Begin september dit jaar, het lijkt een eeuwigheid geleden. Zeker met mijn minder ontwikkelde geheugen 😉 Ik graaf en graaf en probeer aan de hand van de foto’s een mooi beeld te schetsen van onze vijfde etappe.

De dag begon in elk geval grijs en nat, maar dat kon ons niet deren. Het was al eerder zo geweest, en meer dan een spatje hadden we niet gehad. Jammer genoeg besloten de weergoden daar op dat eigenste moment dat het genoeg was geweest, en dat een dagje regen goed zou zijn voor ons. Slik.

Regenbroek, regenjas, alles goed ingepakt. We konden er tegen, dachten we. Heb je al eens een hele dag gefietst in de gietende nattigheid? Een soort constante douche maar dan koud, en zonder zicht op beterschap binnen de eerste uren.. Een plons in de Maas zou ons niet natter hebben kunnen maken. Bovendien waren de heuveltjes niet gewoon heuveltjes, maar werden ze flink uit de kluiten gewassen bergen (nou ja 🙂 ). Mijn stoere elektrische fiets die ik ooit kocht om woon-werkverkeer te vergemakkelijken, werd nu in de strijd gegooid om heuvels te bedwingen. Hij deed wat ie kon. Maar het was zwaar, zowel voor de fiets als voor mezelf. Ik geef toe dat ik het op bepaalde momenten moest opgeven, en te voet verder moest. (Ooit al met een elektrische fiets, loodzwaar, zelfs met stapondersteuning, een helling opgewandeld? ) Ik ben mezelf verschillende keren tegen gekomen. (Noot aan zelf: de volgende elektrische fiets is er één die geschikt is om trektochten in de heuvels mee te maken ;))

Onderweg kwamen we één terrasje tegen, waar we even droog konden zitten. Wat is droog als je kledij kliedernat is? Bovendien bleek tijdens deze stop dat mijn gsm nat was geworden. Daar was ie danig boos over, en hij besloot dan ook ter plekke om niets meer te doen. Niets, nada niente. Gedaan er mee. Dat was meer dan dikke pech want ik had hem nog geen jaar, en hij had me behoorlijk wat centjes gekost. Gierigheid bedriegt steeds de wijsheid, en dat was in dit geval duidelijk van toepassing. Ik kocht namelijk voor deze fietsvakantie een tasje om aan mijn stuur te hangen, van een gerenommeerd merk, maar ik wou er niet teveel geld aan uitgeven, en dus werd het geen waterdicht tasje. Het stond er in koeien van letters op dus ik wist het wel. Maar dat het in dat tasje even nat zou worden als erbuiten, dat had ik niet ingecalculeerd. Op één of andere manier waren druppels terecht gekomen in de gevoelige openingetjes van mijn feun, met alle gevolgen van dien. Alle foto’s van de rest van onze vakantie zijn dan ook afkomstig van het toestel van Guitar man.

Uiteindelijk belandden we dan toch op de plaats van bestemming. BRUISEND WIJNHUIS DOMEIN HOLSET in jawel, Holset, vlak over de grens in Nederland. Het paradijs, zo leek het wel. Als je weet dat ze hier uitsluitend bruisende wijnen produceren, begrijp je wel waarom. Lola loves champagne en aanverwante dingen natuurlijk 😉

Domein Holset produceert ongeveer 25.000 flessen mousserende wijnen, en dit volgens de traditionele methode. Deze wijnen krijgen een tweede gisting op de fles en daarna rijpen ze nog tussen de 12 en 30 maanden ‘sur lie’. De druivenrassen die gebruikt worden zijn de Cabernet Blanc, Souvignier Gris, Johanniter en Chardonnay en er zijn ook plannen met Pinot Noir.

Naast het produceren van overheerlijke mousserende wijnen heeft Domein Holset ook een B&B, waar wij heerlijk hebben overnacht. Verder is er een proeflokaal, waar je een tasting kan doen of gewoon kan genieten, indien gewenst met deskundige uitleg erbij.

De B&B is zalig. Nooit eerder had ik zo een douche, ik had er met graagte de hele nacht onder gestaan, maar dat zou niet goed zijn geweest voor het milieu.

De kamer, Oranje Boven genaamd, was klein, maar heel netjes. De badkamer was ook klein hoor, maar die douche…mmmmmm

Natuurlijk hadden we een wijnproeverij verdiend, en dat we ervan genoten hebben. Wat een heerlijkheid. Niet gemaakt in de Champagne dus mag geen champagne genoemd worden, maar een goede méthode traditionel kan in vele gevallen moeiteloos wedijveren met sommige champagnes.

’s Avonds konden we eten in de buurt. Bij restaurant OUD HOLSET reserveerden we telefonisch. En kregen de vreemde vraag of we wel buiten mochten? Op dat moment mochten Antwerpenaars immers niet reizen, en mijn guitarman is van Antwerpen. 🙂 Het accent zal hem verraden hebben, maar goed we kwamen niet van Antwerpen.

Het eten was lekker en alles verliep coronaproof. Holset zelf is een piepklein dorpje, heel charmant en waarschijnlijk kan je hier prachtige wandelingen maken. We gaan nog eens terug, na corona en bij beter weer 😉

Oja, het ontbijt de volgende dag was zalig. Helemaal coronaproof, maar wat een verschil met de treurige bedoening de vorige ochtend in hotel Eburon in Tongeren.

Zeker de moeite waard om hier eens een weekendje te boeken, of je nu houdt van bubbels zoals ik of helemaal niet!

Wijlie weg, tot gauw,

Lola