Zou ik nog eens durven schrijven over corona? Wel ja zeker, het is geen onderwerp meer dat straatgevechten uitlokt, of vrienden en familieleden uit elkaar drijft. Dat was het jammer genoeg wel tijdens de eerste, let’s say, vier golven. En ik beken schuld: ik heb me ook laten meeslepen in het vuur van mijn overtuiging. Let wel, ik was, en ben nog steeds, zeker van de meerwaarde van een vaccinatie. Maar nu de angst om ernstig ziek te worden en /of mensen te verliezen door dit klote virus wat minder is geworden, zie ik ook wel in dat het geen zwart/wit verhaal is. Dus mocht ik mensen geschoffeerd hebben door mijn radicale overtuigingen op provaccinatie vlak dan bied ik daarvoor mijn verontschuldigingen aan. 🙂
Vandaag ging ik mijn vierde vaccinatie halen. De uitnodiging voor deze vaccinatie kreeg ik al een hele tijd geleden via een vijftal verschillende kanalen toegestuurd. Op vlak van efficiëntie kan er nog iets verbeteren lijkt me. In de brievenbus, per SMS, via DOCCLE, via mail, van de Vlaamse overheid… Wie dan nog vergeet zich te laten vaccineren is zwaar dementerend 🙂 Gezien ik een vrij grote verkoudheid had ten tijde van de uitnodiging, en vaccinatie in dat geval niet aangewezen lijkt, werd de prik uitgesteld tot vandaag. Vanmorgen gekeken op de website en er was nog plaats vrij: joepie!
Zoals vele mede Gentenaars kon ik het beschermende spuitje gaan halen in Flanders Expo. Ik ken daar al goed mijn weg, en zoals steeds verliep alles op wieltjes. Van het prikje zelf voelde ik niets. Nu hopelijk ook verder geen symptomen ontwikkelen. Maar ik ben er vrij gerust in, want heb nog nooit last gehad van het vaccin.
Na vier vaccinaties en drie coronabesmettingen mag ik wel zeggen dat ik een beetje een connaisseur ben. 😉 Al zou ik liever een echte wijnkenner zijn…. Wat jullie?
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Mensen die me al langer volgen weten dat ik een absolute haat/liefde verhouding heb met social media. Zoiets in de trant van IK KAN NIET MET MAAR IK KAN OOK NIET ZONDER.
Dat resulteert in golvende bewegingen wat betreft mijn relatie tot allerlei vormen van social media. FACEBOOK is al tig keren verbannen geweest van mijn telefoon, dat is ook nu nog het geval. Maar ik heb mijn account nog en dat gebruik ik op mijn laptop om blogs te delen. FACEBOOK op mijn telefoon is geen goed idee, want voor ik het weet, zit ik een halve dag te scrollen. NIET OK!!!
INSTAGRAM is meer mijn ding. Dat staat op mijn telefoon en daar kijk ik dagelijks meerdere keren, maar om één of andere reden lukt het me met INSTAGRAM beter om de tijd in het oog te houden. Ik scrol wel wat af, maar het neemt minder tijd in beslag. En het lijkt een positiever medium?
TWITTER en TIKTOK heb ik ooit wel geprobeerd maar als de wiedeweerga verwijderd wegens zeer ongezond voor mijn snel overprikkelde geest.
Foto afkomstig van mantelzorgelijk.nl
WHATSAPP en MESSENGER zijn voor contact met familie en vrienden. Er is ook nog PINTEREST, maar daar doe ik niets meer mee.
Wat is mijn punt nu? Eigenlijk wil ik alleen zeggen dat het niemand moet verbazen dat ik soms helemaal onzichtbaar ben, en dan weer héél erg zichtbaar. Golvende bewegingen weet je wel. Op dit moment heb ik het bloggen weer flink te pakken, maar niemand weet natuurlijk hoe lang ik op deze golf blijf verder surfen.
