Lekker geslapen in het goeie bed dat we tot onze beschikking hadden, en heel vroeg uit de veren wegens geen gordijn aan het raam. Een ijskoude douche helpt ook om wakker te worden, er was immers iets mis met de boiler. 😁 Zodoende waren we al om 8u20 on the road again. De zon stond stralend en warm aan een heldere hemel, en goedgemutst vatten we de tocht aan, richting Maastricht, waar we rond de middag arriveerden. Precies op tijd voor een terrasje. Blijkbaar was er een wielerwedstrijd, de vriendelijke ober dacht dat we in fietstenue waren om te supporteren…
De Maastrichtse binnenstad werd om 13u afgesloten voor die wedstrijd, maar gelukkig raakten we nog op tijd aan de andere kant van de Maas. Vandaar ging het verder naar Aken en de Vennbahn.
Een sublieme tocht, maar wel zwaar. Met elke trap groeide mijn respect voor guitarman die dat allemaal presteert op een niet elektrische fiets met een pak bagage mee… ik zou het hem niet nadoen. Sedert gisterennamiddag heb ik behoorlijk wat last in mijn rechterknie. Dacht dat een nachtje rust soelaas zou brengen maar neen, vandaag was het zo erg dat ik een pijnstiller moest nemen om verder te kunnen fietsen… ik hoop dat het snel beter wordt…. keep you posted.
Effe uitblazen na een wel heel pittige klim. Terrasje in AkenDom van AkenAkenZicht vanuit de tuin van de air bnb
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Ik denk dat ik eens vaker honderd kilometer moet fietsen, het heeft een weldoende uitwerking op mijn slaapkwaliteit. Na het avondeten in Leuven kon ik dan ook geen pap meer zeggen. Het fijne bed bij onze gastheer Willem zal ook een rol gespeeld hebben natuurlijk.
Vanmorgen na een doucheken, alle spullen twee verdiepingen naar beneden, op Joko en Monty geladen, en vijfhonderd meter verder gereden naar het dichtstbijzijnde koffiehuis. BAR BLOMME serveert lekkere koffie en huisgemaakte haverkoeken met veenbessen of chocolade. Heerlijk. En als je dat ook nog kan verorberen op een zonnig terras is het geluk compleet.
BAR BLOMME
Vandaar ging onze tocht verder richting Tielt-Winge, waar in de velden plots een trap opduikt. DE TOREN VAN TIELT.
Een bijzondere constructie die een mooi uitzicht biedt op de streek.
De rit van vandaag, 75 kilometer, had minder schoonheid in zich dan die van gisteren. Geregeld een stuk langs een drukke autoweg is minder fijn. Toen ik gisteren over mooie fietspaden schreef, refereerde ik vooral naar de omgeving waarin die paden liggen en minder naar hun staat van onderhoud. De prijs voor beste fietspad (NOT) gaat voorlopig naar Bekkevoort😁
Ver van de grote weg in Herk De Stad ligt het Olmenhof, in een heerlijk park met een knap terras. Hier konden we de inwendige mens effe versterken voor we de laatste kilometers aanvatten naar de air bnb van de dag, iets voorbij Hasselt. Een rustige oase van groen, water, fluitende vogeltjes, kwakende kikkertjes en voorbij flitsende visjes.
Dat er geen warm water is wegens een panne nemen we er met dit uitzicht graag bij😁
Zo dadelijk nog iets eetbaars bij elkaar sprokkelen.
Fijne avond iedereen
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Deze ochtend om half elf vertrokken we met onze stalen rossen richting Leuven.
Maak kennis met onze compagnons de route😊
Koga world traveller, JOKO voor de vrienden, het ros van guitarmanBergamont e- bike, Monty voor de vrienden, het ros van ondergetekende
Het weer was best ok, wat aan de frisse kant misschien. Een paar regendruppels probeerden ons schrik aan te jagen, maar gaven al snel op.
Alweer dompelen we ons onder in de schoonheid van de Vlaamse natuur. Als je langs de snelweg rijdt of wanneer je de Vlaamse lintbebouwing doorkruist kan je het niet geloven. Maar toch is het zo. Vlaanderen heeft prachtige fiets – en wandelwegen. Fazanten en reigers, watertjes en waterwegen, bomen allerlei, klaprozen en boterbloemen, detox voor het brein.
