NATURE – LOLA loves CHAMPAGNE

CORONAPROOF REIZEN

Published on 2 augustus 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE20 reacties

Er is nog weinig vanzelfsprekend deze dagen. Waar we vroeger zonder nadenken in de auto stapten om naar hot of her te reizen, denken we nu wel twee keer na. We hebben altijd meer gevoeld voor rustige niet toeristische plekjes, en nu komt die voorkeur ons goed uit. Ons reisje naar het Zwarte Woud werd gepland toen de maatregelen versoepelden, en er van een tweede golf nog geen sprake was. Ook nu werd er even getwijfeld of we zouden gaan, maar de rust van de streek waar we naartoe wilden overtuigde ons om te vertrekken. En zo stapten we vorige week vrijdag in de wagen om de iets meer dan zeshonderd kilometer lange reis naar Neukirch, deelgemeente van Furtwangen, aan te vangen.

Vorig jaar waren we er een tweetal dagen geweest op onze terugreis uit de Provence, en we waren overweldigd door de rust en prachtige natuur daar. Het hotel waar we ook vorig jaar logeerden is gelegen in een super rustig dalletje in het Mittel Schwarzwald. Van uit onze kamer en vanop ons balkon kijken we uit over het dal: weiden en bossen, in de verte een afgelegen boerderij, koeien, een kabbelend beekje….

Voor ons de belichaming van het paradijs.

Het hotel THÄLERHÄUSLE Ochsen heeft veel minder klanten over de vloer dan vorig jaar volgens ons: dat is goed voor de weinige gasten die er wel zijn, de afstand kan zonder enig probleem gehandhaafd worden, voor de eigenaars van het hotel zal dit minder fijn zijn. Zelfs de op grote afstand van elkaar geplaatste tafeltjes zijn nauwelijks bezet.

In de onmiddellijke omgeving konden we wandelen tot we erbij neervielen, zonder ook maar een menselijke ziel tegen te komen. Heerlijk vonden wij dat. Elke dag stapten we tussen twaalf en vijftien kilometer, niet slecht. Wat doet het deugd om die supergezonde buitenlucht op te snuiven, de geur van hars, de zomerse warmte die de aroma’s van kruiden en bloemen extra tot zijn recht liet komen.

Toch minder goed nieuws ook uit het Schwarzwald: het is er zo warm de laatste zomers, dat de dennen en sparren ziek worden door één of andere kever die uit warmere oorden naar deze prachtige plek is gevlucht. Ontzettend veel bomen zijn aangetast en moeten worden gekapt, en dat zie je echt al heel goed in het landschap. Ook hier is de klimaatverandering niet zonder gevolgen 😦 Het was ook heel bijzonder om elke dag zon te hebben, terwijl de streek vroeger bekend stond als de “piespot van Duitsland”… Wel zo aangenaam om bij mooi weer te gaan wandelen natuurlijk, maar op langere termijn treurige vooruitzichten. Tenzij andere bomen die beter bestand zijn tegen droogte de zieke bomen zullen vervangen….

Eén keer reden we tot aan de TITISEE, maar uitstappen deden we er niet. Wat een mensenmassa.. Dan maar snel terug naar onze afzondering.

Enkele foto’s van op onze tochten:

Het heeft ongelofelijk veel deugd gedaan.

STAY SAFE

LOLA

Een sneetje of een schelleken?

Published on 25 juli 202025 juli 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE13 reacties

Het enthousiasme over ons verblijf in het pittoreske Drenthe zindert na. Na twee fantastische fietstochten besloten we de laatste dag een uitstapje te doen naar een iets verder gelegen plek. De auto in dus, richting Giethoorn.

Echter niet zonder nog eens te genieten van het heerlijke ontbijtbuffet. Weliswaar in coronaveilige vorm, maar toch lekker. En met momenten zelfs hilarisch. Want ook al spreken we nagenoeg dezelfde taal, de Ollanders begrijpen mij niet altijd even goed 🙂