Living by the moment.
Het is dat ik ook nog een hele resem andere dingen wil doen per dag. Naast werken (vier dagen per week) zijn daar ook mijn rugoefeningen (daar gebruik ik de sublieme app WEASYO voor, in het Frans enkel, maar zo goed!), mijn Italiaanse les (daar gebruik ik de app DUOLINGO voor: niet betalend wat aanleiding geeft tot flinke ergernis wegens vervelende reclame). Dagelijks mijn LIFECHANGERS oefeningen waar ik eerder over schreef.
Dan zijn er nog die zaken die ik elke dag wil doen maar waar ik niet altijd toe kom.
Dagelijks tienduizend stappen wandelen. Dagelijks vers koken. Dagelijks lezen, dagelijks mediteren….Al maak ik er mij niet (meer) druk over als dat niet lukt. Er zitten tenslotte maar 24 uren in een dag…
Misschien laat ik het Italiaans wel schieten nu ik weer aan de blog ben. Die reclame werkt toch op mijn zenuwen…. Ik zie wel;)
Tot hier dit volstrekt overbodige blogje. 🙂
Fijne zondag iedereen.
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Ik was er al eerder, enkele keren zelfs. En nu ik terug aan het bloggen ben geslagen, vind ik LALOTTE in Lochristi zeker en vast een vermelding waard.
Pal in het centrum van Lochristi, DORP OOST 5, ligt dit sympathieke en mooi ingerichte etablissement.
Je kan er terecht voor een ontbijt of brunch, een lunch of apero. Het mooie interieur, en het ruime terras (aan de straatkant) nodigen uit om in lekkere omstandigheden uitgebreid bij te praten met partner, vrienden of familie.
Vandaag at ik er een verwenkoffie. Ik werd in de watten gelegd met een heerlijke koffie, een stuk MISERABLE, een wentelteefje, een bavarois en een heerlijk schaaltje vers seizoensfruit. En dit voor slechts 10€. Dat lijkt peanuts na mijn ervaringen bij COCOTINE waar ik eerder over schreef. Guitarman at een wafel met slagroom vergezeld van een koffie. Bij de koffie komt sowieso een stukje broodpudding en een klein eetbaar cupje gevuld met advocaat. Een verwenkoffie op zich eigenlijk. De bediening is supervriendelijk en vlot, de muziek is aangenaam, kortom. Cela vaut même le détour.
Ik herinner me dat ik toen ik vroeger blogde bij elk bezoek aan een horecagelegenheid kort iets schreef over de sanitaire voorzieningen. Bij LALOTTE is dat prima in orde: op het gelijkvloers, krakend netjes, kortom picobello.
Ik kom zeker terug, misschien eens een ontbijtje of een brunchken uitproberen.
Fijne zaterdag nog.
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Gisteren gingen we nog eens wandelen. Op de Instagram pagina van wandelze.be zag ik een route voorbijkomen van een 13 km, vertrek in Everbeek (buurt van Brakel) aan de kerk. Het zonnetje scheen, en de temperatuur was aangenaam. Boven de 30 graden kan ik geen voet verzetten, dus deze zomer is er van wandelen niet erg veel in huis gekomen. Maar nu kan ik weer. Joepie!!!
Ook al dachten we dat we dankzij corona zowat alle hoekjes en gaatjes van Vlaanderen hadden bewandeld, dat bleek niet te kloppen. Everbeek zagen we niet eerder, en deze wandeling al helemaal niet. Blijkt dit absoluut één van de mooiere routes te zijn uit de reeks die we al aflegden.
Tijdens corona leerden we ons lesje: iets te eten en te drinken nemen we altijd zelf mee. En ook nu was er NIETS geopend. We passeerden wel enkele horecazaken, maar die waren gesloten. Een beetje jammer maar gelukkig hadden we Sultana koekjes en een fles water mee. Daar kwamen we mee rond. Goed voor de portemonnee, dat wel.
