NATURE – LOLA LOVES CHAMPAGNE

23 november 2022

WALKING BUBBLES.

Een weekje vakantie in november is iets anders dan een weekje in de zomervakantie. Maar het kan evenveel deugd doen, dat is zeker. Alleen wordt het op een verschillende manier ingevuld. Lees: met de COACHING cursus van SPIRIT COACHING, met het online LICHT FESTIVAL, met poetsen, koken, bezoekjes aan La Mamma, film, boek, cocooning met het lief…. Genieten met de grote G. Het weer is zoals novemberweer hoort te zijn: koud, nat, veel wind, veel water, weinig licht, veel duisternis. Nu is dat niet bevorderlijk voor mijn mentale welzijn, al dat duister buiten. Ook al is er binnen veel om van te genieten, een dag niet gewandeld is een dag niet geleefd. Vette knipoog 😉

Gisteren kreeg ik het op mijn heupen. Regen of geen regen, vandaag ga ik wandelen, verkondigde ik met veel bombarie. Guitarman was niet even enthousiast en besloot thuis te blijven met zijn minnares (lees zijn racefiets), die dringend een (schoonmaak)beurt nodig had. 🙂

Zoals mijn trouwe lezers weten draai ik mijn hand niet om voor een eenzame wandeling, integendeel. Ik stapte in de auto en reed naar de dorpskern van Poeke, waar een wandeling vertrekt die ik al heel lang wilde doen. Ooit, toen de dieren nog spraken, was ik als zes of zevenjarige met de bus op uitstap gestuurd naar Poeke: een buitenschoolse activiteit waar ik nog steeds met een gevoel van ellende aan terugdenk. Een hoogsensitieve, zeer introverte zes of zevenjarige meesturen met een bus vol onbekenden… tja, dat is niet echt een cadeau. Ik herinner mij nog het grote kasteel, al vervallen, en het enorme grasveld ervoor waar we geacht werden aan allerlei spelletjes mee te doen. Nachtmerrie voedsel.

Blijkbaar is die herinnering toch verteerd, want ik wou absoluut eens terug naar Poeke. Nu is er de POEKEKASTEELWANDELROUTE, die is bewegwijzerd met bordjes, maar waarvan je ook de GPX kan downloaden op de website van ROUTEN. Lang leve de GPX, zo kan ik in mijn eentje op wandeltocht gaan, in de overtuiging dat ik de weg zal terugvinden.

Tot mijn blijdschap en verbazing bleef de voorspelde regen helemaal uit, integendeel, nu en dan kwam de zon zelfs van achter de wolken piepen. Het was koud, maar ik was warm ingepakt, dus dat deerde niet. Er was ook een strakke wind, maar ook die kon de pret niet vergallen. Wat ben ik een geluksvogel. Ik genoot van elke stap, vooral de stappen die me door het kasteeldomein van Poeke leidden, tussen de majestueuze hoge bomen, watertjes hier en daar, en doorkijkjes naar wat van een goeie afstand lijkt op een sprookjeskasteel. Jammer genoeg heeft de prins in dit verhaal geen middelen om zijn kasteel te herstellen, het is echt wel zeer vergane glorie. Een groot deel van de wandeling gaat ook door de velden van Lotenhulle en Poeke, waar ik werkelijk prachtig gerestaureerde boerderijen zag. Wat een zalige plek om te wonen lijkt me.

Zoals steeds laat ik jullie meegenieten aan de hand van mijn foto’s.

Nog maar een paar honderd meter gestapt en al tussen de bomen.

Mrs donkey met héle lange wimpers, wat een schatje

Naam: Poekekasteel wandelroute.

Afstand: 9 km

Ondergrond: slechts een paar honderd meter onverharde weg. De onverharde weggetjes zijn de mooiste, maar ook de moeilijkste, dus dit is een makkelijke wandeling

Start: Er was veel plek in de straat thv de kerk van Poeke. Daar zijn ook twee herbergen waar de dorstigen zich kunnen laven. Zelf had ik een flesje water en een koekje mee voor onderweg. Maar bij mooi en warmer weer moet het daar aangenaam vertoeven zijn.

Fijne woensdag

Myriam

11 november 2022

IN NEED OF A TREE

Ik kan dat soms hebben, een gevoel van ik moet dringend bomen zien, voelen, en er tussen wandelen. Staan die bomen dan ook nog in een heuvelachtige of bergachtige streek, dan ben ik nog blijer. Loopt er een watertje tussen dan kan mijn geluk niet op.

Vorig weekend sloeg dat gevoel in alle hevigheid toe. Veel tijd was er niet, maar misschien konden we nog tot aan het Buggenhoutbos geraken, om daar een toertje te maken? Jaja, dat kon. Zo gezegd zo gedaan. De auto konden we parkeren op de parking van Agentschap Natuur en Bos in de Kasteelstraat in Buggenhout.

Enige jaren geleden logeerden we hier in de buurt tijdens onze fietstocht naar de Vennbahn. Lees er hier meer over 🙂 en hier ook. Nu zouden we er enkel een kort wandelingetje maken van een acht kilometer.

Even de grote baan oversteken en dan onmiddellijk een bospaadje op, en daar waren we dan , tussen de bomen.

Zelfs wat poëzie onderweg, voor het geval de poëzie van het bos niet voldoende zou zijn. Ik hou wel van een gedicht, dus mij hoor je niet klagen.

Een aantal bruggetjes over een volstrekt waterloos beekje geven een extra cachet. We wandelen door eikenbos afgewisseld met beukenbossen.

Ik zocht maar vond geen vliegenzwam, wel een heleboel zwart uitgeslagen paddenstoelen. ik veronderstel dat dit niet hun normale gezonde kleur is, ze zagen er in elk geval niet fris en fruitig meer uit. Maar uiteindelijk kwam ik toch op deze uit:

Wat een schoonheid!!!

Na de deugddoende bosonderdompeling konden we een heerlijke pannenkoek en warme chocolademelk wel gebruiken. En dat kon gewoon, nu corona WEG is, of zo goed als 🙂

We hebben weer onze portie energie getankt. Great thanks to the trees.

Fijne vrijdagavond!

Myriam

30 oktober 2022

INDIAN SUMMER IN NEDERLANDS – LIMBURG DEEL III

En nog was de pret niet over. We hadden na het ontbijt en uitchecken nog één volledige wonderschone dag te gaan in de buurt van Vaals, en daar zouden we van genieten. Guitarman op zijn tweewieler, klimmend en dalend van top naar top. Ondergetekende met de stapschoenen aan, ook klimmend en dalend, van boom naar boom. 😉

Alice in Wonderland, zo voelde ik me soms. De schoonheid van de natuur, dat is als balsem voor mijn ziel. Ik was alleen, héél af en toe passeerde ik eens één of meerdere wandelaars, maar meestal was ik alleen met de stilte, het ruisen van de bladeren in de wind, het knerpen van de dorre bladeren onder mijn voeten, het fluiten van vogeltjes, die even niet goed weten wat te doen? Is het herfst of nog steeds zomer? Ik voelde een grote verbondenheid met alles rondom mij, en een diepe vrede in mijn hart die ik enkel en alleen vind in de natuur. Volmaakt geluk, veel dichter kan ik er niet bij geweest zijn dan hier.

Ik wandelde van Vijlen een toer van 22000 stappen, ik schat een 15 km dus. De wandeling zelf was 13 km, maar dan heb je nog de weg van de parking en terug naar de auto erbij. Onderweg één stop voor een heerlijk stukje échte Limburgse Vlaai en een cola, kwestie van de energie op peil te brengen. Eén keer een stukje terug moeten lopen, omdat KOMOOT een beetje tilt sloeg op een splitsing van vijf wegen, maar veel was dat niet. Geen kwaad woord over deze app: zonder zou ik nooit alleen kunnen wandelen, want ik zou hopeloos verdwalen….

Ik voeg nog wat foto’s toe. Meer van hetzelfde natuurlijk, maar ik kan er niet genoeg van krijgen. Ik heb geen foto’s gemaakt in het sublieme bos waar ik een heel stuk wandelde. De energie en schoonheid van die bomen kan ik niet capteren in foto’s, jammer genoeg.

Morgen als afsluiter nog een “recensie” over het heerlijke hotel waar we verbleven. Zoals eerder vermeld niet omdat ik er voor word betaald, maar omdat het er zo zalig was. En omdat het er met de deals van VANDERVALK ook betaalbaar is.