Onderweg een terrasje in Eppegem, fraai kerkje daar trouwens.
Na 99,6 km arriveren we om 17u bij de air bnb van Willem in Kessel-Lo. Hele rustige straat zonder doorgaand verkeer, mooi huis met onze kamer op de tweede verdieping. Ach ja, als je 100km gefietst hebt kan je best nog wat trappen doen😁
De fietsen konden in een nabijgelegen garage veilig gestald worden. 500 m van onze overnachtingsplaats ligt de halte van bus 2, die ons in een wip naar Leuven Centrum brengt. Na een lekker hapje en drankje zijn we blij (vooral ik dan) dat ik mijn moede lijf te rusten kan leggen.
Nog een fijne avond en tot morgen
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Hoe durft ze, hoor ik jullie zeggen? Na zo’n lange onaangekondigde stilte klopt ze zomaar weer aan ons deurtje en vraagt om aandacht. Die durft nogal….😁😁
Ik verzin geen excuses voor de stilte, dat was wat het was. Graag geef ik wat uitleg toch bij de resurrectie😁
Woensdag vertrekken guitarman en ik op een lange fietsreis, van thuis naar het zuiden. Volledig buiten mijn comfortzone, bijna niets gepland van overnachtingsplaatsen, wel een tentje mee voor het geval dat we niets vinden om te logeren onderweg… Gevriesdroogde voeding mee (hellup) ook voor het geval dat.
Ondertussen kreeg ik regelmatig de vraag van familie en vrienden om hen zeker op de hoogte te houden van onze perikelen onderweg.
Toen dacht ik, misschien kan ik het stof en spinrag verwijderen van mijn blog en op die plek één en ander vertellen over ons wedervaren.
Zo gezegd, zo gedaan. Vanaf woensdag probeer ik voor wie dat wil verslag te doen van onze onderneming.
Hoop dat het goed met jullie gaat ondertussen.
Groetjes
Myriam aka Lola😉😅
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Buiten was het akelig grijs en nat, toen ik deze blogpost schreef. Januari op zijn slechtst. Elk jaar opnieuw probeer ik de donkere maanden door te komen zonder al te diepe dalen, maar januari en soms ook februari zijn moeilijk te verslaan. Zeker op een duistere dag. Buiten gaan is van fundamenteel belang, maar ik kan het niet opbrengen om in de gietende regen een ommetje te maken.
Ik nestel me dus achter mijn laptop (over het aantal uren dat ik hier doorbreng per dag durf ik niet na te denken…..) en denk terug aan betere tijden. September 2020. Corona leek min of meer bedwongen, wisten we veel.
Onze coronaveilige vakantie bracht ons op de zevende dag van RAEREN (waar ik hier over spreek) naar MONSCHAU. Monschau. Ik had er hoge verwachtingen van, en deze werden ondanks corona ingelost. Pittoresk, charmant, gezellig, fotogeniek. (Maar ook véél te druk).
De weg er naar toe was easypeasy, wegens dalen dalen dalen. De schrik sloeg me wel om het hart bij de idee dat ik dezelfde weg de volgende dag in omgekeerde richting moest doen. Maar goed, we pakken het probleem aan als het zich voordoet, dus we daalden met vreugde naar Monschau af. We hadden een fijn hotel (Horchem Hotel-Restaurant-Café-Bar) geboekt op één van de mooiste plekjes in het centrum. Romantiek troef. Daar konden we meteen ook ons avondmaal gebruiken. Gelukkig, want voor de rest scheen elk restaurant gesloten na 17u.
Zicht op het hotel waar we verbleven.
We verkenden het dorp een beetje en kwamen tot de vaststelling dat het echt de moeite waard zou zijn om er terug te keren buiten corona, om in de buurt lange wandelingen te maken.
Hier een greep uit onze foto’s.
Ik word overweldigd door melancholie en pink een traantje weg.
Hou moed my friends, en stay safe!!
LOLA
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Het voordeel van deze hele verdomde toestand is onder andere dat je tijd hebt om terug te blikken op voorbije fijne activiteiten waarover je niet eerder schreef omwille van tijdsgebrek.
Zo stelde ik vast, op zoek naar een geschikt blogonderwerp (CORONA, VACCIN en TRUMP worden hier niet behandeld) dat ik enkele weken geleden strandde in HOLSET, wat het verslag van onze fietsvakantie betreft.
De zesde etappe bracht ons fietsend van Holset (Lemiers) naar RAEREN.
Raeren was de eerste stop op de VENNBAHN. Eindelijk:)
De Vennbahn (letterlijk: spoorweg van de Venen) was vroeger een spoorweg in de Oostkantons . Door het Verdrag van Versailles werd dit gebied aan België toegewezen, hoewel delen ervan door Duitsland liepen. De Vennbahn verbond de industriële centra van Aken (Rothe Erde) en Luxemburg op de kortst mogelijke manier. (Info uit Wikipedia)
Om op die BAHN te geraken moesten we langs AKEN. Ik kan niet zeggen dat ik daar supertoffe herinneringen aan heb. Aken is natuurlijk een stad, niet echt geschikt voor fietsers. Het beginpunt van de route ligt ter hoogte van het station van Aken. Er waren enkele pittige hellingen om er te geraken, jawadde datte.
Station van Aken, we zijn toch al hier geraakt…;
Na wat heen en weer gerij in de binnenstad en rond het station vonden we toch de aanduiding naar de Vennbahn.
Er was een AHA moment, maar dat was voorbarig. Ik raad niemand aan om de Vennbahn te starten bij het startpunt. Klinkt gek, maar ik meen het oprecht. Vanuit Aken duurt het nog een hele tijd voor je de buitenwijken achter je hebt gelaten, je moet constant gevaarlijke wegen kruisen. Zo was er vlak voor ons een koppel bij het oversteken van zo’n gevaarlijk kruispunt aangereden door een auto. De hulpdiensten waren al ter plaatse, maar het zag er heel slecht uit. De vrouw werd naar de ambulance gebracht, de andere persoon lag onder de auto. Ik ben er de hele weg niet goed van geweest. Ik weet niet of zij zijn overgestoken zonder te kijken of dat het de fout van de automobilist was maar in elk geval was voor deze mensen de vakantie voorbij. 😦 Dus neen, rij met je wagen tot ver voorbij Aken, en parkeer daar langs de Vennbahn, dat is mogelijk op heel veel plaatsen. En vertrek van daaruit.
Eens voorbij Aken werd het wel mooi en rustig hoor. Dat wel.
Die eerste Vennbahndag fietsten we tot in RAEREN waar we geboekt hadden bij ONKEL JONATHAN
Dat hotel was heel moeilijk te bereiken, want in heel het dorp waren grote wegenwerken bezig. Daardoor maakte alles een wat troosteloze indruk. Er was helemaal niets open, ten gevolge van corona.
Onkel Jonathan was een kraaknet hotelletje dat weliswaar betere tijden had gekend, maar waar de gekende Deutsche reinheit hoog in het vaandel werd gedragen. We konden er gelukkig ’s avonds ook dineren want anders zou het kinneke klop geworden zijn vrees ik. Ook het eten was echt Duits, ik weet natuurlijk niet meer wat, het zal ook niet onvergetelijk geweest zijn, maar smaakvol en veel 🙂
ONKEL JONATHAN himself had een bijzonder gevoel voor humor dat we wel konden waarderen. Al bij al best een aangename stop, maar niet één om te herhalen. ’s Avonds maakten we nog een flinke wandeling rond het dorp. Ik vermoed dat dit in niet coronatijden veel beter zou gescoord hebben, dus please, probeer het zelf uit als dit kwade virus de geest heeft gegeven…
Foto via booking.com
Een goeie nachtrust en op naar de volgende stop: MONSCHAU.
It’ s all coming back to me, which means I’m not demented 🙂
Afbeelding van OST-BELGIEN.EU BURG RAEREN hebben we enkel aan de buitenkant gezien, maar geen foto’s van gemaakt 😦
Greetings my friends
LOLA
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Begin september dit jaar, het lijkt een eeuwigheid geleden. Zeker met mijn minder ontwikkelde geheugen 😉 Ik graaf en graaf en probeer aan de hand van de foto’s een mooi beeld te schetsen van onze vijfde etappe.
De dag begon in elk geval grijs en nat, maar dat kon ons niet deren. Het was al eerder zo geweest, en meer dan een spatje hadden we niet gehad. Jammer genoeg besloten de weergoden daar op dat eigenste moment dat het genoeg was geweest, en dat een dagje regen goed zou zijn voor ons. Slik.
