A little sparkle to brighten your day.
Herinneren jullie je (massaal, natuurlijk😁) enkele maanden geleden mijn eerste blogpost?
Ik was helemaal wild van THE JOKER, en wenste der JOAQUIN een dikke Oscar toe!!!
En laat dat nu gebeurd zijn!! Proficiat, en meer dan verdiend!!! Wie na mijn buitengewone loftuiting van november jl nog niet linea recta naar de filmzaal is gevlogen, kan nu via één of andere streaming dienst de schade inhalen.
Je zal het je niet beklagen
Lola loved it!!
Jou
Het jongste kind zit momenteel in Ierland, Tralee om precies te zijn. Niet om vakantie te vieren, al hoop ik dat ze elke dag daar als een feest ervaart, wel om te studeren aan The Institute of Technology Tralee. Raar maar waar, daar wordt ook lesgegeven aan studenten in de psychologie. Wat psychologie met technology te maken heeft weet ik niet maar goed, what’s in a name?
Ongeveer een maand geleden is ze daar neer gestreken, en ja, we missen haar. Ook al wonen we al lang niet meer onder hetzelfde dak, het is toch anders als ze op vijftien minuten met de fiets woont, dan als ze op anderhalf uur vliegen verblijft.
Dankzij de moderne technologie is er wel wat contact, dus me very happy. 😊
Ze verblijft samen met een vriendin in een vierkamerappartement, met nog twee Ierse studenten. Het uitzicht is fabuleus.
Tussen de zware studies door wordt er al eens tijd genomen om de sfeer op te snuiven😊
Laat dit een voorsmaakje zijn van het uitgebreide verslag van mijn bezoek daar, samen met oudste kind.
Lola heeft er zin in!!!
Tijd om een stapje te zetten in de Gentse binnenstad. Lieve mensen wat is het lang geleden dat ik daar nog iets over schreef?
Ik neem de draad van de leuke adresjes weer op met FLAGENT. Gelegen op de Predikherenlei 2, in het verlengde van de Graslei, is Flagent gevestigd in een groot oud herenhuis.
Meteen rechts als je binnenkomt, kan je plaatsnemen aan de bar, aan de grote ramen met uitzicht op de mooie Leie of aan één van de tafeltjes tussenin. Een groot kleurrijk doek prijkt aan de ene muur, niet helemaal mijn stijl, maar wel catchy en helemaal in de stijl van de website www.flagent.be
Grote planten, trendy verlichting en een uitdagend menukaart(je) Ooit al gehoord van een flaguette? Ik niet, maar dat schijnt een héél lekker broodje te zijn. Ik probeer het zeker bij een volgend bezoek. Deze keer koos ik voor een sapje van JUSRÉ: beet better best, op basis van rode biet, appel, wortel en granaatappel. Mooi geserveerd met een bloemetje in het glas en lekker gezond.
Daarbij koos ik voor de huisgemaakte brownie die heel speciaal werd geserveerd in vier fijne sneetjes, met op elk stukje een andere ‘topping’: matcha, chai, gebrande Italiaanse nootjes en door de uitbater zelf gedroogde verse aardbeien. Verrukkelijk!!!
’s Avonds verandert FLAGENT in een COCKTAILBAR, waar de cocktails geshaket worden door Jürgen Nobels (familie van Seppe? )
Ook dat heb ik vandaag niet uitgetest, maar ik plan het zeker in!
Een adresje dat de moeite waard is om aan je favorieten toe te voegen. Mocht je er passeren, laat dan weten wat jij er van vond.
I loved it,
Lola.
Morgen is het zover. Onze bovenste beste Britse vrienden stappen met véél, of net helemaal zonder, enthousiasme uit de Europese Unie. Dat dit langdradige spelletje van wel-er-uit niet-er-uit tot een einde is gekomen, kan ik alleen maar toejuichen. Ik geloof dat vele Britten, ook zij die oorspronkelijk tegen de Brexit waren, uiteindelijk iets hebben van LAAT DEZE BESCHAMENDE KLUCHT NU STOPPEN!!