Bos, weilanden met loslopend vee, weilanden met niet-loslopende Schotse Hooglanders, kronkelende dalende en stijgende paadjes, kapelletjes in alle mogelijke uitvoeringen…. Het was heerlijk. Op de stappenteller stonden 19500 stappen, maar Komoot zei 13,2 km. In elk geval voldoende beweging. Ik geef jullie nog een sfeerbeeld van onze tocht.
Schotse Hooglander? Een kapel (geweest) als bedanking voor een behouden terugkeer van de oorlog in RuslandIemand nam een aandenken mee aan de Tour de France
Dankje wel @wandelze.be voor deze heerlijke tip!!!
Een aanrader.
Fijne start van het weekend.
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Hey, zijn er mensen die problemen ondervinden om mijn blog te lezen via de WordPress app? Is het mogelijk om te reageren of te like via de app? Er is sinds ik weer ben beginnen bloggen één en ander fout aan het lopen zo hoor ik.
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
De laatste jaren hebben we corona beleefd, al dan niet van dichtbij, soms met zware gevolgen, soms bijna ongemerkt. Eens corona min of meer van de baan, kwam daar de oorlog in Oekraïne, met de daarbij horende energiecrisis die meer en meer doorsijpelt in onze levens. En als kers op de taart is daar de milieucrisis, die natuurlijk al lang bezig is, maar waar we nu nog moeilijk hoopvol over kunnen zijn.
Nieuws bekijken staat gelijk aan een bad nemen in een donkere vieze smeerpoel: wie nog opgewekt is vóór de dagelijkse portie ellende is dat gegarandeerd niet meer nadien.
Er zijn vele redenen om depressief, verdrietig en angstig te zijn als we de wereld rondom ons bekijken. Maar dat helpt niemand vooruit, integendeel: we worden er zelf ongelukkig van én en passant slagen we er in om de mensen rondom ons een duwtje richting afgrond te geven.
Hoe gaan we daarmee om? Wat kunnen we doen om de lichtpuntjes rondom ons te blijven zien, en om moedig elke dag opnieuw aan te vatten?
Elk van ons zal wel een aantal strategieën hebben om hiermee om te gaan. Van kop in het zand tot vechten op de barricades en alle gradaties er tussen in.
Van nature ben ik geen positieve denker: het glas is eerder halfleeg dan halfvol. Maar omdat een mens nooit te oud is om aan zichzelf te werken probeer ik daadwerkelijk anders te reageren dan ik van nature zou doen. Keer op keer roep ik mezelf tot de orde als ik merk dat ik weer oordeel voor ik voldoende informatie heb verzameld. Als ik merk dat ik weer eens kijk naar wat ik NIET heb in mijn leven en vergeet wat ik juist wel allemaal heb.
Allerlei methodes hebben mij in de loop van mijn volwassen leven geholpen, met wisselend succes, om dat aangeboren (of is het aangeleerde?) negativisme om te buigen.
Momenteel ben ik met een jaartraining bezig die me tot nog toe al veel heeft geleerd. Het gaat om de LIFECHANGER online cursus die wordt aangeboden door SPIRIT COACHING. Ik kwam toevallig via Instagram op de site terecht, en ik dacht onmiddellijk: DIT IS WAT IK ZOEK. Ik schreef me in voor een online event met als onderwerp LOSLATEN. Zo maakte ik kennis met MAHATMA REVIER, de coach achter SPIRIT COACHING. Onmiddellijk had ik een héél goed gevoel bij haar aanpak, en ook bij haar als figuur. Ze straalt zoveel positieve energie uit, dat je er zelfs online door begeesterd wordt.