Heel erg nat… even nat als de Maas
Regenbroek, regenjas, alles goed ingepakt. We konden er tegen, dachten we. Heb je al eens een hele dag gefietst in de gietende nattigheid? Een soort constante douche maar dan koud, en zonder zicht op beterschap binnen de eerste uren.. Een plons in de Maas zou ons niet natter hebben kunnen maken. Bovendien waren de heuveltjes niet gewoon heuveltjes, maar werden ze flink uit de kluiten gewassen bergen (nou ja 🙂 ). Mijn stoere elektrische fiets die ik ooit kocht om woon-werkverkeer te vergemakkelijken, werd nu in de strijd gegooid om heuvels te bedwingen. Hij deed wat ie kon. Maar het was zwaar, zowel voor de fiets als voor mezelf. Ik geef toe dat ik het op bepaalde momenten moest opgeven, en te voet verder moest. (Ooit al met een elektrische fiets, loodzwaar, zelfs met stapondersteuning, een helling opgewandeld? ) Ik ben mezelf verschillende keren tegen gekomen. (Noot aan zelf: de volgende elektrische fiets is er één die geschikt is om trektochten in de heuvels mee te maken ;))
Onderweg kwamen we één terrasje tegen, waar we even droog konden zitten. Wat is droog als je kledij kliedernat is? Bovendien bleek tijdens deze stop dat mijn gsm nat was geworden. Daar was ie danig boos over, en hij besloot dan ook ter plekke om niets meer te doen. Niets, nada niente. Gedaan er mee. Dat was meer dan dikke pech want ik had hem nog geen jaar, en hij had me behoorlijk wat centjes gekost. Gierigheid bedriegt steeds de wijsheid, en dat was in dit geval duidelijk van toepassing. Ik kocht namelijk voor deze fietsvakantie een tasje om aan mijn stuur te hangen, van een gerenommeerd merk, maar ik wou er niet teveel geld aan uitgeven, en dus werd het geen waterdicht tasje. Het stond er in koeien van letters op dus ik wist het wel. Maar dat het in dat tasje even nat zou worden als erbuiten, dat had ik niet ingecalculeerd. Op één of andere manier waren druppels terecht gekomen in de gevoelige openingetjes van mijn feun, met alle gevolgen van dien. Alle foto’s van de rest van onze vakantie zijn dan ook afkomstig van het toestel van Guitar man.
Uiteindelijk belandden we dan toch op de plaats van bestemming. BRUISEND WIJNHUIS DOMEIN HOLSET in jawel, Holset, vlak over de grens in Nederland. Het paradijs, zo leek het wel. Als je weet dat ze hier uitsluitend bruisende wijnen produceren, begrijp je wel waarom. Lola loves champagne en aanverwante dingen natuurlijk 😉
Domein Holset produceert ongeveer 25.000 flessen mousserende wijnen, en dit volgens de traditionele methode. Deze wijnen krijgen een tweede gisting op de fles en daarna rijpen ze nog tussen de 12 en 30 maanden ‘sur lie’. De druivenrassen die gebruikt worden zijn de Cabernet Blanc, Souvignier Gris, Johanniter en Chardonnay en er zijn ook plannen met Pinot Noir.
Foto afkomstig van de website van het domein.
Naast het produceren van overheerlijke mousserende wijnen heeft Domein Holset ook een B&B, waar wij heerlijk hebben overnacht. Verder is er een proeflokaal, waar je een tasting kan doen of gewoon kan genieten, indien gewenst met deskundige uitleg erbij.
De B&B is zalig. Nooit eerder had ik zo een douche, ik had er met graagte de hele nacht onder gestaan, maar dat zou niet goed zijn geweest voor het milieu.
De kamer, Oranje Boven genaamd, was klein, maar heel netjes. De badkamer was ook klein hoor, maar die douche…mmmmmm
Foto afkomstig van de website van het domein.
Natuurlijk hadden we een wijnproeverij verdiend, en dat we ervan genoten hebben. Wat een heerlijkheid. Niet gemaakt in de Champagne dus mag geen champagne genoemd worden, maar een goede méthode traditionel kan in vele gevallen moeiteloos wedijveren met sommige champagnes.
’s Avonds konden we eten in de buurt. Bij restaurant OUD HOLSET reserveerden we telefonisch. En kregen de vreemde vraag of we wel buiten mochten? Op dat moment mochten Antwerpenaars immers niet reizen, en mijn guitarman is van Antwerpen. 🙂 Het accent zal hem verraden hebben, maar goed we kwamen niet van Antwerpen.
Het eten was lekker en alles verliep coronaproof. Holset zelf is een piepklein dorpje, heel charmant en waarschijnlijk kan je hier prachtige wandelingen maken. We gaan nog eens terug, na corona en bij beter weer 😉
Oja, het ontbijt de volgende dag was zalig. Helemaal coronaproof, maar wat een verschil met de treurige bedoening de vorige ochtend in hotel Eburon in Tongeren.
Ontbijt om u tegen te zeggen….
Zeker de moeite waard om hier eens een weekendje te boeken, of je nu houdt van bubbels zoals ik of helemaal niet!
Wijlie weg, tot gauw,
Lola
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Een ontbijt om U tegen te zeggen, geserveerd door de supervriendelijke gastvrouw van B&B Hof Van Volmersele, en dat na een sublieme nachtrust….de basisvoorwaarden om de volgende etappe goed te kunnen aanvatten zijn vervuld!!
De zon is nog steeds van de partij als we ons paard van stal halen, en beginnen trappen richting Tienen. Onderweg passeren we Leuven, en we besluiten een bezoekje te brengen aan deze stad, ook al ligt hij niet precies op ons parcours. We hebben immers meer dan tijd genoeg!!
Waar we geen rekening mee hielden was dat het één september was, de dag dat de scholen weer opengingen….Wat was dat??? We probeerden met de fiets in de hand en het mondmasker over onze snuit in de richting van de Oude Markt te wandelen, in de hoop een terrasje te vinden waar we onze fietsen in het zicht konden stallen. In deze poging werden we behoorlijk gehinderd door een meute jong geweld, ook voorzien van mondkap, maar zonder enige vorm van social distancing. Was ook niet hun schuld hoor. Stel: je hebt een grote school met een grote poort die uitgeeft op de Oude Markt. Stel dat de school voor alle leerlingen (duizend? ) uitgaat op hetzelfde moment. Stel dat al die studenten zich door die grote maar toch nog steeds te nauwe uitgang moeten wringen (als bij de bevalling van een baby met een enorm hoofd….) Stel dat ze dan allemaal in een nauwe trechter terechtkomen die de wandelzone op de Oude Markt is… Het was hallucinant, ik zweer het je. We wisten niet hoe snel we ons konden laten neerzakken op één van de terrasjes waar het dan wel rustig was.
En toen was de grootste drukte al voorbij.
Leuven zelf is knap natuurlijk, wat een verandering sedert ik daar arriveerde in het station tientallen jaren geleden. Ik herken het niet meer. Ook nog op ons to do lijstje: een weekendje Leuven na Corona. Op één september echter wisten we niet hoe snel we hier weer moesten wegraken.
Sint Pieterskerk
Blij met een rustig terraske
Na Leuven keerden we terug naar de rust in de natuur, op onze trip naar Tienen.
Even een foto na een toch wel behoorlijke klim in Lubbeek
Schoon hé
De fietspaden zijn niet overal zoals op de foto hierboven. Dat ondervond Bikerman aan den lijve, op een schattig paadje vol gravel, waar hij lelijk ten val kwam. Gelukkig zonder écht erg, maar toch pijnlijk. Een behoorlijk geschaafd been, waarvan ik jullie de aanblik zal besparen. Toch besteeg hij moedig zijn ros, zoals het een echte Flandrien betaamt, en reden we tot de eerste apotheek. Want in die kleine tasjes had ik natuurlijk geen ontsmetting en dergelijke mee kunnen nemen… Een mens moet keuzes maken niet?
De pijn verbijtend (bikerman) en stevig trappend (bikerman en ikzelf) raakten we in Tienen.
Daar hadden we het Alpha hotel Tienen geboekt. Dit hotel heeft ons blij verrast. Voor we er aan kwamen dachten we dat het een mindere keuze zou zijn, maar niets was minder waar. We arriveerden in een kraaknet hotel, met supervriendelijke mensen, en een bijzondere aandacht voor de veiligheid, wat ook kan tellen in deze tijden. Ik raad echt iedereen aan die in Tienen of omgeving moet zijn om hier een kamer te boeken. De prijs is ook heel redelijk trouwens.
