De voorbije week was hectisch, maar fijn. Ik had een aantal ontmoetingen met mooie mensen die ik veel te weinig zie. Maar net doordat we elkaar slechts af en toe eens zien, valt het op dat we de draad moeiteloos kunnen oppikken, alsof we elkaar gisteren nog zagen. Hoe mooi is dat?
De ene persoon is een vriendin die ik al ken sedert mijn twintigste, ze leeft in het verre Frankrijk waar ze een prachtig gezin heeft, waar ze woont en werkt. Ook al woont ze meer dan 600 km ver, ze is er steeds voor mij. Ik hoor of zie haar niet zo vaak, dankzij sociale media weliswaar meer dan vroeger, maar als er iets is, dan weet ik dat ik op haar kan vertrouwen. En ik hoop dat ze weet dat dat omgekeerd ook geldt.
Ze oordeelt niet,
er zijn geen voorwaarden verbonden aan haar vriendschap,
en dat is een zeldzaam goudklompje.
Ik ben haar daar zo ontzettend dankbaar voor. 🙂
Een zeldzame ontmoeting vraagt om een gezellig etentje, en daarvoor trokken we richting HET HOF VAN HEUSDEN. Ik was er al , jaren geleden, en vond het toen niet slecht. Ondertussen is er héél wat veranderd in de inrichting en blijkbaar ook in de keuken, want waaw, wat was dat zeg. Een verrukkelijke kaart, vooral voor de liefhebbers van allerlei soorten biefstuk, afkomstig uit zeer uiteenlopende delen van de wereld. Ook een aantal seizoensgebonden suggesties lonkten naar ons, en uiteindelijk gingen we voor de pasta met boschampignons en verse truffel. Helemaal zoals het hoort, kwam de ober aan tafel, om de verse truffel in royale hoeveelheden over onze pasta te schaven, met zijn in een witte handschoen gestoken hand. Ik kreeg bijna tranen van ontroering in mijn ogen.
Nog meer goeds: de wijnkaart is fenomenaal. Blijkbaar is HET HOF VAN HEUSDEN nu ook een wijnbar. Ik wou eens een Kroatische wijn uitproberen, maar jammer genoeg was die er niet meer. Toen kreeg ik een duurder glas van hetzelfde wijnhuis voor de prijs van de niet meer voorhanden zijnde wijn. Zie je, van zulke dingen word ik blij. Deze mensen hebben een passie voor hun vak en willen die bezieling graag delen met hun klanten.
De pasta was subliem, nooit at ik een betere met boschampignons en truffel. De wijn was goddelijk. Ik kom zeker en vast terug naar deze heerlijke plaats.
Een tweede ontmoeting vond de dag erna plaats: een vroeger collegaatje van mij van toen ik nog in de forensische psychiatrie werkte, was in Gent, en het lukte (eindelijk 😉 ) om nog een lunchafspraak te regelen. Ze kan met gemak mijn dochter zijn, maar dat is ze niet natuurlijk. We hebben altijd een klik gehad, en wat was het fijn om haar terug te zien, en bij te kletsen.
Met haar ontdekte ik een nieuw lunchadresje in Gent: GUST. Het enige uur dat we nog konden reserveren was om 13u. Daar werd bij vermeld dat we konden blijven zitten tot 14u45, ik dacht dat dat was omdat er een volgende shift plaatsvond, maar het bleek omdat de zaak sloot. Feestdag weet je wel. Dat was een beetje een minpuntje, omdat er rondom ons al werd opgeruimd terwijl we nog zaten te eten. Voor de rest enkel positieve geluiden over GUST. Gezellig hip interieur, verrukkelijke gerechtjes, heerlijke chai latte. MMMMM
Ik at een bioyoghurt met huisgemaakte granola, een verrukkelijke jam van rabarber en rozemarijn, en prachtig vers fruit. Heerlijk gewoon. Mijn gezelschap ging voor een zuurdesemtoast met humus. Een aanrader voor de ontbijt, lunch én brunchfan!!!
We hebben genoten, en kijken al uit naar een nieuwe ontmoeting 🙂
Fijne maandag
Myriam
LOLA LOVES CHAMPAGNE 