Na die ene dag opleiding heb ik me direct aangemeld voor de jaartraining LIFECHANGER. Elke maand wordt je een nieuwe module aangeboden rond allerlei onderwerpen: zo volgde ik ook de module TEM JE MIND, SPREEK JE WAARHEID, MAAK JE DROMEN WAAR en DE PIJN VOORBIJ. Elke dag krijg je een korte video met een opdracht waar je die dag direct mee aan de slag gaat. Elke module begint met een volledige opleidingsdag online. In de loop van de maand zijn er dan drie momenten van anderhalf uur waarop je online ondersteuning krijgt bij datgene waar je mee bezig bent. Want natuurlijk komt er van alles aan de oppervlakte als je hiermee aan de slag gaat.
Ik vertel dit niet omdat ik betaald word om reclame te maken, in geen geval. Ik ervaar echter bij mezelf dat er daadwerkelijk dingen verschuiven. Zaken die ik al lang wil aanpakken maar waar ik nauwelijks mee vooruit kon. Nu dus wel.
Ik denk dan altijd: misschien is een ander ook iets met deze info. Vandaar dit artikel. En heb je geen interesse, dan was het hopelijk gewoon aangenaam om te lezen?
Fijne woensdag
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Foto door Susanne Jutzeler, suju-foto op Pexels.com
Ik rij regelmatig met de fiets en dat doe ik graag, zeker nu ik een elektrische fiets heb en het elke dag meewind lijkt.
Ik word dagelijks geconfronteerd met tweewielers in alle vormen en maten. Laat ik ze even aan u voorstellen:
Zo heb je de fietsende student: zijn vehikel is meestal roestig, en wordt enkel nog door een rammelende ketting bij elkaar gehouden. Niet alleen de ketting knarst, elk onderdeel produceert geluid en lijkt ieder moment op de grond terecht te komen. Verlichting is een onbetaalbare optie, en in sommige gevallen is de geldnood zo groot dat ook de remmen gesupprimeerd zijn. Charmante medeweggebruikers, die ik een beetje beschaamd voorbij zoef op mijn elektrisch rijtuig.
Daarnaast heb je de fietsende jonge ouder, met voor of achteraan op zijn (soms elektrische) fiets een enorme bak. Je kent ze zeker: de bakfietser. Superhandig om baby’s en peuters in mee te nemen veronderstel ik, al heb ik het zelf nooit geprobeerd. Ik heb er veel sympathie voor, zeker voor diegenen die dit huzarenstukje volbrengen zonder ondersteuning van een stevige batterij. Chapeau beste mensen, oprecht!!! Naast mijn bewondering, is er ook een zekere vrees . Vooral als ik een bakfietser zie met zijn kroost in de bak vooraan. Hoe moet dat aan een druk kruispunt, vraag ik me angstig af? Is er geen risico dat de bak wordt meegesleept door een voor de fietsende ouder onzichtbare wagen? Die bak steekt minstens een meter voor de fiets uit! Maar tot nog toe lees ik niets over grote aantallen ongelukken met dit vervoermiddel dus het risico zal eerder beperkt zijn?
Er is de elektrische fietser, zoals ondergetekende. Ik rij zo veel mogelijk aan minimale ondersteuning om toch nog enige oefening te hebben. Minachtend word ik voorbijgestoken door vele anderen op een gelijkaardig vervoermiddel. But who cares 🙂 Dank zij mijn batterij kan ik veel verder fietsen dan ik anders zou doen. Jeeeuuuuuujjj
Zo kom ik bij de pedelec-er. Deze fietser schijnt in een andere realiteit te rijden dan de gewone sterveling in het verkeer. Op een fietspad mag je naar mijn bescheiden mening niet meer dan 25 km per uur. Zo niet de pedelec berijder. Die zoeft je met ware doodsverachting voorbij, waardoor je net niet van je fiets kukelt van de schrik, of zelfs gewoon van de luchtverplaatsing. Vanmorgen was er zo een held die me aan maximale snelheid voorbij vloog via het voetpad, wegens onvoldoende ruimte op het fietspad om vol gas te kunnen geven. Een eindje verder gebruikte hij zijn scheepshoorn, ik bedoel bel, waardoor de dame voor mij ook bijna in de coulissen belandde. Waarom treedt men daar niet tegen op vraag ik me af. Maar ook hier mag niet iedere pedelec gebruiker over dezelfde kam geschoren worden natuurlijk.
Last but not least: de racende fietser. Ik ben er dol op, natuurlijk omdat guitarman tot deze categorie behoort. Deze mannen en vrouwen met hun sexy pakjes waarin hun strakke lijven perfect tot hun recht komen: zij geven extra glans aan de dag van de gewone fietser, die zich kan verlustigen in spectaculaire spierbundels en ander schoons. Bekoor ons verder o racende medemens. Dat is goed voor zowel ons als jullie. Win win dus. 😉
Tot hier mijn beschouwingen over de fietsende mens. Zonder twijfel verder aan te vullen en te verfijnen. Ga gerust jullie gang, lieve lezer.
Fijne maandagavond,
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Wat een toffe naam! Doet me denken aan een grappig West-Vlaams woordje: koeketiene, na intense research blijkt dit de verbastering te zijn van concubine 😉 Er wordt mee verwezen naar een aantrekkelijk meisje. Enfin, what’s in a name? Het bekt goed.
Zo nu en dan ga ik eens een tasje koffie drinken, nu eens met die en dan weer met iemand anders. Deze keer vroeg ik mijn oudste metekind mee. Ze was net terug van een reis naar Jordanië en daar wou ik haar graag over horen vertellen. Een korte zoektocht op tinternet leerde mij dat COCOTINE zeer de moeite loont. Dus ik reserveerde een plaatsje voor ons beiden en we spraken af op een vrijdagnamiddag ter plekke.
Ik doe graag een fikse wandeling en besloot naar het etablissement te wandelen. Dat bleek toch een kleine zeven kilometer te zijn verwijderd van mijn stulpje, dus dat was erg flink van mij. Temeer daar ik vééls te warm gekleed ging. 14 graden? My ass, de zon scheen en ik droop van het zweet na de eerste twee kilometers. Bovendien had ik verzuimd om mijn beste stapschoenen aan te trekken. Niet zo slim natuurlijk.
Maar goed. Ik raakte in de Leithstraat, een klein zijstraatje van de Meulesteedsesteenweg. Niet meteen de place to be in Gent, maar vermoedelijk is de wijk in opkomst, want nog één van de weinige plekken waar je een huis(je) kan kopen voor een redelijke prijs in Gent en verre omstreken. Als een oase in de woestijn lonkte het gezellige pand naar mij.
Metekind zat al te wachten op haar uitgetelde bezwete gezelschap. Ik laat me neerploffen in het aantrekkelijke interieur, dat opvalt door veel roze en gouden accenten met daartussen gezellig groen. Nice place, maar jammer dat het niet wat meer in het centrum ligt. Al kan je er met bus 6 makkelijk zat naar toe. Zo bleek achteraf. Maar ik wou wandelen dus moet ik nu niet zeuren.
We bestellen (in het Engels, want de zeer vriendelijke dame achter de bar spreekt geen Nederlands) elk een portie pancakes, Charlie neemt de hare op Japanse wijze, ik bestel de Luxury Roses Pancakes “Charming” . Verder nog een Matcha Rose Cappuccino voor het metekind en voor mij water wegens extreme dorst. De prijs blaast me van mijn sokken. Voor wat ik hierboven beschreef plus nog een extra watertje, een extra Matcha Rose Cappucino en een extra koffietje (gewoon!!) tel ik 58€ neer. Dit moeten met goudpoeder bestoven pancakes zijn?
Dat zijn ze niet. Lekker zijn ze wel, en veel is het ook. Het ziet er uit om op te eten en dat doen we dan ook graag, maar met een pijnlijk gevoel als ik in de richting van mijn portemonnee kijk.
