Categorie: TRAVEL

Geplaatst op

SEEFELD in TIROL, a fairytale.

Zoals jullie al konden vermoeden na het lezen van mijn vorige blog TRAINSPOTTING XXL bevind ik mij momenteel in het buitenland, samen met Beertje Brom. Meer bepaald in Seefeld in Tirol, een feeëriek dorpje in de Oostenrijkse Alpen, gelegen tussen Innsbruck en Garmisch Partenkirchen. Wat doet een vrouw die noch skiet, noch snowboard noch langlauft in het putje van de winter in een Oostenrijks dorp? Dat wil ik jullie graag vertellen, dus lees snel verder 😉

Beertje Brom is sinds zijn prilste jeugd een fervente skiër. De man leeft helemaal op bij het zien van een fiks pak sneeuw, een paar skilatten en de vermelding zwarte piste hier. Dus voor hem is Oostenrijk tijdens de winter een voor de hand liggende keuze. Zelf ben ik niet gebeten door die microbe, en ik wil er mij ook niet meer door laten bijten, wegens angst om te vallen en te breken 😦

Er werd dus gezocht naar een compromis: een dorpje/hotel waar voldoende te beleven valt voor een niet-skiënd meisje enerzijds, en waar anderzijds voldoende pistes waren om de ware liefhebber te plezieren. Onze zoektocht bracht ons naar Seefeld, in WELNESSHOTEL SCHÖNRUH, waar we terechtkwamen via TUI reizen.

Normaal gaan wij buiten de schoolvakanties op reis, want kleine kindjes hebben we niet meer, maar door omstandigheden moesten mochten we nu toch in de krokusvakantie een weekje weg. Het aanbod van bovengenoemd hotel was héél mooi, en we boekten een weekje weg . Nog geen moment spijt van gehad!!

Wat is er dan zo speciaal aan dit hotel?

Eerst en vooral ligt het in een prachtig dorp, met een typisch kerkje, vele romantisch uitziende hotels, en écht Oostenrijkse huizen. Bovendien stopt er een trein op nog geen 800 meter van ons hotel. Een pluspunt als je met de trein reist 😉

Het hotel zelf is sprookjesachtig mooi, een karakteristiek hotel uit de streek met veel hout, balkonnetjes, maar helemaal aangepast aan de eisen van de moderne reiziger die veel gewoon is.

Zonder dat we daarvan op de hoogte waren vóór de boeking, bleek het hotel ADULTS ONLY te zijn. Ik zou daar nooit uit mezelf op zoek naar gegaan zijn, dol als ik ben op kindertjes, maar ik moet eerlijk zeggen dat de volstrekte rust hier echt wel deugddoend is.

Bij het inchecken kregen we te horen dat we een gratis upgrade kregen van de kamer. Die was dan ook erg ruim, met een prachtige badkamer voorzien van alle comfort (inloopdouche, dubbele wastafel, véél plaats om je toiletspullen te plaatsen). Verder een zithoek met alweer véél bergplaats, een zetel en tv en dan de mega ruime slaapkamer met groot bed (jammer genoeg twee éénpersoonsmatrassen in plaats van één grote tweepersoonsmatras…), en alweer kasten, kasten kasten…Het uitzicht uit de slaapkamer was minder: een muur. Niet echt een probleem tijdens de winter, bovendien was het uitzicht uit de leefhoek wel heel mooi.

Het hotel is enorm groot, maar blijft toch gezellig aandoen. Nooit kitscherig al is de stijl representatief voor wat we als echt Oostenrijks bestempelen.

Wil je nog steeds weten wat een niet skiënde vrouw hier kan beleven? Hier komt het:

  • Heerlijk eten: ontbijt en avondmaal zijn fantastisch, aan alles is gedacht. You name it, they have it Bovendien is een halfpension hier gelijk aan een volpension. Dat houdt in dat je tussen één uur en vier uur kan lunchen: er staat dan een buffet klaar met soep, een hoofdgerecht, sla, desserten, … teveel allemaal. Ik heb er zelf maar één keer gebruik van gemaakt. Ik wil nog kunnen stappen als ik hier vertrek…
  • Suuuuuper wellness: een saunacomplex om u tegen te zeggen, met wel zes verschillende sauna’s en een zen rustruimte. Daarnaast een groot binnenbad, een bubbelbad, een buitenbad op het dak van waaruit je ook tijdens de winter de schoonheid van de omringende bergen kan bewonderen, bij een temperatuur die je niet doet beseffen dat je buiten bent. Tenslotte ook een beautyfarm waar je allerlei behandelingen kunt boeken.
  • Er zijn héél wat geruimde wandelpaden in de omgeving, zodat je zelfs zonder sneeuwschoenen of skilatten mooie wandelingen kan maken, en dat niet alleen in het dorp.
  • Voor wie een zeer goed gespijsde portemonnee heeft is shoppen ook een alternatief. Bij mij beperkte dit zich tot wat lèche fenêtre. (De prijzen vond ik er behoorlijk over.)

LOLA (still) loves it!!! As for the man: een skigebied met méér zwarte pistes zou beter geweest zijn, maar dit was een goed compromis 🙂

Geplaatst op

CARNAVAL

Ook in Tirol is het Carnaval…


Ik broed al enige tijd op een blog met betrekking tot Carnaval.
Ik heb totaal niets met deze festiviteit die ik behoorlijk belachelijk vind.  Dat je je als kind graag verkleedt,  begrijp ik helemaal.  Dat je daar  als volwassene nog steeds de behoefte toe voelt,  lijkt me een signaal dat je je misschien niet helemaal goed in je vel voelt? Ik heb geen pruik noch Minnie Mouse pakje nodig om plezier te maken. Maar blijkbaar denkt een grote groep mensen daar anders over. En dat is hun goed recht natuurlijk.  Zou vervelend zijn mocht iedereen er hetzelfde over denken, toch?
Typisch voor carnaval in het algemeen en carnavalstoeten in het bijzonder is dat  met alles en iedereen de draak wordt gestoken.  Op een stijlvolle of eerder brutale manier, en onder het motto:Al lachend zegt een zot zijn waarheid…Zo ook tijdens Aalst Carnaval. Dat mag,  want het is om te lachen,  en de personen die geviseerd worden lachen eens groen of doen alsof ze het niet gezien hebben. 
Zoniet de joden. Neen,  als  opgejaagd volk voelen zij de noodzaak om moreel kompas te spelen voor de rest van de wereld,  waarbij zij voor het gemak vergeten dat hún morele kompas behoorlijk tilt slaat als het over het Palestijnse volk gaat.  Het volk dat nota bene uit zijn land is verdreven om plaats te maken voor onze vrienden…
Ik heb onvoldoende politieke kennis om daar  een serieuze boom over op te zetten,  maar dat het niét klopt, dat weet ik zo. 
Ook de reactie van de politieke goegemeente vind ik van bedenkelijk allooi.  Mme Wilmès distantieerde zich van de Aalsterse grappenmakerij, en vond het allemaal niet kunnen.
Nu moet er mij eens iemand uitleggen wat het verschil is tussen de cartoons van Charlie Hebdo enige jaren geleden,  en de grollen van Aalst? Het eerste zal zeker van een hoger niveau geweest zijn,  dat alleszins. Maar verder: de moslims waren er verre van blij mee,  maar werd Charlie met de vinger gewezen,  door  anderen dan moslims? Dacht het niet,  of vergis ik mij? Die moslims moesten toch tegen een grapje kunnen? En dat vond ik ook. Waarom moeten de Joden dan niet tegen een  grapje kunnen? Ik begrijp het niet.  Dat mensen die zó geleden hebben onder verdrukking en haat,  op hun beurt zó  haten.  Ook dat begrijp ik niet. 
Wie zich zó druk maakt over hoe hij geportretteerd wordt door een aantal grappenmakers, probeert daarmee misschien angstvallig niet te kijken naar wat er bij hemzelf fout loopt…
Ik droom van een wereld die verdraagzaam is, God wat verlang ik daar naar…
Lola

Geplaatst op

Trainspotting XXL

Zullen we eens met de trein op vakantie gaan, vroegen we ons af? Met de auto op reis gaan tijdens de krokusvakantie, naar een bekend skigebied, lijkt vragen om urenlange stilstand in kilometers file, niets om naar uit te kijken. Als het weer tegenzit, kan je zelfs de nacht doorbrengen in je stilstaande auto omgeven door even onfortuinlijke chauffeurs.

Als je met twee bent, is de trein ook goedkoper dan de auto. Je kan rustig indutten onderweg, of lezen, chatten en zelfs gezelschapsspelletjes spelen, mocht dat iets zijn dat je graag doet😉

De keuze voor de trein was snel gevallen. We boekten onze tickets en keken met verlangen uit naar de reis. O, btw, we boekten onze tickets via de app van de Nederlandse spoorwegen. In tegenstelling tot die van de Belgische spoorwegen geven die onmiddellijk aan of er nog plaatsen zijn op een trein en zoniet, welk alternatief je kan nemen. De NMBS geeft enkel aan, helemaal op het einde van het boekingsproces, dat er iets misgelopen is met de bestelling… echt waar, hoe moeilijk kan het zijn???

