Onder het motto als ik niets positiefs kan zeggen zwijg ik liever, heb ik de laatste weken geen letter op mijn scherm geput. Ik maakte me ontzettend druk over corona, de maatregelen, het niet volgen ervan door delen van de bevolking én de onkunde van onze politiekers om tot een regering te komen. Wanneer ik voor mijn schermpje zat was dat het enige waar ik kon aan denken. Maar voor mijn gevoel kon ik weinig bijdragen aan de discussie, het was bovendien erg slecht voor mijn rikkietikker, en dus… niets, nada, niente.

Maar nu lijkt er iets te kriebelen en dus ben ik er weer. Mocht je me na al die tijd niet meer willen zien, ik begrijp dat😊

Dit weekend zouden we éindelijk nog eens enkele dagen naar het buitenland gaan. Daar keken we enorm naar uit, maar het had enkele voeten in de aarde. Een hernia die na dikke twee jaren besloot de kop op te steken dreigde roet in het eten te gooien, maar enkele dagen rustig aan en platliggen waar mogelijk brachten soelaas. Zo konden we vrijdagochtend vertrekken naar het verre…Drenthe.

Nederland is groen gekleurd op de corona codekaart en we hopen dat dit zo blijft. Ondertussen lijkt het meer waarschijnlijk dat België rood kleurt maar voorlopig niet. Dus we gingen. Yes.

Onderweg naar onze pleisterplaats moesten we even stoppen aan een tankstation voor een plasje. Wij flink onze mondmaskers over neus en mond, het gebouw binnen. Tot onze verbijstering waren wij de enigen met mondkapje. We werden aangestaard alsof we van een andere planeet kwamen. Wat ook zó is natuurlijk😁

Bovendien hing er aan de deur een bord met de mededeling dat er maximaal tien mensen tegelijk binnen mochten zijn. Ik eet mijn schoen op als het er geen dertig waren, gezellig dicht bij elkaar. Corona? Wat is dat? Ik wist niet hoe snel ik weer buiten moest komen.

Het hotel waar we incheckten was gelukkig wel helemaal mee met de corona maatregelen. Al zijn ook hier nergens mondkapjes te bespeuren. De afstand wordt echter zéér goed nageleefd, en ook ontsmetting is overal aanwezig.

Nieuwsgierig waar we neerstreken? We kozen voor het Van Der Valk hotel Spier. De Van Der Valk keten is een hotelketen waar we graag komen. Alle comfort, heerlijk eten, meestal erg goed gelegen en dat alles voor een mooie eerlijke prijs. En dat is hier niet anders.

OMGEVING

Spier is een klein dorpje in Midden Drenthe met nauwelijks 400 inwoners. Het ligt aan de ingang van het nationaal park Dwingelderveld, dat wij dit weekend wilden verkennen. Een betere plek om dat te doen dan hotel Spier is er niet. Vanuit je hotel fiets of wandel je meteen het nationale park in.
Bossen vol eeuwenoude eiken en beuken maar ook naaldbossen, grote plassen, omzoomd door riet, uitgestrekte weiden bezaaid met kleine gele bloemetjes, alles dooraderd met heerlijke fietspaden, en ontelbare wandelwegen. Het paradijs is niet verder dan 300 km van Gent gelegen.
Helemaal vlak is het hier niet maar de stijgingen zijn licht en kort en makkelijk te nemen. Hier en daar liggen statige boerderijen met de typische bouwstijl en rieten daken. De stilte wordt er enkel onderbroken door het gefluit van vogels. Ook schattige dorpjes zoals Dwingeloo en Diever nodigen uit om even te verpozen rond de Brink.

Het hotel.