Iets anders gesteld is het met Tienen. Als stad heeft dit ons niet kunnen bekoren. Misschien is het er nu anders dan anders door Corona, en door de werken die er volop bezig zijn. Misschien zal het er volgend jaar allemaal beter uitzien. We zijn niet direct geneigd om deze stad opnieuw te bezoeken, maar misschien moeten we haar toch een second chance geven? Wat jullie?
Eerst gingen we er aperitieven in het MARKTCAFE. Een echt volks café waar het aangenaam toeven is omdat je er zo lekker mensjes kan kijken 😉
Maar we wilden ook iets om de innerlijke mens te versterken in de vorm van vaste voeding, en dus gingen we op zoek rond de Grote Markt. We kwamen uit bij een Italiaans eethuisje, waar we werkelijk verrukkelijk hebben gegeten. CASA al PARMA Ik wijt het aan het aperitief maison (met limoncello en andere gevaarlijke toevoegingen) dat ik niet precies meer kan navertellen wat ik heb gegeten. Maar dat kan ook Bikerman niet, dus misschien had het meer te maken met de fles wijn die daarna nog op tafel kwam, of met de limoncello van het huis? Enfin, ik weet één ding, ik heb heerlijk gegeten én gedronken, het dessert was de beste sabayon ever. Maar het was er over 😉
Het was wel een goetje
Zeker als je de volgende dag fris en fruitig weer op je fiets wilt stappen. Zoals mijn moeder zegt: een kermis is een geseling waard. Precies!
Tot de volgende!!
LOLA
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Na een verrukkelijk ontbijt in Hotel Boskapelhoeve, geserveerd met een warme glimlach en in een hartelijke sfeer, klommen we ons stalen ros weer op en vervolgden we onze weg richting tweede stop: Kampenhout.
Onderweg stopten we hier en daar. Zo ook in de buurt van Londerzeel, om foto’s te maken van een vervallen kasteeltje. Het is te zeggen, ik stopte, Bikerman had niets in de gaten en reed rustig verder. Toen de nodige foto’s genomen waren, was hij in geen velden of wegen meer te bespeuren. En welke afslag moest ik nemen? Rechts, links of toch maar rechtdoor? De verkeerde natuurlijk… Gelukkig had ik KOMOOT geinstalleerd, waardoor ik snel terug op het juiste pad kwam, waar Bikerman nietsvermoedend stond uit te kijken naar mijn komst 🙂
Een stukje langs een oude spoorlijn in Londerzeel.
Het fameuze kasteeltje
Onderweg naar Mechelen.
Mechelen lag op de weg naar Kampenhout en daar wilden we toch even pauzeren. Wat een mooie stad is dit. Nu hebben we er enkel een hapje gegeten, en enkele foto’s gemaakt. Maar in de toekomst komen we zeker terug om de vele culturele schatten aan een nader onderzoek te onderwerpen.
Wat een stad, en dan hebben we alleen nog maar plaatjes geschoten van de plek waar we gestopt zijn om te eten… We’ll be back!!!
Mooi op tijd bereikten we onze tweede stop: HOF Van VOLMERSELE Luxury B&B. Alweer een pareltje om op onze lijst van beste adresjes toe te voegen. Een prachtige plek, voorzien van alle comfort en luxe. Wat te denken van een heerlijke plons in het zwembad gevolgd door wat wegdoezelen in de jacuzzi? Ook een saunabezoek behoort tot de mogelijkheden. In de uitgestrekte tuin werd hard gewerkt aan de installatie van een buitenkeuken.
De zoektocht naar een goed adresje om te eten was een ander paar mouwen. Koppig als we zijn zouden we dit varkentje wel eens zelf wassen, met de hulp van GOOGLE natuurlijk. Probleem was dat het één: dinsdag was, en twee, dat er in de nabije omgeving nauwelijks etablissementen zijn op geringe fietsafstand. Want als je een hele dag hebt gefietst, wil je ’s avonds vooral rustig je voeten onder tafel steken, en dat kan niet in een B&B . Volgens Google was er een aardig restaurantje op een zestal kilometer. Moest kunnen. Maar ja, in deze tijden moet je ook gereserveerd hebben, en dat hadden we niet… De weg er naar toe, en dan verder op zoek naar iets anders waar we terecht konden, behoort niet tot de betere herinneringen aan onze reis. We fietsten immers langs de immens drukke en compleet fietsonvriendelijke Leuvensesteenweg, akelig. Uiteindelijk belandden we bij de Mc Donalds …. en het smaakte nog ook.