Gisterenochtend werden Beertje Brom en ikzelf door het oudste kind ruim op tijd afgezet aan het station.  Zooooo lief!! Elk gewapend met een grote koffer (skistuff=zware stuff) die gelukkig voorzien was van goed bollende wieltjes, namen we de roltrap naar het perron. So far, so good.

Laat me mezelf even onderbreken met een kleine aanvulling. Twee jaar geleden had ik een zware hernia, zonder pijn, wat héél uitzonderlijk is, maar wel met verlammingsverschijnselen. Mijn linkervoet sleepte ik een aantal weken achter me aan, tot drie epidurale injecties soelaas brachten. Die hernia is natuurlijk niet weg, het spook van een operatie ligt op de loer, alsook het nog véél grotere spook van een nieuwe verlamming. Doordat ik zelden veel pijn heb, doe ik veel meer dan ik zou mogen, zit ik makkelijk uren achter elkaar op een bureaustoel, en voel ik pas als het te laat is, dat ik beter voorzichtiger was geweest. Hoe meer tijd er verglijdt sinds de epidurale injecties , hoe vaker ik de angstaanjagende tintelingen in mijn voet en been voel…

Waarom deze aanvulling? Omdat wij bij het boeken geen rekening hielden met de fantastische aanpassingen van de Belgische spoorwegen aan de medemens die minder goed te been is. Weliswaar heb je een roltrap om op het perron te komen, als die werkt tenminste, maar dan sta je daar met je koffer en kijk je op naar een trap waar je niet alleen jezelf maar ook je koffer moet op hijsen om in de coupé te komen. Gelukkig was Beertje Brom er om mij te helpen, maar je hoeft niet op veel begrip van haastige medereizigers te rekenen als je staat te wachten tot je partner zijn én jouw koffer naar boven heeft getild. Hoe komt het toch dat het in Duitsland en Oostenrijk mogelijk is om zonder trap op en af een trein te raken, de uitgang van de wagon komt gewoon gelijk met het perron, ook hier weer: hoe moeilijk kan het zijn?

Het overstappen verliep goed, we hadden overal een twintigtal minuten tijd om van het ene perron naar het andere te geraken. Tot in Munchen het noodlot toesloeg, nou ja 😉

We waren er allebei van overtuigd dat we moesten doorreizen tot in Munchen Hauptbahnhof, alleen was dat fout, en moesten we er het voorgaande station al uit… Even brak paniek uit, maar de app van de Deutsche Bundesbahn toonde dat we ook via Munchen HBH de juiste trein nog konden halen, alleen hadden we dan erg weinig tijd om over te stappen…. Munchen heeft een enorm station, waar de treinen niet kunnen doorrijden, een beetje vergelijkbaar met Antwerpen (vroeger) of Oostende. Dat houdt in dat je, als je van de trein stapt, eerst helemaal naar de voorkant moet rennen, dan naar het juiste perron moet zoeken en dan pas je plaatsje op de trein kunt opeisen. Onze volgende trein bleek helemaal aan de andere kant van het station te wachten… Gleis 27…. We hebben gelopen, we hebben gespurt, we sprongen op een trein, en … .toen bleek dat we op perron 28 zaten. Nog net op tijd zijn we weer van de trein afgesprongen en zagen we de juiste trein wegtuffen…. Zulke zaken zijn niet goed voor een relatie 🙂

Maar de stress en de ergernis duurden niet lang.

We vonden een trein vanuit Munchen naar Garmisch Partenkirchen en daar hadden we dan acht minuten om de laatste trein naar onze eindbestemming te nemen. Dat moest lukken want er zijn maar twee perrons in Garmisch…

En inderdaad. Een uurtje later dan verwacht, en een beetje gestresseerd kwamen we om negen uur aan in de sprookjeswereld waar ik later verder zal over vertellen.

Voor nu, slaap lekker. Dat gaat LOLA ook doen.

Geplaatst op

Meanwhile in Ireland

Het jongste kind zit momenteel in Ierland, Tralee om precies te zijn. Niet om vakantie te vieren, al hoop ik dat ze elke dag daar als een feest ervaart, wel om te studeren aan The Institute of Technology Tralee. Raar maar waar, daar wordt ook lesgegeven aan studenten in de psychologie. Wat psychologie met technology te maken heeft weet ik niet maar goed, what’s in a name?

