Laat ik eens zoeken naar de positieve kanten van het corona gebeuren, dacht ik. Voor iemand als ik, die niemand kent die ernstig ziek geworden is door of overleden is aan dat duivelse beestje, kan dat : de mooie kanten zoeken.
Er was de opmerking van een jonge collega die me aan het denken zette. Ze zei dat ze de voordelen van deze crisis zag: in het precorona tijdperk had ze veel last van FOMO (fear of missing out) en die angst is nu volledig weggevallen. Dat bracht haar rust en stabiliteit. In eerste instantie dacht ik: daar heb ik geen last van hoor, van die FOMO. Maar daar kwam ik op terug. Ook al heb ik niet echt schrik om iets te missen, er is wel een soort druk van buitenaf weggevallen. Ik moet eigenlijk niets, behalve gaan werken dan. Ik moet de laatste tentoonstelling niet bezoeken, de nieuwste film niet zien, de mooiste reis of interessantste citytrip niet boeken, het lekkerste restaurant niet reserveren… want het mag niet. Punt andere lijn.
En dat geeft me rust.
Nog een mooie kant van de social distancing is de appreciatie die ik voel voor wie of voor wat ik vroeger misschien teveel als vanzelfsprekend beschouwde:
- Mijn kinderen, die ik nu al héél lang niet meer in levende lijve heb gezien en die ik meer mis dan wat dan ook.
- Mijn moedertje, die daar helemaal alleen dapper zit te wezen op haar kamertje in het woonzorgcentrum. Enfin, helemaal alleen is relatief met al die fantastische zorgverstrekkers in het gebouw maar you get my point
- Mijn broers en schoonzusjes, neefjes en nichtjes.
- Mijn vrienden, Johan zijn vrienden…. Onze vrienden….
- De omgeving waarin wij wonen: ons gezellige appartement mét terras, de heerlijke natuur op een boogscheut van onze deur.
- De vogeltjes die concerteren uit volle borst, de zon die niet stopt met stralen aan een blauwe hemel (stel je voor dat het de hele quarantaine periode pijpenstelen regent), de geur van jasmijn en meidoorn, de heldergroene kleur van nieuw gras en bottende blaadjes, de pasgeboren lammetjes en veulentjes….
- Het feit dat we kunnen stappen en fietsen…
- Het feit dat ik mag gaan werken in een fantastische werkomgeving…
- De moderne communicatiekanalen die ons in staat stellen om contact te houden vanop veilige afstand.
- De lieve, grappige, charmante partner waarmee ik deze quarantaine doorbreng. EN LAST BUT NOT LEAST…..
- Donald Trump die er zelfs in deze moeilijke maanden in slaagt om me heerlijk aan het lachen te brengen 😉
Wil dit zeggen dat ik liefst heb dat alles blijft zoals het nu is? Neen, natuurlijk niet. Ik wou enkel de oefening maken om iets positiefs te vinden in deze corona tijden. En dat lukte vrij aardig. Hebben jullie ook positieve ervaringen beste bloglezers? Ik hoop het oprecht.
Ondertussen duim ik uit alle macht dat we onze geliefden binnenkort weer in de armen kunnen sluiten. Fingers crossed. En keep it safe.
LOLA