Ik ben geen food fotograaf dus het komt misschien niet helemaal tot zijn recht, maar zo krijgen jullie toch een impressie. Besjes en eetbare bloemetjes, gouden bestek, en een bijzonder kunstig afgewerkte koffie.
We zijn die hele namiddag zowat de enige klanten. Ik kan alleen maar hopen dat het in het weekend drukker is. For the sake of the owner. Maar blijkbaar zit dat wel goed, want er zit een hele filosofie achter COCOTINE, zo las ik achteraf. Klik op de link mocht je er meer willen over weten.
Ik zou zeggen: go and see for yourself. De brunch schijnt magisch te zijn. Neem een goed gevulde portemonnee mee, en geniet.
Voor mij was dit een fijne ervaring maar niet één die ik gauw zal overdoen. Les goûts et les couleurs ne se discutent pas.
Nog enkele kiekjes om de sfeer te vervolledigen.
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Vorig weekend zouden we deel twee en deel drie van de GR 129 wandelen. Je weet wel, dat pad dat door Arnout Hauben en kornuiten werd bewandeld en uitvoerig werd becommentarieerd in het EEN programma DWARS DOOR BELGIË, en waar ook een boek bij hoort.
De eerste promenade deden we een hele tijd geleden, een schitterende wandeling van Brugge naar Beernem station. Jammer genoeg zijn daar geen foto’s en dus ook geen bewijzen van 😉
Tijdens de lange en bijzonder zonnige zomer hadden we natuurlijk tijd genoeg om het vervolg te doen, alleen weigeren mijn benen grote inspanningen wanneer de temperatuur boven de 25 graden stijgt. Tijdens de zomer lukte het ons dus niet om van Beernem naar Doomkerke en van Doomkerke naar Aarsele te stappen wegens te warm. De plannen werden opgeborgen maar niet vergeten.
Vorige week zouden we dan een tweede keer proberen. Vele weken vooraf reserveerden we een plaatsje in één van de twee bed and breakfasts die Doomkerke rijk is, met name bij Castel ’t Haantje. Waren we al eens eerder geweest toen we met de fiets de streek doorkruisten trouwens. Prima adresje, zeker te overwegen als je in de buurt gaat wandelen of fietsen. Het enige minpuntje was dat de reservatie niet kon geannuleerd worden. De week voor vertrek was ik méér dan een beetje verkouden, dus niet in prima vorm, én bovendien bleek het dat weekend vooral te zullen regenen. De plannen werden weer omgegooid, en in plaats van te wandelen besloten we om Brugge te bezoeken. Dat was alweer een tijd geleden. ’s Avonds konden we dan lekker eten, en overnachten in de gereserveerde Bed and Breakfast.
Zo gezegd, zo gedaan.
Lange tijd was ik een grotere fan van Brugge dan van Gent. De pittoreske straatjes en pleintjes, de prachtig bewaarde gevels en gebouwen, ik kon er niet genoeg van krijgen. Ondertussen is mijn liefde voor Gent vele malen groter geworden, maar voor Brugge heb ik toch nog een boontje.
Ik ken de stad behoorlijk goed. Ik woonde héél lang geleden, in het begin van mijn carrière, enige jaren in Sint-Kruis Brugge, en daarna enkele jaren in Oostkamp. Beiden liggen op een boogscheut van Brugge die Scone, dus ik flaneerde daar geregeld. De toeristische hotspots hebben geen geheimen voor mij mag ik zeggen.
Deze keer wilden we iets zien dat we nog niet eerder zagen. Dus ik ging op zoek en stippelde een parcours uit dat ik graag met jullie deel. Wie weet willen jullie ook eens een kant van Brugge zien die niet zo populair is bij de vele toeristen?
Parkeren deden we zoals steeds aan het station van Brugge, waar altijd meer dan genoeg plaats te vinden is, zeker op het dak. Ook hier zijn de prijzen behoorlijk gestegen sedert de laatste keer dat ik er was: 5.5€ voor een halve dag, niet min. Wel kan je gratis gebruik maken van het openbaar vervoer met je parkeerticket.
Normaal wandelen we altijd van het station rechtdoor richting Minnewater, deze keer leidde de tour ons echter naar links door een mooi stukje omwalling waar ik nog niet eerder was….
Langs dit pad kwamen we aan de Smedenpoort. Helemaal gerestaureerd, en een indrukwekkend bouwsel dat ik nog nooit van dicht bij ontdekte….Shame on me.
Van de Smedenpoort stapten we terug richting ’t Zand door de Smedenstraat. Ongeveer halverwege sloegen we linksaf het Kreupelenstraatje in, waar zich een mooie site bevindt: de blindekenskapel en Godshuizen.
Terug naar de Smedenstraat en langs ’t Zand naar de Zuidzandstraat, de Steenstraat en over het Simon Stevinplein, verder door de Oude Burg naar de Kartuizerinnenstraat waar we een bezoek brachten aan de brouwerij BOURGOGNE De FLANDRES.
Een leuk en leerrijk idee voor een uitstapje deze brouwerij. Vooral omdat je als afsluiter van de tour een lekker biertje kan drinken in de bar. Bij goed weer op het terras, maar dat was in ons geval niet aan de orde. 😦
Verder ging onze tocht door kleine en weinig bevolkte straatjes richting domein Adornes en de Jeruzalemkapel. Absoluut een must do al was het jammer dat de tombe van de weledele Adornes niet aanwezig was wegens renovatie, en al stond de kapel in de steigers.
Normaal zou de tour ons nog wat verder geleid hebben maar we begonnen allebei de nood te voelen aan een rustpauze en een opfrisbeurt in onze B&B vooraleer we zouden dineren.
Dat deden we in d’Afspanning in Beernem. Laat je niet misleiden door de naam die doet denken aan een wat oudere afgeleefde maar gezellige kroeg. Hier wordt gegeten op niveau, in een verfijnd kader. Het was genieten.
De volgende ochtend konden we na een heerlijk ontbijt weer richting Gent. Home 🙂
Mooie zaterdag verder!!
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
Hot. Dat is het sleutelwoord vanaf deze rit. Hot hotter hottest.
Rond de middag komen we, raar maar waar en héél uitzonderlijk op deze route, een terrasje tegen. Schitterend gelegen, en met ruimte om hele busladingen toeristen te ontvangen. Maar, wij zijn de enigen. We genieten van koel water en van het heerlijke uitzicht, maar lang kunnen we niet blijven plakken, want de volgende B&B wacht in Hugier. Om daar te komen moeten we van het water weg, en de heuvels in. Mooi maar pittig. Zonder mijn Montyken zou ik het niet doen, in geen geval. Maar guitarman baant zich met bagage en al, zonder elektrische ondersteuning, een weg van de ene hete heuvel naar de andere.
Origineel bartafeltje
Bezweet en dorstig kwamen we aan in LES PETUNIAS in Hugier. Een werkelijk schitterende B&B die ons meteen al ons geploeter deed vergeten. Supervriendelijke gastvrouw, die ondanks het feit dat ze geen tables d’hôtes meer aanbiedt, onmiddellijk bereid was om voor een simpele avondmaaltijd te zorgen, omdat we met de fiets waren en er in geen velden of wegen een eetgelegenheid te bespeuren was. ZALIG. Een heerlijke fles witte streekwijn, gegratineerde stukjes stokbrood en allerlei kaas en charcuterie met verse groenten uit de tuin. Eeuwige dankbaarheid voor deze dame!!!
De volgende dag zouden we de tocht aanvangen naar Beaune. Stay tuned 🙂
Myriam
Vind je mijn schrijfsels leuk? Deel ze gerust, dat doet me plezier :)
LOLA LOVES CHAMPAGNE 