Koffie en andere dranken konden we zelf halen, broodjes en eieren werden door een vriendelijke medewerker voorzien aan het buffet. Kaas en hesp kon je aan tafel krijgen. Zo vroeg ik de jongedame van dienst of ik een sneetje jonge kaas kon krijgen. Ze bekeek me met een aan paniek grenzende blik. In mijn poging om dit degelijke Vlaamse woord te verduidelijken, zei ik nog: een schelletje jonge kaas. Haar ogen rolden bijna uit hun kassen. Euh, ik ben niet zeker dat we dat hebben hoor, piepte ze vriendelijk, we hebben enkel jonge kaas, oude kaas en komijn kaas…. Doe mij maar de jonge kaas dan zei ik. Waarna ik een onbedaarlijke lachstuip kreeg, pas nádat het meisje naar de keuken gevlucht was weliswaar. In Nederland is het natuurlijk een plakje kaas, en niet een sneetje. Misschien dacht het kind dat ik haar een onbehoorlijk voorstel deed…

Lachen is gezond dus iets gezonder dan voorheen stapten we in onze auto richting Giethoorn. Daar kwamen we aan, zagen we dat er zoveel mensen waren dat het leek op de Gentse Feesten tijdens een zonnige 21e juli dag, en besloten we NIET uit te stappen. Een mens moet verstandig zijn deze tijden. Jammer, ik had het graag gezien. Ooit, wie weet. We waren nu al zo ver, en lief wou graag het IJsselmeer nog eens zien. Mij zei het ook iets, ik was er nooit eerder. Niet dat ik me kan herinneren toch.

We reden dus verder naar Stavoren, een stadje in Friesland. Schattig stadje, veel water, en bruggetjes en havens. Overal rondom het IJsselmeer. Jammer genoeg veranderde het weer, en werd het zelfs koud. En dit meisje had geen jas mee. Maar goed, toch wat foto’s kunnen maken, en even kunnen genieten van de weidse golvende pracht van al dat water.

Bij terugkomst zat het weekend er zowat op….. het had deugd gedaan.

OUDE KALE

Published on 7 juni 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE16 reacties

Neen hoor, dit is geen oneerbiedige blog over een man op leeftijd die wat door zijn haar heen zit. Totaal niet!!! Foei hoe kun je zoiets denken van mij?

Dit blogje gaat over een wandeling in de relatieve nabijheid van mijn kot. Veel wandelen doen we niet meer, nu we de smaak van de fietstochten helemaal te pakken hebben. Maar gisteren leek het ons een ideaal moment om 10000 stapjes te zetten. De wind ging helemaal door zijn dak en fietsen vind ik dan toch iets minder aangenaam. Daarentegen kan eens goed uitwaaien te voet wonderen doen met een mens. Dus we besloten een stukje van de OUDE KALE VALLEI te ontdekken. Eerst toch een halfuurtje met de auto tot aan het vertrekpunt in Merendree. Bijna vonden we de dood 😉 nog voor we vertrokken waren, toen een boomtak vlak voor onze auto op de baan belandde, nog in onze straat. Gelukkig net naast en niet op de auto. Toch even schrikken.

De drukte op de weg is hallucinant. Ik heb het altijd lastig gehad met al die chaos op de weg, en door de vele weken gedwongen inperking van het verkeer (wat ik op zich wel heerlijk vond) ben ik nog gevoeliger geworden… Pffff

Merendree is echter een vriendelijk, gezellig en pittoresk dorpje, dus het drukke verkeer was snel vergeten.

Een prachtige kerk, die Sint Radegundiskerk, op het dorpsplein van Merendree,
met een geschiedenis die teruggaat tot in de zevende eeuw.

Het was een serieus tijdje zoeken naar het beginbordje van de wandeling. Na veel ronddrentelen en zelfs rondvragen vonden we het bordje aan de overkant van de straat…

De bewegwijzering is klein en soms goed verborgen….

De wandeling zelf is prachtig. Wat hebben we toch een mooie natuur in de buurt van Gent. We waren niet alleen op deze wandeling maar echt druk was het ook niet. Geniet mee met mij van de schoonheid van de natuur onderweg.

We spotten zelfs een BV 😉 Joke Schauvlieghe maakte dezelfde wandeling met man en kind. Hopelijk was ze niet op zoek naar extra bomen om te kappen? (Ah neen, daar is mevrouw niet meer bevoegd voor gelukkig;))

Nu en dan hadden we schrik dat bomen op onze hoofden terecht zouden komen, of dat we zouden wegvliegen op de wind, maar uiteindelijk kwamen we (weliswaar na tien kilometer) in de bewoonde wereld terug. Nog een fotootje van Het Aards Paradijs van Lieven Lootens, gesloten door de coronacrisis natuurlijk maar wel takeaway mogelijk blijkbaar. Ooit hoop ik daar eens te kunnen gaan eten.