Ongeveer een maand geleden is ze daar neer gestreken, en ja, we missen haar. Ook al wonen we al lang niet meer onder hetzelfde dak, het is toch anders als ze op vijftien minuten met de fiets woont, dan als ze op anderhalf uur vliegen verblijft.

Dankzij de moderne technologie is er wel wat contact, dus me very happy. 😊

Ze verblijft samen met een vriendin in een vierkamerappartement, met nog twee Ierse studenten. Het uitzicht is fabuleus.

Geef toe, er zijn akeliger plekken op de wereld😍

Tussen de zware studies door wordt er al eens tijd genomen om de sfeer op te snuiven😊

… in een echte Ierse pub
Niet zo Iers maar toch in Tralee, Chinees Nieuwjaar
Lekker uitwaaien…


Mmmmm
Look, the Dingle dolphin
Dat het er plezant uit ziet…

Laat dit een voorsmaakje zijn van het uitgebreide verslag van mijn bezoek daar, samen met oudste kind.

Lola heeft er zin in!!!

Geplaatst op

Winterfeesten in Antwerpen

Jullie weten het, of misschien toch niet, maar mijn partner is een rasechte Antwerpenaar. Momenteel wonen we samen in de buurt van Gent maar nu en dan wordt de lokroep van TSTAD groot, en springen we even van de parking naar het middelpunt van de wereld, aka ANTWERPEN.

Ik vind het een mooie stad, en hoe meer ik er ga, hoe meer moois ik er ontdek, dus ik begrijp het Antwerpse chauvinisme wel een beetje. Maar geef toe, wij Gentenaars wonen écht in de mooiste stad op aarde, en wij hebben toch ook geen dikke nek ontwikkeld? 😉

Even serieus. Gisteren reden we naar de P&R in Merksem, waar altijd meer dan genoeg parkeerplaats is, en waar je vlotjes aan een tram kan komen die je naar het hartje van de stad brengt. In normale omstandigheden toch. De heenreis verliep zonder enige vertraging, geen file, geen wachttijden aan de tramhalte, rechtstreeks naar het hart van het winterfeest. Enfin, eerst even flaneren over de Meir, want dat hoort er bij. Koppen lopen was het, niet echt ons ding, maar een mens moet er iets voor over hebben…. Een poging om de nieuw gerestaureerde handelsbeurs te bezoeken liep op een sisser af. Het gebouw is een event locatie, en niet toegankelijk die dag… Jammer… Wel te bezichtigen is de Ancien Belgique, ja die is er ook in Antwerpen. De theaterzaal op de Kipdorpvest is nu een kledingzaak, AMERICA TODAY, maar de oude elementen werden mooi opgenomen in het nieuwe geheel. Een bezoekje zeker waard.

Ingang ANCIEN BELGIQUE Kipdorpvest Antwerpen

Ingang ANCIEN BELGIQUE Kipdorpvest Antwerpen

Verder de Meir af samen met tien miljoen andere mensen 🙂

Richting Groenplaats waar de ijspiste is aangelegd voor de liefhebbers. En zo waren er velen, de rij wachtenden was bijna even lang als de beruchte files op de ring rond Antwerpen. Voor ons geen gevaarlijke schaatsbewegingen, maar wel verder schuifelen richting Grote Markt, waar kosten noch moeite zijn gespaard (zo lijkt het althans), om sfeer en gezelligheid te scheppen. Bij nachte zeker nog veeeeeeeeel mooier!!!

Verder ricbting De SCHELDEKAAIEN, langs meer kerstkraampjes, en dan aan het Steen de zon zien ondergaan in de Schelde.

Terug richting Melkmarkt en naar onze vaste stek bij elk bezoek aan Antwerpen: Jazz café De Muze

Gezellig, sfeervol, live muziek, nononsense lekkere drankjes, babbelen, samenzijn. Heerlijk.

Terug naar buiten richting kathedraal waar een prachtige lichtinstallatie is te zien. Moeilijk uit te leggen, maar hopelijk maken deze foto’s veel duidelijk. Het is mooier in het echt. Dus als je kan, ga zeker eens langs.

 

Ons dagje Antwerpen eindigen we in Brasserie Appelmans, een gevestigde waarde, waar we lekker maar duur aten. Het is er gezellig maar ik heb voor dat geld al veel beter gegeten.. Dit terzijde.

Een geslaagd dagje  Antwerpen sluiten we af met een taxirit naar de P&R, want….. de trams reden nauwelijks omwille van een staking. Ook een belevenis toch.

Fijne dag gehad, ik hoop van jullie hetzelfde!!!

Lola

%d bloggers liken dit: