus het komt misschien niet helemaal tot zijn recht, maar zo krijgen jullie toch een impressie. Besjes en eetbare bloemetjes, gouden bestek, en een bijzonder kunstig afgewerkte koffie.
We zijn die hele namiddag zowat de enige klanten. Ik kan alleen maar hopen dat het in het weekend drukker is. For the sake of the owner. Maar blijkbaar zit dat wel goed, want er zit een hele filosofie achter COCOTINE, zo las ik achteraf. Klik op de link mocht je er meer willen over weten.
Ik zou zeggen: go and see for yourself. De brunch schijnt magisch te zijn. Neem een goed gevulde portemonnee mee, en geniet.
Voor mij was dit een fijne ervaring maar niet één die ik gauw zal overdoen. Les goûts et les couleurs ne se discutent pas.
Nog enkele kiekjes om de sfeer te vervolledigen.
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
LOLA LOVES CHAMPAGNE 