Het is een wandeling die zeker de moeite waard is. Probeer het zelf ook eens uit. Vakantie in eigen land en zo, weet je wel.

LOLA

Rondje Brasschaat

Published on 1 juni 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE12 reacties

Ons kot en de streek errond hebben we nu wel genoeg verkend, vonden we. Met alle bizarre versoepelingen de laatste tijd, waarbij de logica samen met de geloofwaardigheid van de virologen én de politici in het niets oplosten, vonden we dat we best de fietsen achter op de auto konden monteren om eens op een andere plek te toeren. Why not, als je godbetert je familie in Nederland en Duitsland mag opzoeken (terwijl er hier nog geen sprake is van uitbreiding van bubbels), én je bovendien boodschappen mag gaan doen over de grenzen heen. Steek je maatregelen waar de zon niet schijnt zou ik zeggen. Jullie hebben er met zijn allen zo’n boeltje van gemaakt dat zelfs ik, één van de meest gezagsgetrouwe burgers op deze planeet, de handdoek in de ring gooi. ( Dat het niet makkelijk is om zo’n crisis te managen, daar ben ik zeker van. Dat ik het niet beter zou doen, daar ben ik ook zeker van, maar ik ben dan ook niet aangesteld om de crisis te managen….) Enfin, soit. De cijfers gaan naar omlaag, en ik bid elke dag dat ze niet weer naar omhoog gaan.

Wij dus met de auto naar Brasschaat waar we, na een bezoekje aan een deel van onze vierkoppige bubbel, een schitterend toertje maakten.

Vertrekkend vanuit Mariaburg fiets je maximaal een kilometertje voor je door groen omringd bent, en met groen bedoel ik dan ook véél groen. Oude statige bomen, naaldbomen, rododendrons in volle pracht ontloken, héél véél grote, neen, eerder reusachtige villa’s verscholen daartussen. Huizen waar je met gemak een volledig Syrisch dorpje kan in onderbrengen, en die nu bewoond worden door, hopelijk meer dan, één generatie? Het voordeel van al deze architecturale pracht is dat er zo veel grond rond ligt, dat je het gevoel hebt in een bos te passeren, het nadeel is dat het, bijna, allemaal privé is. ..

Gelukkig is deze ravissante woonomgeving doorspekt met stukken die wel toegankelijk zijn voor het plebs, waartoe wij onszelf rekenen. We fietsten tot aan het fort van Brasschaat, niet toegankelijk voor bezoek, maar wel idyllisch gelegen aan een watertje, in het groen.

Foto door Bernard Castelein op Agentschap voor Natuur en bos

Ik vermoed dat het hier niet altijd zo idyllisch zal geweest zijn. Getuige ook de vele bunkers en tankkanalen in de buurt, en het militaire domein natuurlijk. Maar op dit moment in onze geschiedenis, coronatijd of niet, is dit een oase om ontspannen te fietsen. Slechts een fractie van de hoeveelheid fietsers die je in Gent en omstreken tegen komt, en veel pure natuur. Adem in en adem uit, al die bomen, de zon en het gekwinkeleer van de vogels, meer heb ik niet nodig.

Dat het deugd heeft gedaan.

LOLA

THE OTHER SIDE

Published on 26 april 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE14 reacties

Laat ik eens zoeken naar de positieve kanten van het corona gebeuren, dacht ik. Voor iemand als ik, die niemand kent die ernstig ziek geworden is door of overleden is aan dat duivelse beestje, kan dat : de mooie kanten zoeken.

Er was de opmerking van een jonge collega die me aan het denken zette. Ze zei dat ze de voordelen van deze crisis zag: in het precorona tijdperk had ze veel last van FOMO (fear of missing out) en die angst is nu volledig weggevallen. Dat bracht haar rust en stabiliteit. In eerste instantie dacht ik: daar heb ik geen last van hoor, van die FOMO. Maar daar kwam ik op terug. Ook al heb ik niet echt schrik om iets te missen, er is wel een soort druk van buitenaf weggevallen. Ik moet eigenlijk niets, behalve gaan werken dan. Ik moet de laatste tentoonstelling niet bezoeken, de nieuwste film niet zien, de mooiste reis of interessantste citytrip niet boeken, het lekkerste restaurant niet reserveren… want het mag niet. Punt andere lijn.

En dat geeft me rust.

Nog een mooie kant van de social distancing is de appreciatie die ik voel voor wie of voor wat ik vroeger misschien teveel als vanzelfsprekend beschouwde:

Mijn kinderen, die ik nu al héél lang niet meer in levende lijve heb gezien en die ik meer mis dan wat dan ook.
Mijn moedertje, die daar helemaal alleen dapper zit te wezen op haar kamertje in het woonzorgcentrum. Enfin, helemaal alleen is relatief met al die fantastische zorgverstrekkers in het gebouw maar you get my point
Mijn broers en schoonzusjes, neefjes en nichtjes.
Mijn vrienden, Johan zijn vrienden…. Onze vrienden….
De omgeving waarin wij wonen: ons gezellige appartement mét terras, de heerlijke natuur op een boogscheut van onze deur.
De vogeltjes die concerteren uit volle borst, de zon die niet stopt met stralen aan een blauwe hemel (stel je voor dat het de hele quarantaine periode pijpenstelen regent), de geur van jasmijn en meidoorn, de heldergroene kleur van nieuw gras en bottende blaadjes, de pasgeboren lammetjes en veulentjes….
Het feit dat we kunnen stappen en fietsen…
Het feit dat ik mag gaan werken in een fantastische werkomgeving…
De moderne communicatiekanalen die ons in staat stellen om contact te houden vanop veilige afstand.
De lieve, grappige, charmante partner waarmee ik deze quarantaine doorbreng. EN LAST BUT NOT LEAST…..
Donald Trump die er zelfs in deze moeilijke maanden in slaagt om me heerlijk aan het lachen te brengen 😉

Iedere keer opnieuw dolle pret 🙂

Wil dit zeggen dat ik liefst heb dat alles blijft zoals het nu is? Neen, natuurlijk niet. Ik wou enkel de oefening maken om iets positiefs te vinden in deze corona tijden. En dat lukte vrij aardig. Hebben jullie ook positieve ervaringen beste bloglezers? Ik hoop het oprecht.

Ondertussen duim ik uit alle macht dat we onze geliefden binnenkort weer in de armen kunnen sluiten. Fingers crossed. En keep it safe.

LOLA

CORANTAINE CHRONICLES PART II

Published on 12 april 202012 april 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE24 reacties

Wat een heerlijk Paasweekend is dit. De natte droom van elke horeca uitbater van Knokke tot Orval, van iedereen die paasvakantie heeft. Ware het niet dat de CORONA crisis roet in het eten heeft gegooid. Zo jammer… Maar goede brave burgers als we zijn, volgen we strikt de maatregelen en zien we noch familie, noch vrienden, tenzij online. Buiten mogen we gelukkig wel (nog), dus daar kunnen we dan wel optimaal gebruik van maken.

Zowel gisteren als vandaag planden we een fietstocht vertrekkende vanuit ons kot, en richting natuur. Gisteren reden we richting Wetteren, vandaag reden we richting De Pinte. Wat een weelde aan mooie rustige plekjes hebben we toch in de buurt van Gent. Echt iets om dankbaar voor te zijn.

Wat me opviel gisteren was dat iedereen, of toch bijna iedereen zich netjes aan de regels hield. Fietsen of wandelen per twee, flink aan de kant gaan als er iemand aankomt. De meeste mensen houden zich er absoluut wel aan. Het enige nadeel is natuurlijk dat het onmogelijk is om social distancing te realiseren als je met héél véél mensen op de weg bent. De eerste veertig kilometer gisteren was het helemaal niet druk, maar dat veranderde toen we een stukje van de SCHELDEDIJK moesten doen, samen met honderden andere fietsers en wandelaars. Zelfs met de beste bedoelingen kan je daar niet de nodige afstand bewaren. ONMOGELIJK. Hoe breed is de dijk? Of bij uitbreiding elk fietspad? NIiet breed genoeg om voldoende afstand te kunnen houden als je iemand wil voorbijgaan, zonder zelf in de coulissen te belanden. En al zeker niet als er honderden mensen fietsen wandelen en skeeleren op dat fietspad….

Vandaag had ik nog een mooie ervaring in dat kader. Ik fietste met mijn partner op een pad waarvan alleen een zéér smalle middenstrook geasfalteerd was, aan weerszijden daarvan een eveneens zeer smalle strook kassseien, in een sterke helling naar de boorden van het pad. Ik zag van rechts een loper aankomen, en ik hoopte dat hij mij zou laten voorgaan met mijn toch iets snellere e-bike. Maar neen, hij voegde in naast mij. Ik kon de kasseien op om meer afstand te creëren maar dan lag ik geheid tegen de vlakte. En toen sprak hij mij ook nog aan met de woorden: gelieve voldoende afstand te bewaren. Echt waar. Ik snap het niet, eerlijk niet.

Enfin, niet zeuren. We hadden twee prachtige fietstochten, met fantastisch weer, en we dronken een lekker kopje koffie met taart bij het thuiskomen. Ook plezant.

Dat het fijn was. Hopelijk blijft het mogelijk om te fietsen volgende weken…. Ben benieuwd

Lola

PHOTOGRAPHY

Published on 2 april 20202 april 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE11 reacties

Ik ben dol op mooie foto’s. Maar écht hé. Ik vind dat een kunstvorm zoals schilderen, beeldhouwen, musiceren, zingen, dansen, enzoverder enzovoort.

Hoe iemand er in slaagt om door het oog van de camera dat perfecte beeld, die bepaalde emotie, dat unieke gevoel te vangen, het is me een raadsel. Net zoals het me een raadsel is hoe Monet of Van Gogh schilderden , hoe Rodin beeldhouwde, hoe Beethoven componeerde…. Een raadsel is het natuurlijk niet echt: zij hadden talent, bakken, tonnen, karrenvrachten vol talent. En dat heeft een écht goede fotograaf ook.

Voor alle duidelijkheid, ik reken mezelf niet tot de goede fotografen. Nu en dan komt er eens een picsken tevoorschijn dat ik echt goed vind, maar dat is dan meer toeval dan talent.

Zit ik niet mee hoor. Ik probeer te genieten van al het moois dat de getalenteerden me te bieden hebben. Zo ging ik een aantal maanden geleden, toen alles nog normaal was/leek, naar de fototentoonstelling van STEPHAN VAN FLETEREN in het Fotomuseum in Antwerpen. Ik was van plan er een blogje aan te wijden, maar het enige wat ik kan zeggen is …. dat je het zelf moet zien. De tentoonstelling loopt nog tot 17/04/2020, maar met de LOCKDOWN, zelfs al is die light, zal niemand daar nog geraken 😦 Héél jammer. Let wel: er is NU een virtuele rondleiding doorheen de tentoonstelling, mét een gids!!!

Hier toch een paar kleine fotootjes, van foto’s van de hand van de meester himself. Om in de sfeer te komen.

*Foto’s van foto’s van Stephan Vanfleteren.*

Ook de tentoonstelling van LIEVE BLANCQUAERT in de Gentse Sint-Pietersabdij was bijzonder de moeite waard. CIRCLE OF LIFE. De tentoonstelling is lang afgelopen, er is wel nog een prachtig fotoboek te verkrijgen.

Zo doen we ook regelmatig een fototentoonstellingetje in Antwerpen in galerij De Zwarte Panter, waar minder bekende maar zeker ook getalenteerde fotografen exposeren.

En dan is er INSTAGRAM. In deze tijden van BLIJFINUWKOT dé manier om te genieten van mooie foto’s zonder je te verplaatsen. Ik hou erg veel van mooie natuurfoto’s, en die zijn er in overvloed te vinden, bijvoorbeeld bij:

https://www.instagram.com/chrisburkard/

https://www.instagram.com/kahliaprilphoto/

https://www.instagram.com/leonardo.papera/

Ik geef geen voorbeelden omwille van auteursrechten en dergelijke, maar als je even tijd en zin hebt, zeker de moeite om deze fotografen te ontdekken.

Fotografie, het is eens iets anders dan corona.

Lola loves it.

JUST ONE LAST TIME : IRELAND

Published on 31 maart 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE12 reacties

Nog één keer neem ik jullie mee op mijn rondreis door Ierland, met mijn twee schatten.

De vorige keer vertrokken we naar Dingle, en daar neem ik de draad terug op. Veel regen hebben we niet gehad, en als het al eens regende tijdens onze trip, dan tijdens de nacht, of terwijl we in de auto zaten. Prima geregeld dus 🙂 Zo ook tijdens onze rit van Killarney naar Dingle: het regende pijpenstelen, en hoe dichter we bij Dingle kwamen, hoe harder het ging regenen. Dankzij onze fantastische chauffeur kwamen we veilig aan in DINGLE HARBOUR LODGE B&B, waar we rennend naar binnen stormden om toch niet té nat te worden. Super vriendelijke mensen, zeer mooi gelegen in tijden van mooi weer, de kamer vond ik minder, vooral omdat we in dezelfde prijscategorie zaten van alle andere hotels die we bezochten. Het ontbijt de volgende ochtend maakte dan weer erg veel goed.

Oudste besliste wat uit te rusten van wat zonder twijfel een vermoeiende rit was. Jongste en ik vertrokken goed uitgedost tegen het toch wel gure weer om Dingle City te bezoeken.

Zoals je ziet scheen de zon van zodra we de hotelkamer uitstapten om Dingle city te gaan bezoeken.

Het zonnetje was snel weer van de partij, en toonde een aantrekkelijk stadje, dat zich nog helemaal aan het voorbereiden was op de komst van toeristen. Het was er een beetje doods, maar we genoten toch van de schilderachtige geveltjes, en van een lekker avondmaal in een verder helemaal lege pub.

De volgende ochtend vertrokken we voor de SLEA HEAD DRIVE, een weg die deel uitmaakt van de WILD ATLANTIC WAY. Wat een weg, wat een views… Ik was erg blij dat oudste kind reed, want zelf zou ik die smalle weggetjes niet zo fijn gevonden hebben.

Kijk met mij mee naar de prachtige zichten….

Die avond moesten we naar Tralee, dus na deze prachtige omzwerving namen we CONNOR PASS om van Dingle in Tralee te komen. Weer werden we getrakteerd op de meest sensationele zichten.

En dan is er Tralee, waar jongste een semester studeert. Daar logeerden we samen nog een nachtje in een fijn hotel: THE ASHE HOTEL

We bezochten het studentikoze Tralee, met zijn mooie park, vele fijne eet- en drinktentjes en winkeltjes. Je kan er ook heel mooi wandelen in de omgeving.

Maar over deze laatste dag hing al wat weemoed. Afscheid nemen van de jongste, en weten dat ik haar nog niet direct zal terugzien, afscheid nemen van het intense samen zijn gedurende een week, beseffen hoe ik dat had gemist, en weten dat het nog lang zal duren voor dit nog eens kan. Weemoed dus, maar ook vreugde om te zien dat jongste het erg goed stelt daar en géén heimwee heeft, om te zien dat jongste en oudste zo goed overeenkomen samen. Vreugde om de prachtige tijd die we samen hebben mogen doorbrengen, nog voor er werkelijk sprake was van CORONA.

Het was wondermooi, en ik geniet nog elke dag na.

Lola

Down the Irish road part IV

Published on 26 maart 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE19 reacties

Het ging van goed naar beter en best op onze Ierlandreis. Wat we spotten aan natuurschoon op onze tocht in de buurt van Killarney tartte elke verbeelding.

Vanuit Killarney togen we eerst richting Ross Castle. Dit kasteel werd waarschijnlijk eind 15e eeuw gebouwd door één van de O’Donoghue Ross-stamhoofden. Vanuit de verte ligt het als een ruwe edelsteen te pronken in de sublieme zetting die de natuur biedt. Een overrompelende schoonheid die niet te vatten is in een foto, al heb ik het wel geprobeerd. Het gebouw lag er verlaten bij, er werd gewerkt, dus we dachten even dat we een bezoekje konden vergeten. Maar gelukkig voor ons nam één van de werkmannen ons mee naar de entree waar we te horen kregen dat het kasteel nog maar net weer open was én dat er een geleid bezoek zou starten binnen de vijf minuten. Met ons als enige gasten 🙂 Dat is het voordeel van zo vroeg op het jaar op reis te gaan: in de zomer kan je hier op de koppen lopen zo klinkt het. Geleidelijk aan kwamen er nog een paar mensen bij, maar een geleid bezoek in zo’n kleine groep is mega interessant. We leerden dan ook erg veel bij over de bouw van het kasteel en de mensen die er geleefd hadden.

Zeker Ross castle aandoen als je hier in de buurt bent!!

Geniet even mee van de pracht:

Veel mooier kon het niet meer worden dachten we, en we vervolgden onze weg richting Muckross House and Gardens en het bezoekerscentrum van het Killarney National Park.

Het uitgestrekte en wilde bergland in dit nationale park wordt gevormd door McGillycuddy’s Reeks, de hoogste bergketen in Ierland (meer dan 1000 meter). Aan de voet van deze bergen liggen de wereldberoemde meren van Killarney, waarvan je in de foto’s hierboven al een glimp hebt op kunnen vangen.

Het bezoekerscentrum kan je via verschillende paden bereiken. We parkeerden de auto op een kleine parking en gingen te voet op weg. Het pad leidde ons langs Muckross abbey, een bijzonder fotogenieke en stemmige ruine van een Franciscaner klooster.

Na dit wonder van oude bouwkunst te hebben bezocht stapten we verder richting bezoekerscentrum, waar we een deugddoend middagmaaltje gebruikten. De boerderijen die je tijdens het seizoen ook kan bezoeken lagen er nog verlaten bij, ook Muckross house was nog niet toegankelijk voor bezoekers.

We reden verder naar Torc Waterfall die daar in de buurt prachtig ligt te zijn. Ook de wandeling er naar toe is heerlijk.

En tenslotte moesten we verder naar onze volgende pleisterplaats, Dingle.

Volgens ons kon het niet mooier worden dan dit 🙂

Lola looks back on this beautiful journey in gratitude.

Then there was BLARNEY CASTLE. Ireland Part III

Published on 22 maart 202022 maart 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE8 reacties

Na Cork was Blarney Castle als een visioen van de hemel. Mooi, woorden schieten te kort om dit bouwwerk, maar vooral de omgeving waarin het genesteld ligt, te beschrijven…

Tijdens de wandeling van de parking naar het bezoekerscentrum krijg je een fantastisch zicht op deze eeuwenoude constructie.

Het bezoek geeft je de kans om het kasteel grondig te verkennen. Eén goede raad: doe dit niet als je hoogtevrees hebt, of niet goed te been bent!! De trappen zijn zo glad en uitgesleten dat het een hele onderneming wordt, maar wel één die de moeite waard loont. Ondanks het feit dat ik goed uitkeek, ben ik (natuurlijk) toch weggegleden en niet echt elegant een paar treden lager beland. Gelukkig zonder schade, ik kwam er met de schrik vanaf. Pffff. Eén van de hoogtepunten van dit bezoek is het kussen van de Blarney Stone. De legende wil dat je, als je de nodige inspanningen levert om deze steen te kussen, je de gave van welsprekendheid zou krijgen. Dat kussen verloopt niet zonder moeite. De steen is zo ingemetseld in de borstwering, dat je op je rug liggend met je hoofd naar beneden moet gaan liggen, om te kunnen kussen…. Jongste kind moest dit natuurlijk uitproberen, maar de foto’s zijn mislukt… en dus niet beschikbaar voor het nageslacht. Voorlopig kan er trouwens niet meer gekust worden wegens de corona maatregelen 😦

Het weer was absoluut heerlijk, voor de tijd van het jaar. Geen spatje regen, niet warm maar ook niet koud. Een lentegevoel maakte zich nu en dan van ons meester.

Bij zo’n weertje was het ook zalig om de tuinen te bezoeken!! Prachtige bomen en nooit eerder geziene planten…. ogen tekort om alles in ons op te nemen, al deden we toch een poging.

Er is zelfs een tweede Blarney Castle, dat nog bewoond wordt en enkel in de zomermaanden te bezoeken valt. Ziet er absoluut ook de moeite uit!!

We hebben van elke seconde genoten!! Zeker een bezoek meer dan waard!!!

Vanuit Blarney Castle zetten we onze weg verder naar Killarney, de volgende pleisterplaats. Daar logeerden we in The Fairview Boutique Hotel, waar we een gratis upgrade kregen naar een grotere kamer mét bubbelbad 🙂 Toeristen zijn nog erg dun gezaaid begin maart. ..

Een heel classy hotel, een beetje stijf aandoend, en het minst warme welkom van alle plekken waar we verbleven in Ierland. Maar helemaal tip top in orde, dat wel.

Lees binnenkort verder over onze rondreis in Ierland.

Lola loved it!!