Fijne zondag en een goeie vakantie voor wie herfstvakantie heeft. De mijne zit er op 😉

Groetjes Myriam

29 oktober 202230 oktober 2022

INDIAN SUMMER in ZUID-LIMBURG (NL) Deel II

Het zoals steeds verrukkelijke ontbijt zorgde er voor dat we fris en monter de nieuwe dag konden beginnen. Dat en het heerlijke bed natuurlijk!!

Ik had het tripje tot in de puntjes voorbereid. De jarige van de dag zal met de racefiets één of meerdere van de bekende hellingen in de streek opvliegen, zelf trek ik de wandelschoenen aan en ga ik één van de vele wandelingen in de buurt uitproberen. Zo hebben wij een mooi en fijn compromis: Johan kan racen zo snel hij wil, ik kan wandelen zo snel ik wil. Want ik hou hem niet bij op zijn racefiets, zelfs niet met mijn e-bike, en hij houdt mij niet bij als ik stap, toch niet de eerste tien kilometer 🙂 Zo kunnen we ons ieder uitleven, hebben we na afloop een hoop te vertellen, win-win situatie dus 😉

Wat niet betekent dat we niet meer samen gaan wandelen of gaan fietsen. No worries, dat komt er sowieso nog wel van.

Vandaag koos ik voor het wandelrondje CITTASLOW RONDJE Lemieësj, van achteneenhalve kilometer. Het startpunt lag op een twee kilometer van het hotel, naast de Catharinakerk in Lemiers. Vandaar begint een unieke wandeling waar ik van de ene waaw in de andere belandde. Ik wou dat ik met mijn ogen een camera kon bedienen, en zo al die pracht kon tonen aan iedereen die dat wil. Ik heb mezelf gedwongen om niet steeds te stoppen om foto’s te nemen, want hoe mooi ik het ook vind, op een foto lijkt het misschien allemaal wel wat op elkaar.

Tijdens mijn wandeling passeerde ik onder andere het wijndomein HOLSET, waar we twee jaar geleden op onze fietstocht naar de Vennbahn een nacht doorbrachten.(en waar ik toen een blog over schreef) Ik ging er bijna dood (niet echt hoor) toen ik probeerde met mijn stadsfietsje, alhoewel elektrisch, de steile helling naar Holset op te raken. Deze wandeling had echter aandacht voor de al iets oudere stapper, en leidde me niet via steile stukken omhoog. Ook het mooie kerkje, de Sint-Lambertuskerk van Holset, recht tegenover restaurant Herberg Oud Holset, is een blikvanger.

Een eind verder kwam ik aan de Frankenhofmolen die vroeger als korenmolen dienst deed, maar nu is omgebouwd tot een vakantiewoning.

Vlak voor ik terug aan de parking kwam, zag ik de Catharinakapel, het oudste zaalkerkje van Nederland. Jammer genoeg heeft een moderne kunstenaar de mogelijkheid gekregen om zich binnen deze kerk helemaal uit te leven. Ik keek even binnen, draaide me om en verdween. Zonde vind ik het. Maar dat is mijn persoonlijke mening.

Ik was eerder terug dan de wielrenner. Een koffietje op het geweldige terras, met uitzicht over de oude bomen en het heerlijke park. Genieten toch.

Wat lezen, wat relaxen op onze mooie kamer, en voor we het wisten was het dinnertime.

Geniet mee van de wandeling met mijn foto’s!!

Myriam

Heerlijke wandeling. Absoluut een aanrader als je in de buurt bent!

Geniet van deze zaterdag!

Myriam

27 oktober 202227 oktober 2022

Indian summer in Nederlands – Limburg

Paardechance hebben we met het weer. Een drietal dagen Nederlands Limburg geboekt zonder te weten wat de weergoden voor ons in petto hadden, en wat is dat goed uitgevallen!!

Er is er eentje jarig, tijd om een paar dagen te doen wat we het liefste doen: fietsen, wandelen, lekker eten met een goed glaasje erbij. Zo vertrokken we gisterenmiddag richting Vaals, waar we rond twee uur arriveerden in hotel Kasteel Bloemendal, een hotel van de Vandervalk keten. Mijn favoriete hotels mag ik zeggen. (Ik vermeld er terloops bij dat deze post NIET gesponsord is😊)

Een lyrische recensie volgt in een verdere blog. Vandaag wil ik jullie vertellen over de sublieme wandeling die we na aankomst maakten. Voor wie eraan denkt ook dit parcours af te leggen. Het gaat om Vaalsbroekroute 2 V12 Vaals

6.5 km, dat is een kleintje om mee te starten. Alleen rekende ik de afstand van en naar het hotel niet mee, zodat we toch aan 10 km zaten. Maar het was in elk opzicht de moeite waard.

Een overheerlijk etentje en een lekker bed sloten deze eerste verrukkelijke dag af. Geniet van jullie donderdag!

Myriam

23 oktober 2022

STUIFDUINWANDELROUTE – 11 km.

Dat we niet ver moeten lopen om heerlijk te wandelen heb ik al tot vervelens toe herhaald op deze blog vrees ik. Bij deze nog een keer: op 16 kilometer van het deurtje van huisje Weltevree startte de wandeling die we gisteren aflegden: de Stuifduinwandelroute. Vlakbij toch?

De wandeling ontdekten we in een ROUTEN boekje, met dank voor de steeds fantastische wandeltips, team ROUTEN!!

Parkeren kan je thv het Provinciaal Domein Den Blakken in de Wegvoeringstraat 308 in Wetteren. Van daaruit voerde een lus ons via grote stukken jaagpad langs de Schelde, maar ook door de Kalkense Meersen en de Warandeduinen, en zo terug naar de parking. Onderweg is er ruimte om de inwendige mens te versterken onder andere bij CAFE DEN AARD: zeer gekend bij fietsers en wandelaars, want een heerlijke plek, met lekkere drankjes in een ruim assortiment, heerlijke taartjes van de eigen bakkerij, zelf gedraaid roomijs… En een groot terras waar het ook gisteren heerlijk zitten was, met uitzicht over de Schelde en het Veer. O ja, dat Veer, da’s ook een trekpleister op deze wandeling. Je moet namelijk van de ene naar de andere kant van de Schelde met een veer. Dat is altijd een bijzondere belevenis.

Ik genoot van deze prachtige toer in vrijwel zomerse omstandigheden, samen met guitarman, en herinner me vooral de unieke bomen die we tijdens onze wandeling tegenkwamen: oud, groot, sterk, energie-uitstralend. Verder veel paddenstoelen, licht dat reflecteert op het water van de snelstromende Schelde, bladeren in alle kleuren en tinten geel, bruin, rood, de aardse geur van de herfst, het ritselen van de afgevallen bladeren onder onze voeten, de steeds wisselende wolkenformaties….

Laat me je meenemen aan de hand van enkele foto’s die ik maakte met de feun:

Corona memorial ter nagedachtenis aan alle coronaslachtoffers.

Geniet van jullie zondag!!!

Myriam

30 september 2022

De kruislieveheer wandelroute.

Gisteren gingen we nog eens wandelen. Op de Instagram pagina van wandelze.be zag ik een route voorbijkomen van een 13 km, vertrek in Everbeek (buurt van Brakel) aan de kerk. Het zonnetje scheen, en de temperatuur was aangenaam. Boven de 30 graden kan ik geen voet verzetten, dus deze zomer is er van wandelen niet erg veel in huis gekomen. Maar nu kan ik weer. Joepie!!!

Ook al dachten we dat we dankzij corona zowat alle hoekjes en gaatjes van Vlaanderen hadden bewandeld, dat bleek niet te kloppen. Everbeek zagen we niet eerder, en deze wandeling al helemaal niet. Blijkt dit absoluut één van de mooiere routes te zijn uit de reeks die we al aflegden.

Tijdens corona leerden we ons lesje: iets te eten en te drinken nemen we altijd zelf mee. En ook nu was er NIETS geopend. We passeerden wel enkele horecazaken, maar die waren gesloten. Een beetje jammer maar gelukkig hadden we Sultana koekjes en een fles water mee. Daar kwamen we mee rond. Goed voor de portemonnee, dat wel.

Bos, weilanden met loslopend vee, weilanden met niet-loslopende Schotse Hooglanders, kronkelende dalende en stijgende paadjes, kapelletjes in alle mogelijke uitvoeringen…. Het was heerlijk. Op de stappenteller stonden 19500 stappen, maar Komoot zei 13,2 km. In elk geval voldoende beweging. Ik geef jullie nog een sfeerbeeld van onze tocht.