Vandaag werd er al afscheid genomen in het Europese parlement. Een afscheidswoordje hier, een traantje daar, een luide lach en wat nagetrap door Nigel, de oer-brexiteer, Farage.
Maar wat me tot deze blog bracht, was het aparte beeld van een zaal vol Europese parlementsleden, die als kers op de taart bij dit afscheid eensgezind uit hun zetel opveerden, elkaars handen vastgrepen en luidkeels een afscheidslied inzetten. Vreemde ervaring, ook Verhofstadt leek het er moeilijk mee te hebben. …
Misschien geeft dit korte maar intense lichamelijke contact politieke vleugels aan de in rouw gedompelde Europese achterblijvers? Tijd zal het uitwijzen…Mocht dat zo zijn, kan er misschien gedacht worden aan een zangstonde in de Wetstraat, mét de handen verstrengeld en allen tezamen. Wie weet krijgen we dan binnen de kortste keren een federale regering? Hoe zot zou dat zijn😱
En voor de Britten, hopelijk wordt de uitstap een mooi lied in perfecte samenhang en géén zwanenzang…
Lola
Gisterenavond sloten wij ons weekend af met een concert waar we al lang naar uitkeken. Bart Peeters De Luxe. Een concert dat onze verwachtingen niet alleen waar maakte maar overtrof.
Liefhebbers als we zijn hadden we het geluk om ook de try-out te kunnen meemaken, in Mimuze in Kalmthout. Lief gaat daar regelmatig jammen, en kon zo aan twee van de happy few (een stuk of driehonderd happy few waren er wel, vermoed ik) tickets geraken. Na die avond wist ik weer waarom ik zo dol ben op Bart Peeters en zijn muziek: de man is één brok levenslust, energie, positiviteit en relativering, en slaagt erin om iedereen mee te krijgen.
De try-out was intiem, sfeervol, ideaal om de liedjes van Bart Peeters volledig tot hun recht te laten komen.
De LOTTO ARENA is another league. Dit concert was sfeer tot de duizendste macht, vol emotie, adrenaline, ontroering. Alsof je ondergedompeld werd in een warm bad van vriendschap, liefde en vertedering.
Het begint al meteen als je het programmaboekje openslaat en je deze tekst leest:
Onmiddellijk voel je wat een warme man dit is, helemaal niet naast zijn schoenen gaan lopen door het mega succes, maar verwonderd om zich heen kijkend, en genietend van wat het moment hem brengt. De toon is gezet.
Vanaf het eerste liedje is de hele Lotto Arena mee. Een golf van enthousiasme tilt de zaal op, en sleurt iedereen mee. We zingen, huilen, lachen en dansen, allemaal samen. Dit is niet wat ik normaal doe, ik hou helemaal niet van massa’s, maar het voelt goed.
Als eerste special guest is er Ronny Mosuse, en er volgt een ontroerend eerbetoon aan zijn inmiddels twintig jaar geleden, en veel te vroeg overleden broer Robert Mosuse.
Er is echter niet alleen ontroering, er is ook veel plezier!
Bart danst en lacht, zingt en amuseert zich te pletter, mee gedragen door zijn prachtige band DE IDEALE MANNEN.
Na de pauze komt een immens koor de pret versterken. Ik kan niet beschrijven wat een gevoel het is als je die mooie bekende liedjes hoort en kan meezingen, ondersteund door een vijfhonderdkoppig koor.
MAGIC is het enige woord dat er bij in de buurt komt. Overal worden de lichtjes op de gsm gebruikt om de sfeer te versterken. Het is alsof je onder een feeërieke sterrenhemel feest.
Mooier dan dit wordt het niet. Met een glimlach van oor tot oor en een warm gevoel dat nog de hele terugrit doorzindert, vatten we de terugreis aan. Bedankt Bart en Ideale Mannen, je hebt alweer een heleboel mensen erg gelukkig gemaakt! Blij dat ik er één van was!!
Lola.
Bloggen zit me in het bloed, dat moet wel. Al meteen nadat ik besloot om mijn vorige blog stop te zetten, sloegen de twijfels toe. Ik had er zo veel tijd en werk in gestoken, met behoorlijk succes, het was een beetje mijn kindje. Maar toch was het beter om de stekker er uit te trekken, en me te concentreren op andere zaken. Hoe vaak heb ik niet gedacht: wat zou ik hier een mooie blogpost kunnen over schrijven. Tientallen keren bedacht ik een nieuwe blognaam, en begon ik er weer aan. Anoniem, dat leek me beter. Dan zou ik niemand meer voor het hoofd kunnen stoten. Niemand zou onbedoeld gekwetst raken.
Dat anonieme bloggen voelde toch niet goed en ook de namen die ik bedacht zaten me niet als gegoten. bubblicouslyme.com was zó echt mijn ding. Het bleek moeilijker dan verwacht om een nieuwe invulling te vinden.
Uiteindelijk dacht ik: FOERT! Ik wil bloggen, en dat ga ik gewoon doen. Iedereen die me kent mag me lezen, en wie me nog niet kent, leest me binnenkort hopelijk ook;) En reageert massaal!!!
Want reacties zijn natuurlijk één van de redenen waarom mensen bloggen. Anders kan je gewoon je dagboek bijhouden op een privéplek waar niemand er bij kan…. Enfin, zo voelt het toch voor mij.
Dus ik begon met lolaloveschampagne.wordpress.com
En ik ging op zoek naar de mensen die ik vroeger zo graag heb gevolgd, in de hoop dat er nog enkelen actief zouden zijn. Gelukkig is dat zo. Het werd een blij weerzien voor mij met:
Ik ben nog op zoek naar een aantal bloggers die ik graag las, maar nog niet heb teruggevonden, daarbij denk ik aan Kliefje, Beaunino, Harrij, Kakel, en zovele anderen van wie ik het leven heb gevolgd, en die ik nu een beetje kwijt ben.
Anderzijds ontmoet ik alweer nieuwe interessante bloggers zoals:
En zonder twijfel zullen er nog mooie nieuwe of hernieuwde ontmoetingen volgen.
Blij dat ik terug ben!!
LOLA
Gisteren lag ze pasgeboren in mijn armen, en bewonderde ik haar perfectie terwijl ze rustig lag te drinken, mij aankijkend met haar grote bruine kijkers.
Morgen vertrekt ze naar Ierland voor vier maanden, om daar te gaan studeren.
Waar de tussenliggende tijd naar toe is, God mag het weten, want ik heb er geen idee van…
Het schattige rustige babytje groeide uit tot een even schattig maar iets minder stille peuter en kleuter. Nachten lang heeft haar papa naast haar bed gezeten, jarenlang hield ze ons ’s nachts uit onze slaap. Soms zes, zeven keer per nacht huilbuien, zonder duidelijke aanleiding. Achteraf bekeken waarschijnlijk nachtmerries als gevolg van haar meer dan levendige fantasie. Pas toen ze een jaar of vijf was werden die nachtelijke onderbrekingen minder frequent.
Een spraakwaterval is ze altijd geweest. Man, wat kon (kan) dat kindje tetteren. Ze stopte eigenlijk nooit. Horendol werd ik er soms van. Maar wat mis ik het ook, nu ze niet meer bij mij woont.
Zeker nu ze voor vier maanden verdwijnt naar het (gelukkig niet zo verre) Ierland.
Mijn meiske, met haar knappe snuitje en haar slanke lijf, waar ze toch niet altijd blij mee is. (Wie is dat wel op die leeftijd?)
Mijn meiske, met haar supergrote hart en hypersensitiviteit, met haar creativiteit en talent, chaos en vergeetachtigheid, enthousiasme en kracht, moed en bevlogenheid… Wat ben ik trots op jou.
Hoe zeer ik haar ook zal missen, ik ben blij dat ze deze uitdaging aangaat. Dat ze achterlaat wat bekend is en op ontdekking gaat in iets nieuws en onontgonnen. Rijker zal ze er in elk geval van worden, sowieso.
En al staat het huilen mij nader dan het lachen nu (belachelijk, ik weet het, het is maar naar Ierland en het is maar voor vier maanden) toch ben ik zo blij dat ze deze kans grijpt.
Ik hoop dat ze nu en dan een blogpostje schrijft voor deze blog 🙂 en verder kan ik jullie nu al verklappen dat zoon en ik op bezoek gaan bij haar ergens in maart. Zonder twijfel zullen jullie onze fratsen hier kunnen lezen:)
Slaap lekker
Myriam
Net naar het nieuws gekeken. Waarom ik dát blijf doen, terwijl ik er diep triest en ongelukkig van word? Ik weet het niet… Ergens heb ik het gevoel dat ik mee moet blijven met wat er rondom mij gebeurt. Dus lepel ik elke avond een portie leed en smart naar binnen… Maar wie help ik daarmee? Het is niet dat ik op de barricaden spring na het zien van alle ellende, en luid schreeuwend eis dat er nu maintenant heute godverdomme iets verandert. A la Greta Thunberg bijvoorbeeld. Neen, ik blijf handenwringend in mijn luie zetel hangen, met nu en dan een traan en medelijden met wie het minder getroffen heeft. (Als het écht teveel wordt schrijf ik wel eens een blogpost om mijn verontwaardiging te uiten, dat wel. )
Maar het enige dat ik écht kan doen situeert zich in mijn eigen omgeving. Dus dacht ik: laat ik daar vooral op inzetten. Dat kan natuurlijk alleen als ik goed in mijn vel zit, en daarvoor zijn positieve gedachten en vibrations nodig. Vandaar deze nieuwe rubriek: “little drop of gratitude” die nu en dan eens terug zal komen, zonder enige regelmaat, want ik ben niet zo’n planner 😉 Zie het als tegenwicht aan de ondraaglijke zwaarte van het bestaan 😉
Het eerste waar ik me vandaag dankbaar om voelde was de tas verse koffie, het sandwichken bij het ontbijt, de hete douche en het gefluit van de vogels in de bomen waar ik langs fietste op weg naar het werk.
Ja echt, ook in de winter zijn er vogels die fluiten. Of dat normaal is of eerder te wijten aan de klimaatopwarming weet ik niet, maar in elk geval, het maakt me blij.
Een tweede golf van dankbaarheid overviel me toen ik na het werk bij mijn moeder op bezoek kon. Eenennegentig is ze, en ondertussen opgenomen in een WZC, maar ze is nog erg bij de pinken, en het is goed dat ik nog tijd met haar kan doorbrengen. Al geef ik toe dat dit gevoel van dankbaarheid ook soms versneden wordt met een gevoel van melancholie en verdriet om die ooit sterke vrouw die nu zo afhankelijk is van anderen.
Tenslotte ben ik dankbaar omdat het vanavond voelbaar langer klaar bleef!!! Yes, de kortste dagen zijn bijna voorbij. Elke dag wat langer licht. Heerlijk!!
Als een mens zo eens bewust gaat kijken wat hem allemaal dankbaar stemt komt er van alles naar boven. Maar per dropje hou ik het op drie dingen. Wie weet, als we dat met zijn allen massaal gaan doen, vormen we een dam tegen alle ellende in de wereld?
Grateful greetings,
LOLA
Ik vond van mezelf dat ik goed bezig was de voorbije maanden/jaren. Op vlak van social media had ik een complete transformatie doorgemaakt, van zwaar verslaafde blogger die op elk moment moest kunnen posten, lezen en reageren, en dat niet alleen op de blog zelf, maar ook op Facebook, twitter, instagram en ga zo maar door, tot …. de stekker uit alles!!! Mijn blog waar ik zo trots op was en waar ik op twee en een half jaar tijd honderdduizend views had en net geen duizend volgers: stekker er uit. Facebook: van mijn feun gezwierd, twitter: wat was dat ook alweer? In de plaats van scrollen door Facebook en lezen van blogposts leerde ik Italiaans, reageerde ik enkel nog in de familie app en had ik tijd om boeken te lezen en te mediteren. Heerlijk toch.
Nu en dan stak het wel eens. Als ik weer eens in een hilarische of hemeltergende situatie terecht kwam en ik bij mezelf de bedenking maakte dat ik daar toch wel een heerlijke blogpost had kunnen over schrijven. Of als ik hoorde via via dat een vriendin die ver weg woonde dit of dat had gepost, en ik dat had gemist…Maar ik volhardde.
Maar je voelt me al komen op mijn warme kerstsokjes…. het bleef niet duren.
Voor mijn verjaardag, kerstmis en nieuwjaar kreeg ik een fitbit cadeau van mijn lief. Leuk ding om je gezondheid en activiteiten te tracken, alleen…. niet compatibel met mijn feun… Helaas driewerf helaas diende ik ook op zoek te gaan naar een nieuw instrument om mijn cadeau volledig tot zijn recht te laten komen. Alsof het lot het zo had voorbeschikt, kreeg ik via een vriend van een familielid de kans om voor een sterk gereduceerde prijs de gsm van mijn dromen te kopen: een Samsung A70 black met zoveel Gigabyte dat zelfs de meest verstokte app verzamelaar er jaren zoet zou mee zijn. Ik kocht en was meteen verkocht.
Mocht ik x aantal jaren later geboren zijn zou ik zonder twijfel iets gestudeerd hebben met informatica. Het interesseert me mateloos en ik kan uren zoet zijn met het uitzoeken hoe ik een probleem kan oplossen. Je begrijpt dat ik meer dan uren, dagen dus zoet kan zijn met het uitzoeken hoe de nieuwe feun werkt, met het personaliseren tot hij (of is het zij? ) helemaal naar mijn hand staat… En in al die fixatie op het nieuwe precious ding, vergat ik warempel mijn Italiaanse les… .Zeshonderd dagen onafgebroken op duolingo…. down the drain 😦
Mediteren? Gone with the wind… In de plaats er van zat ik tot middernacht driftig te zoeken hoe ik dit of dat op mijn feun kon krijgen, hoe snel dit werkte, hoe goed dat wel niet was…
Mijn slaap leed er onder, mijn aandacht leed er onder.. Ik voel me als Gollem die zijn Precious terug heeft. Erg goed was dat niet voor zijn gezondheid, maar het maakte hem wel gelukkig 😉
Positief is dat ik het bloggen weer te pakken heb, bijna geen volgers meer, en bijna geen views, maar het voelt heerlijk om weer te schrijven.
Nu nog een nieuw evenwicht vinden, zodat ik niet helemaal het lot van Gollem onderga.
Ik hou jullie op de hoogte.
Lola
Een magisch getal, waarom weet ik niet, maar het heeft wel iets, twee nul twee nul. Mooi, rond, smooth, bekt lekker weg.
Ik sluit me aan bij de traditie en wens iedereen een mooi nieuw jaar toe.
Mag het een jaar worden waarin alles smooth verloopt, zonder pijn of ongemak….
….met bergen geluk en vrede
….sloten gezondheid en vreugde
….genoeg geld om gelukkig en tevreden te leven maar niet zoveel dat je er mee in je ongeluk loopt…
….waardering van mensen die er toe doen
….de vervulling van je belangrijkste droom
….dankbaarheid om wat is
….zonder pijn of gemis terugblikken op wat is geweest
…verwachtingsvol uitkijken naar wat komt, zonder knoop in de maag of angstzweet op je voorhoofd.
….houden van de ‘kleine’ dagelijkse dingen
….een tevreden jaar
…een meer dan goed jaar!!!
Ik wens het jullie van ganser harte!!!
LOLA
LOLA LOVES CHAMPAGNE 