We raakten ook nog veilig terug in de B&B en beloofden onszelf in de toekomst raad te vragen aan de uitbaters…
Heerlijk geslapen en op naar de derde etappe. See you!!!
LOLA
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Tja, wie zal het zeggen? In elk geval NIET waar ik had beloofd te zijn, met name op mijn blog…
Maar het was niet mijn fout deze keer. Echt niet.
Regendruppels strooiden roet in het eten. Tijdens de eerste week van onze fietstocht heeft het één dag geregend, een hele dag aan een stuk. Het tasje dat ik had gekocht om aan mijn stuur te bevestigen, en waarvan ik wist dat het niet waterdicht was, bleek zooooo waterdoorlatend te zijn dat alles wat erin zat kletsnat was. Het meeste kon drogen, maar mijn gsm bleek op zo’n manier gepositioneerd dat de druppels rechtstreeks in alle openingetjes waren doorgedrongen. Gevolg: GSM volledig om zeep… Snif snif. Ik had hem nog niet zo lang, en was er bijzonder aan gehecht. Een hele week zonder GSM, het was een nieuwe én rustgevende ervaring. Bloggen was onmogelijk.
Maar kijk, eens thuis werd een nieuwe GSM aangeschaft (vaarwel zorgvuldig opgesteld budget 😦 )
En hier heb ik natuurlijk ook mijn laptoppie.
Waar heb ik nu werkelijk de voorbije tien dagen gespendeerd? Dat komen jullie hier de komende dagen te weten.
Voor het eerst in mijn toch al redelijk lange leven heb ik een tiendaagse fietsvakantie gedaan. Ja, écht, ik zou het ook niet geloofd hebben mocht iemand het mij een jaar geleden verteld hebben 😉
Ik fiets heel graag, en sedert ik een elektrische fiets heb, nóg liever. Maar toch, een fietstocht van een paar honderden kilometers, weliswaar netjes verdeeld over tien dagen? Tja, we did it. Bikerman zelfs met een racefiets!!
De fiets:
Een STELLA e-bike, met voorwielaandrijving, en een vierduizend kilometer op de teller op het moment van vertrek. Hij werd anderhalf jaar geleden gekocht als stadsfiets en niet om mee te trekken. Dat hij de hellingen van het Geuldal, van Monschau en de Hoge Venen zou moeten bedwingen, had die arme fiets nooit kunnen denken. Mijn volgende fiets wordt weer een e-bike, maar dan wel één die ontworpen werd om gezwind hellingen te veroveren, want nu was het met momenten moeilijk om steilere paden op te raken. Hijg puf steun…
De uitrusting:
Lang getwijfeld, nieuwe fietstassen of niet? Zou ik alle bagage meekrijgen in die (in mijn ogen) minuscule tasjes waarmee ik ook naar het werk fiets? Ik had een mooie set besteld bij VAUDE, maar die pasten niet op mijn e-bike en moest ik dus terugsturen 😦
Maar o wonder: alles wat ik mee wou nemen kon effectief in die twee tassen van BASIL. Ik kocht een nieuwe rugzak van 18 liter, die ik ook achteraan op de bagagedrager bevestigde, én het fameuze tasje (ook van BASIL) om aan mijn stuur te bevestigen. En zo vervoerde ik alles wat ik nodig had, en nog wel wat meer.
Het traject:
We wilden, na reisverhalen van vrienden, de VENNBAHN rijden, maar dan wel met een extra touch. We zouden vertrekken van thuis en in kleinere etappes rijden, om dan op het einde van de VENNBAHN met de trein terug te keren.
En hierover wil ik jullie graag meer vertellen in de volgende dagen 🙂
Het was UITDAGEND, ZALIG, VERMOEIEND, BEVREDIGEND, én zeker VOOR HERHALING VATBAAR.
Lieve groet,
LOLA
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
LOLA LOVES CHAMPAGNE 