Dankje wel @wandelze.be voor deze heerlijke tip!!!

Een aanrader.

Fijne start van het weekend.

Myriam

30 april 2021

Van abdijhoeves, bloesems en lentesprongen.

Het is hier stil. Ik weet het. Zonder reden eigenlijk. Het komt er gewoon niet zo vaak van. Soms denk ik, ik trek er weer de stekker uit. Maar ik weet dat ik er spijt van krijg als het wat minder druk wordt, dus doe ik dat niet. Het is wat het is, soms wat minder, soms wat meer. Nothing more, nothing less. Ik verontschuldig me meteen ook voor het gebrek aan reactie bij jullie. Het komt wel terug. Beloofd.

Vandaag is het vrijdag, normaal een vrije dag, maar ik spring straks nog in voor een zieke collega. En ik geef toe dat ik véél productiever ben dan op een gewone vrijdag.

Guitarman zit braaf te wachten tot het Witgele kruis langskomt om een staafje in zijn neus te rammen. Hij gaat maandag immers onder het mes 😦

En ik heb al véél gedaan: afspraken vastgelegd voor kine, voor steunzolen… (dat zijn mijn uitstapjes tegenwoordig: dokters en aanverwanten) Mijn hospitalisatieverzekering gecheckt. Mijn financiën gecontroleerd.

Kaartjes verzonden naar zieke en jarige familieleden en bekenden.

Italiaans geleerd.

En voor ik de keuken induik om een quicheken klaar te zetten voor vanavond vind ik de tijd en de goesting voor een blog.

Warempel.

Vorig weekend reden we naar Sint Denijs Boekel in de Zwalmstreek. Guitarman had een wandeling van een goeie elf kilometer uitgestippeld langs wandelknooppunten, en ons vertrekpunt bevond zich aan de abdijhoeve HOF TE WEYLEGEM. Idyllisch gelegen, bijzonder rustig ook, blijkt deze abdijhoeve beschermd erfgoed te zijn. Vroeger was dit de abdijhoeve van de Sint Pietersabdij in Gent.

Vlak naast de hoeve ligt de Sint Margarethakapel, ook beschermd erfgoed. Jammer genoeg zat het hekje rond de kapel op slot. Anders had ik je zonder twijfel kunnen trakteren op heerlijke oude grafstenen. Ben ik dol op, remember?

De Zwalmstreek is sowieso een sublieme streek in ons landje. Wij kunnen er niet genoeg van krijgen. Zeker als het zonnetje schijnt, de bloesems bloeien en de meeste wandelaars andere oorden opzoeken is dit een plaats om helemaal zen te worden.

Kijk mee naar wat we onderweg ontdekten en geniet!!!

Allez dat het zalig wandelen was. Nu nog een stop onderweg aan één of ander zalig terrasje en wijllie weer helemaal blij.

Keep it safe en tot gauw

LOLA

11 april 2021

TOTALLY DIFFERENT

We deden vrijdag extreem wild 🙂

In plaats van een promenade tussen onze geliefde bomen kozen we resoluut voor een wandeling met zicht op de koeltorens van Doel. Gek geworden? Toch niet!!

We volgden het advies van ROUTEN dat al geruime tijd uitnodigt om het nieuwe wandelnetwerk in het WAASLAND, meer bepaald het grenspark GROOT SAEFTINGHE te ontdekken. Gewaagd, want wat kan er nu helemaal aan natuur te beleven vallen in de buurt van dat gedrocht van een kerncentrale.

Onze mond viel open en kon niet meer dicht. Wat een natuurpracht! Natuurlijk heb je steeds van één of andere kant zicht op de ANTWERPSE HAVEN, en de kerncentrale van DOEL. Indrukwekkend, maar dan op een gruwelijk lelijke manier. De natuur maakt echter véél goed.

Op de grens tussen Waasland en Zeeland groeit het Grenspark Groot Saeftinghe, met zijn 4.700 kilometer een van Europa’s grootste getijdengebieden. Eb- en vloednatuur en het aangrenzende polder- en havenlandschap zorgen voor een bijzondere mix: terwijl steltlopers scharrelen aan je ene zijde, rijst aan je andere zijde de industrie van de Antwerpse Haven en glijden kolossale containerschepen voorbij. Tussen deze contrasten stuurt het gelijknamige wandelnetwerk je op pad langs 120 kilometer mooie en veilige wegen. Van aan De Klinge en de kreken van Kieldrecht over de Prosper- en Hedwigepolder tot helemaal in Doel en Verrebroek: knooppunten leiden je langs de grens en lokken je eroverheen, door een ongekend stuk natuurschoon waar de stilte je nog echt omarmt.
http://www.routen.be

We deden niet zó gek dat we de grens overgingen, zo zijn we niet. Maar ook binnen de Belgische grenzen is dit een wondermooi natuurgebied. Veel water, ah ja, want een getijdengebied. Overal vogels. En wat me echt bijbleef was de stilte. Heel vreemd, er waren enkel natuurgeluiden te horen, niets lawaai van de haven of de kerncentrale, enkel rustig gefluit en vrolijk gekwaak.

We deden een lus van 11.5 km die vertrok aan de informatiekeet Hedwige-Prosperproject. Daar was nog een parkeerplaatsje over. Zo niet dan kan je ook makkelijk parkeren aan de kerk van Prosper.

De Schelde is nooit ver weg. Er is onderweg een Radartoren die je kan beklimmen en vanwaar je een prachtig uitzicht zou hebben over de haven van Antwerpen. Op vele plaatsen zie je totaal vervallen boerderijen. Dat heeft op zich ook een zekere charme, al betwijfel ik of de onteigende boeren daar ook zo over dachten?

Toch heel fijn dat men de natuur niet uit het oog heeft verloren bij de uitbreiding van de haven en de ontpoldering. Als het dan toch moest gebeuren is het goed dat er een natuurpark is bijgekomen.

GENIETEN in hoofdletters is dit.

Kijk mee met mij…

Verlaten… wat had ik er graag een kijkje genpmen….

SEE YOU

LOLA

3 april 2021

LUCHT.

De quarantaine is voorbij. Ik zou niet langer besmettelijk zijn. Oef. En wat nog mooier is: we zijn er in geslaagd om guitarman coronavrij te houden. Het leven was de afgelopen tien dagen niet echt aangenaam maar we hebben het gehaald. De restverschijnselen zullen zonder twijfel nog een hele tijd met me mee reizen. Maar na mijn volgende vaccinatie zal ik zonder twijfel voldoende antilichamen hebben verzameld om toch héél lang (please?) coronavrij te zijn.

Met lede ogen keken we vanuit onze afzondering naar de covidioten en de antivaxers die regelmatig een belangrijk deel van het dagelijkse nieuws inpalmen. Zouden ze nog steeds dezelfde praatjes hebben als zijzelf, of één van hun meest geliefde naasten aan de beademing ligt in het ziekenhuis? Ach, schluss damit. Let it go, LOLA.

Mijn dag kan niet meer stuk want sedert gisteren mag ik dus weer naar buiten. Ja, naar die plek waar de vogeltjes fluiten 🙂

Gisteren waagde ik al een eerste stapje: zoals je met je grote teen voelt of het water niet te koud is. Het is vreemd om na tien dagen opsluiting de deur open te doen, en de wind op je snoet te voelen. Elke ademteug werd met aandacht binnen gehaald. Elke vogel die floot werd waarderend beluisterd. Een mini fietstochtje van een twintig kilometer voerde ons langs al vaak bereden paden naar Destelbergen en terug. De wind was guur, en stevig. Maar wat deed het deugd!!!

Vandaag dan een eerste kleine wandeling in Natuurgebied Bourgoyen aan de rand van Gent. Puffers mee in de rugzak, voor de zekerheid.

We vertrokken zoals steeds vlak voor de middag. Het is dan nog heerlijk rustig. De parking aan het sportcomplex Bourgoyen bood nog heel wat ruimte.

We kozen voor de blauwe lus, meteen ook de langste daar, 5.5 km. Het is een prachtig natuurgebied, in de lente als alles begint te bloeien zeker. Het enige nadeel is dat het niet ver van de autosnelweg af ligt. Je wandelt niet in een stiltegebied, al valt het lawaai al bij al nog mee.

Een impressie van onze wandeling vind je hier. Zeker een aanrader!!