Langs de ene kant ligt het hotel vrij dicht bij de A28, vanop het terras hoor je de auto’s rijden, dat wel. Maar de meeste kamers liggen aan de achterkant met zicht op bomen en grasvelden en in de volstrekte rust.
De kamer die we boekten met het hoogzomerarrangement was héél ruim, met een badkamer met bad en douche, heerlijke bedden en een balkon met zicht op de tuin. Alles zeer netjes en verzorgd. Er is een zeer ruime parking én een ondergrondse staanplaats voor de fietsen. Handig!!

Kijk mee naar onze eerste fietstocht gisteren, 30 km.

Terrasje met alcoholvrij bier in Dwingeloo

En naar de tweede vandaag, 55 km

De savanne in Nederland…

Het restaurant.

Wat is er zaliger dan na een dag fietsen je voetjes onder tafel te kunnen steken?
Weinig denk ik zo.
Hier in Hotel Spier genoten we gisteren alvast van een verrukkelijk driegangenmenu. Als voorgerecht een rouleau van zalm met truffelaardappel en paprikajam voor mij en voor mijn teerbeminde de carpaccio. Voor het hoofdgerecht kozen we eensgezind voor de mosselen mmmmmm. En als toetje een heerlijk ijsje met aardbeien.
Moe maar voldaan doken we onze uitnodigende bedjes in en sliepen we als babies.
Keep it safe, loved ones
LOLA

Wat een heerlijk Paasweekend is dit. De natte droom van elke horeca uitbater van Knokke tot Orval, van iedereen die paasvakantie heeft. Ware het niet dat de CORONA crisis roet in het eten heeft gegooid. Zo jammer… Maar goede brave burgers als we zijn, volgen we strikt de maatregelen en zien we noch familie, noch vrienden, tenzij online. Buiten mogen we gelukkig wel (nog), dus daar kunnen we dan wel optimaal gebruik van maken.

Zowel gisteren als vandaag planden we een fietstocht vertrekkende vanuit ons kot, en richting natuur. Gisteren reden we richting Wetteren, vandaag reden we richting De Pinte. Wat een weelde aan mooie rustige plekjes hebben we toch in de buurt van Gent. Echt iets om dankbaar voor te zijn.

Wat me opviel gisteren was dat iedereen, of toch bijna iedereen zich netjes aan de regels hield. Fietsen of wandelen per twee, flink aan de kant gaan als er iemand aankomt. De meeste mensen houden zich er absoluut wel aan. Het enige nadeel is natuurlijk dat het onmogelijk is om social distancing te realiseren als je met héél véél mensen op de weg bent. De eerste veertig kilometer gisteren was het helemaal niet druk, maar dat veranderde toen we een stukje van de SCHELDEDIJK moesten doen, samen met honderden andere fietsers en wandelaars. Zelfs met de beste bedoelingen kan je daar niet de nodige afstand bewaren. ONMOGELIJK. Hoe breed is de dijk? Of bij uitbreiding elk fietspad? NIiet breed genoeg om voldoende afstand te kunnen houden als je iemand wil voorbijgaan, zonder zelf in de coulissen te belanden. En al zeker niet als er honderden mensen fietsen wandelen en skeeleren op dat fietspad….

Vandaag had ik nog een mooie ervaring in dat kader. Ik fietste met mijn partner op een pad waarvan alleen een zéér smalle middenstrook geasfalteerd was, aan weerszijden daarvan een eveneens zeer smalle strook kassseien, in een sterke helling naar de boorden van het pad. Ik zag van rechts een loper aankomen, en ik hoopte dat hij mij zou laten voorgaan met mijn toch iets snellere e-bike. Maar neen, hij voegde in naast mij. Ik kon de kasseien op om meer afstand te creëren maar dan lag ik geheid tegen de vlakte. En toen sprak hij mij ook nog aan met de woorden: gelieve voldoende afstand te bewaren. Echt waar. Ik snap het niet, eerlijk niet.

Enfin, niet zeuren. We hadden twee prachtige fietstochten, met fantastisch weer, en we dronken een lekker kopje koffie met taart bij het thuiskomen. Ook plezant.