KERSTMIS – LOLA LOVES CHAMPAGNE

De kerst is niet wit, en dat vind ik niet erg. Ik hou van mooie plaatjes met ongerepte sneeuwtapijten en met witte vlokken bedekte bossen en velden, maar de merde is dat de sneeuw in onze contreien onmiddellijk verandert in een vieze smurrie, die op geen enkele manier nog romantisch aandoet.

Sneeuw in een afgelegen Ardens of Tirools dorpje waar je vakantie houdt en niet op tijd ergens hoeft te zijn: volmondig JA. Sneeuw hier: neen dank je. Ik word op mijn wenken bediend. Regen hoeft ook niet, maar niemand die luistert naar mijn weerwensen 😉

Regen of sneeuw, koud of minder koud, het verandert niets aan het vaststaande gegeven dat het vandaag Kerstmis is. De geboorte van Jezus is met de tijd naar de achtergrond verschoven, en voor vele mensen is kerstmis gewoon een gelegenheid om feest te vieren: samen te komen met geliefden, lekker te eten en te drinken, mekaar te verwennen met cadeautjes, een dag om naar uit te kijken in deze donkere korte dagen.

Wensen horen er ook bij, en bij deze wil ik jullie allen mijn welgemeende kerstwensen overbrengen:

Geniet nog van jullie kerstdag, warme groet

Myriam

Goeie avond alweer! Hoe gaat het ermee? Hebben jullie fijne kerstdagen doorgebracht in jullie kleine bubbel? En viel dat wat mee?

Hier was het toppie 😉

Er werd een bijzondere constructie opgezet om zoveel mogelijk in orde te zijn met de coronamaatregelen. Dat betekende dat ik kerstmis vierde met mijn kinderen in hun huis (zij leven in één huis) en dat mijn guitarman kerstmis in ons appartementje vierde met zijn knuffelcontact, zijn zoon.

Foto door Karolina Grabowska op Pexels.com

Voor het eerst sinds mijn geboorte, als ik er zo eens bij stil sta, vierde ik kerst zonder mijn moeder en mijn broers. Kerst is immers altijd een groot familiegebeuren, sinds zo lang ik me kan herinneren. We vierden het lange tijd in het ouderlijke huis, maar nu dat is verkocht en mijn moeder in een woonzorgcentrum verblijft, feestten we de laatste jaren op verplaatsing, in een zaaltje, dat voor de gelegenheid kerstsfeerderig wordt aangekleed. Daar konden we dan samenkomen met de in totaal 30 mensen die onze familie telt.

Dit jaar is alles anders, dus ook dit. Oma mag haar WZC niet uit. En wij allen moeten in kleine bubbels vieren. Anders, maar we maken er het beste van.

Op het kerstmenu met de kids stond:

Dat het erg lekker was. Al werd het ene wat meer gesmaakt dan het andere. De open ravioli met krab werd minder geapprecieerd. Dat komt er van als je gerechtjes klaarmaakt, zonder ze eerst uit te proberen. Maar al bij al hebben we smakelijk gegeten. Het dessertje van de hand van dochterlief was verrukkelijk!!!

Cadeautjes uitpakken hoort er ook bij natuurlijk, en om af te sluiten een fijne film: Harry Potter II, die ik niet kon uitkijken omwille van de avondklok. 😉

Wat een vreemde tijden zijn dit toch.

Hopelijk hadden jullie ondanks alle beperkingen ook een fijne kerst.

O ja, nog dit: gisteren negen kilometer gewandeld, zonder noemenswaardige longklachten. Dat zit dus wel snor!! De wandeling op zich was niet buitengewoon dus ik wijd er geen aparte blogpost aan. Wel hebben wij het geografische middelpunt van Vlaanderen gevisiteerd (zie foto met vlaggenstok en guitarman 😉 ) Er was ook een niet onaantrekkelijk maar privé kasteel te bewonderen: Hof Te Melis. De wandeling zelf draagt de naam LIPPELOBOS WANDELING. Al is de naam bos wat overtrokken in dit geval. Leuk om te doen, maar niet uitnodigend tot herhaling.