Tag: Gratitude

Geplaatst op

THE OTHER SIDE

De pracht van deze lente.

Laat ik eens zoeken naar de positieve kanten van het corona gebeuren, dacht ik. Voor iemand als ik, die niemand kent die ernstig ziek geworden is door of overleden is aan dat duivelse beestje, kan dat : de mooie kanten zoeken.

Er was de opmerking van een jonge collega die me aan het denken zette. Ze zei dat ze de voordelen van deze crisis zag: in het precorona tijdperk had ze veel last van FOMO (fear of missing out) en die angst is nu volledig weggevallen. Dat bracht haar rust en stabiliteit. In eerste instantie dacht ik: daar heb ik geen last van hoor, van die FOMO. Maar daar kwam ik op terug. Ook al heb ik niet echt schrik om iets te missen, er is wel een soort druk van buitenaf weggevallen. Ik moet eigenlijk niets, behalve gaan werken dan. Ik moet de laatste tentoonstelling niet bezoeken, de nieuwste film niet zien, de mooiste reis of interessantste citytrip niet boeken, het lekkerste restaurant niet reserveren… want het mag niet. Punt andere lijn.

En dat geeft me rust.

Nog een mooie kant van de social distancing is de appreciatie die ik voel voor wie of voor wat ik vroeger misschien teveel als vanzelfsprekend beschouwde:

  1. Mijn kinderen, die ik nu al héél lang niet meer in levende lijve heb gezien en die ik meer mis dan wat dan ook.
  2. Mijn moedertje, die daar helemaal alleen dapper zit te wezen op haar kamertje in het woonzorgcentrum. Enfin, helemaal alleen is relatief met al die fantastische zorgverstrekkers in het gebouw maar you get my point
  3. Mijn broers en schoonzusjes, neefjes en nichtjes.
  4. Mijn vrienden, Johan zijn vrienden…. Onze vrienden….
  5. De omgeving waarin wij wonen: ons gezellige appartement mét terras, de heerlijke natuur op een boogscheut van onze deur.
  6. De vogeltjes die concerteren uit volle borst, de zon die niet stopt met stralen aan een blauwe hemel (stel je voor dat het de hele quarantaine periode pijpenstelen regent), de geur van jasmijn en meidoorn, de heldergroene kleur van nieuw gras en bottende blaadjes, de pasgeboren lammetjes en veulentjes….
  7. Het feit dat we kunnen stappen en fietsen…
  8. Het feit dat ik mag gaan werken in een fantastische werkomgeving…
  9. De moderne communicatiekanalen die ons in staat stellen om contact te houden vanop veilige afstand.
  10. De lieve, grappige, charmante partner waarmee ik deze quarantaine doorbreng. EN LAST BUT NOT LEAST…..
  11. Donald Trump die er zelfs in deze moeilijke maanden in slaagt om me heerlijk aan het lachen te brengen 😉
Iedere keer opnieuw dolle pret 🙂

Wil dit zeggen dat ik liefst heb dat alles blijft zoals het nu is? Neen, natuurlijk niet. Ik wou enkel de oefening maken om iets positiefs te vinden in deze corona tijden. En dat lukte vrij aardig. Hebben jullie ook positieve ervaringen beste bloglezers? Ik hoop het oprecht.

Ondertussen duim ik uit alle macht dat we onze geliefden binnenkort weer in de armen kunnen sluiten. Fingers crossed. En keep it safe.

LOLA

Geplaatst op

A little drop of gratitude

  • Picture by Erda Estremera on Unsplash

Net naar het nieuws gekeken. Waarom ik dát blijf doen, terwijl ik er diep triest en ongelukkig van word? Ik weet het niet… Ergens heb ik het gevoel dat ik mee moet blijven met wat er rondom mij gebeurt. Dus lepel ik elke avond een portie leed en smart naar binnen… Maar wie help ik daarmee? Het is niet dat ik op de barricaden spring na het zien van alle ellende, en luid schreeuwend eis dat er nu maintenant heute godverdomme iets verandert. A la Greta Thunberg bijvoorbeeld. Neen, ik blijf handenwringend in mijn luie zetel hangen, met nu en dan een traan en medelijden met wie het minder getroffen heeft. (Als het écht teveel wordt schrijf ik wel eens een blogpost om mijn verontwaardiging te uiten, dat wel. )

Maar het enige dat ik écht kan doen situeert zich in mijn eigen omgeving. Dus dacht ik: laat ik daar vooral op inzetten. Dat kan natuurlijk alleen als ik goed in mijn vel zit, en daarvoor zijn positieve gedachten en vibrations nodig. Vandaar deze nieuwe rubriek: “little drop of gratitude” die nu en dan eens terug zal komen, zonder enige regelmaat, want ik ben niet zo’n planner 😉 Zie het als tegenwicht aan de ondraaglijke zwaarte van het bestaan 😉

Het eerste waar ik me vandaag dankbaar om voelde was de tas verse koffie, het sandwichken bij het ontbijt, de hete douche en het gefluit van de vogels in de bomen waar ik langs fietste op weg naar het werk.

Ja echt, ook in de winter zijn er vogels die fluiten. Of dat normaal is of eerder te wijten aan de klimaatopwarming weet ik niet, maar in elk geval, het maakt me blij.

Een tweede golf van dankbaarheid overviel me toen ik na het werk bij mijn moeder op bezoek kon. Eenennegentig is ze, en ondertussen opgenomen in een WZC, maar ze is nog erg bij de pinken, en het is goed dat ik nog tijd met haar kan doorbrengen. Al geef ik toe dat dit gevoel van dankbaarheid ook soms versneden wordt met een gevoel van melancholie en verdriet om die ooit sterke vrouw die nu zo afhankelijk is van anderen.

Tenslotte ben ik dankbaar omdat het vanavond voelbaar langer klaar bleef!!! Yes, de kortste dagen zijn bijna voorbij. Elke dag wat langer licht. Heerlijk!!

Als een mens zo eens bewust gaat kijken wat hem allemaal dankbaar stemt komt er van alles naar boven. Maar per dropje hou ik het op drie dingen. Wie weet, als we dat met zijn allen massaal gaan doen, vormen we een dam tegen alle ellende in de wereld?

Grateful greetings,

LOLA

%d bloggers liken dit: