Een ontbijt om U tegen te zeggen, geserveerd door de supervriendelijke gastvrouw van B&B Hof Van Volmersele, en dat na een sublieme nachtrust….de basisvoorwaarden om de volgende etappe goed te kunnen aanvatten zijn vervuld!!
De zon is nog steeds van de partij als we ons paard van stal halen, en beginnen trappen richting Tienen. Onderweg passeren we Leuven, en we besluiten een bezoekje te brengen aan deze stad, ook al ligt hij niet precies op ons parcours. We hebben immers meer dan tijd genoeg!!
Waar we geen rekening mee hielden was dat het één september was, de dag dat de scholen weer opengingen….Wat was dat??? We probeerden met de fiets in de hand en het mondmasker over onze snuit in de richting van de Oude Markt te wandelen, in de hoop een terrasje te vinden waar we onze fietsen in het zicht konden stallen. In deze poging werden we behoorlijk gehinderd door een meute jong geweld, ook voorzien van mondkap, maar zonder enige vorm van social distancing. Was ook niet hun schuld hoor. Stel: je hebt een grote school met een grote poort die uitgeeft op de Oude Markt. Stel dat de school voor alle leerlingen (duizend? ) uitgaat op hetzelfde moment. Stel dat al die studenten zich door die grote maar toch nog steeds te nauwe uitgang moeten wringen (als bij de bevalling van een baby met een enorm hoofd….) Stel dat ze dan allemaal in een nauwe trechter terechtkomen die de wandelzone op de Oude Markt is… Het was hallucinant, ik zweer het je. We wisten niet hoe snel we ons konden laten neerzakken op één van de terrasjes waar het dan wel rustig was.
Leuven zelf is knap natuurlijk, wat een verandering sedert ik daar arriveerde in het station tientallen jaren geleden. Ik herken het niet meer. Ook nog op ons to do lijstje: een weekendje Leuven na Corona. Op één september echter wisten we niet hoe snel we hier weer moesten wegraken.
Sint Pieterskerk 
Blij met een rustig terraske
Na Leuven keerden we terug naar de rust in de natuur, op onze trip naar Tienen.
Even een foto na een toch wel behoorlijke klim in Lubbeek 
Schoon hé
De fietspaden zijn niet overal zoals op de foto hierboven. Dat ondervond Bikerman aan den lijve, op een schattig paadje vol gravel, waar hij lelijk ten val kwam. Gelukkig zonder écht erg, maar toch pijnlijk. Een behoorlijk geschaafd been, waarvan ik jullie de aanblik zal besparen. Toch besteeg hij moedig zijn ros, zoals het een echte Flandrien betaamt, en reden we tot de eerste apotheek. Want in die kleine tasjes had ik natuurlijk geen ontsmetting en dergelijke mee kunnen nemen… Een mens moet keuzes maken niet?
De pijn verbijtend (bikerman) en stevig trappend (bikerman en ikzelf) raakten we in Tienen.
Daar hadden we het Alpha hotel Tienen geboekt. Dit hotel heeft ons blij verrast. Voor we er aan kwamen dachten we dat het een mindere keuze zou zijn, maar niets was minder waar. We arriveerden in een kraaknet hotel, met supervriendelijke mensen, en een bijzondere aandacht voor de veiligheid, wat ook kan tellen in deze tijden. Ik raad echt iedereen aan die in Tienen of omgeving moet zijn om hier een kamer te boeken. De prijs is ook heel redelijk trouwens.
Iets anders gesteld is het met Tienen. Als stad heeft dit ons niet kunnen bekoren. Misschien is het er nu anders dan anders door Corona, en door de werken die er volop bezig zijn. Misschien zal het er volgend jaar allemaal beter uitzien. We zijn niet direct geneigd om deze stad opnieuw te bezoeken, maar misschien moeten we haar toch een second chance geven? Wat jullie?
Eerst gingen we er aperitieven in het MARKTCAFE. Een echt volks café waar het aangenaam toeven is omdat je er zo lekker mensjes kan kijken 😉
Maar we wilden ook iets om de innerlijke mens te versterken in de vorm van vaste voeding, en dus gingen we op zoek rond de Grote Markt. We kwamen uit bij een Italiaans eethuisje, waar we werkelijk verrukkelijk hebben gegeten. CASA al PARMA Ik wijt het aan het aperitief maison (met limoncello en andere gevaarlijke toevoegingen) dat ik niet precies meer kan navertellen wat ik heb gegeten. Maar dat kan ook Bikerman niet, dus misschien had het meer te maken met de fles wijn die daarna nog op tafel kwam, of met de limoncello van het huis? Enfin, ik weet één ding, ik heb heerlijk gegeten én gedronken, het dessert was de beste sabayon ever. Maar het was er over 😉
Zeker als je de volgende dag fris en fruitig weer op je fiets wilt stappen. Zoals mijn moeder zegt: een kermis is een geseling waard. Precies!
Tot de volgende!!
LOLA
