THE LOUNGE.

Foto door Jane Doan op Pexels.com

Jaren geleden diende ik een scan onder narcose te ondergaan in het Universitair Ziekenhuis van Gent. Fluitje van een cent dacht ik, zo’n scan, daar draai ik mijn hand niet voor om. En dat klopte ook. Alleen had ik geen weet van wat mij vóór die scan te wachten stond….

Er is namelijk een systeem dat er voor zorgt dat de operatiekamers op geen enkel moment leeg staan. Begrijpelijk, want time is money, en money is er niet genoeg in de gezondheidszorg. Verder meer hierover…

Ruim voor het afgesproken uur (7u30) checkte ik in aan de balie, en begaf ik mij naar de afdeling waar het onderzoek zou doorgaan. De deuren van de afdeling waren nog gesloten toen ik arriveerde, maar lang duurde het niet vooraleer we het heiligdom mochten betreden. Ik was niet de enige patiënt die daar aankwam op dat uur. Pas later bleek dat een ruim deel van de aanwezigen door dezelfde chirurg zouden gezien worden en dat ze allemaal hetzelfde uur doorkregen om zich te presenteren… Maar dat besef kwam pas later…

Ik werd mee genomen door een vriendelijke verpleegkundige naar de lockerruimte, waar ik mijn spullen in een kastje kon achterlaten. Daarna mocht ik mijn dagelijkse outfit verwisselen voor een kamerjas (jawel, zoals in de sauna) en een paar schattige sokjes met nopjes aan de onderkant. Die zouden wiebelig op de benen staande patiënten behoeden voor het maken van een uitschuiver op de geboende vloer. Ook de kledij mocht in de locker, en ik werd begeleid naar de LOUNGE. Yep, een echte lounge met comfy fauteuils (nou ja), televisie aan de muur, muziek uit de luidsprekers… Alleen de drank ontbrak. Daar zat ik dan, in mijn nakie met mijn lounge kamerjas, en mijn sokjes, in het gezelschap van enkele dames in dezelfde outfit.

Iedereen heeft zijn eigen manier om met zijn problemen om te gaan. Ik persoonlijk word het liefst met rust gelaten. Ik hoef niet zo nodig te horen welke gruwelverhalen mevrouw X of mijnheer Y meegemaakt heeft. Ik leefde op dat moment met de schrik dat mijn eigen gruwelverhaal zou beginnen. Maar de dames die bij mij zaten in de lounge behoorden tot de categorie die zijn ellende graag wou delen met wie dan ook. Jeeuuuuj!!

Nog groter werd mijn ellende toen de ene na de andere patiënt werd opgehaald voor de ingreep, terwijl ik met een steeds hoger wordende bloeddruk zat te wachten op mijn beurt. Ik was toch eerst aangekomen?

Speelt geen rol zo bleek. De arts stelt zijn operatierooster op, en wie er het eerste op staat komt het eerste aan de beurt. Alleen weet je dat niet als patiënt en wordt iedereen gewoon op hetzelfde uur verwacht. Je weet immers maar nooit dat er een patiënt niet komt opdagen, en dat er niemand in de wachtzaal zit om het vrijgekomen plaatsje in te nemen. Hoeveel inkomsten zouden er dan niet verloren gaan? Hoe de patiënt zich daarbij voelt? Erg slecht… ik toch. Vóór deze opname had ik al eens een opname in een dagziekenhuis gehad, maar toen werd ik opgenomen in een kamer, en lag ik daar te wachten tot het mijn beurt was. Dat duurde ook lang, maar ik lag neer. Nu voelde ik me met elk kwartier dat verstreek ellendiger worden. Je gaat immers niet op onderzoek als je je prima voelt toch?

Na een uur of drie wachten, waarbij ik ook de groep patiënten die om tien uur werd verwacht kon ontmoeten, (opnieuw gejuich) was het aan mij. Mijn bloeddruk stond torenhoog, wat gek….

De narcose en het onderzoek zelf verliepen vlot, het resultaat was al bij al geruststellend. Dan ben je de ellende snel vergeten.

Enige tijd geleden werd dit alles nog eens opgerakeld bij een nieuwe opname in een dagziekenhuis, nu in AZ Sint-Lucas. Daar geen lounge, maar meteen een bed, weliswaar in kleine hokjes maar bon. Ik wil niet teveel zeuren. De wachttijden waren niet beter. Integendeel. Maar ik lag wel neer. Opgelucht!

Zoals de verpleegkundige daar zei: iedereen moet op hetzelfde uur komen, want de operatiezaal mag nooit leeg staan. als er een patiënt niet komt opdagen, moet er iemand anders kunnen doorschuiven. Ik begrijp het wel hoor. Maar waarom kan dat niet duidelijk gecommuniceerd worden vóór het onderzoek? Dan zijn je verwachtingen ook anders..

Vaak geef ik hier op de blog een recensie van een leuk restaurant of café, nu is het eens iets anders. Een recensie van een dagziekenhuis… Ik hoop dat ik voor langere tijd géén dagziekenhuizen of andere ziekenhuizen meer hoef te bezoeken. Schrijf liever recensies over lekker eten. 😉

Fijne donderdag,

Myriam

29 Reacties op “THE LOUNGE.”

  1. Dan voel je je toch echt een nummer. En alles opdat de dokter zo comfortabel mogelijk is, er wordt weinig rekening gehouden met het comfort van de patiënt. Terwijl juist zo veel miserie kan vermeden worden.

    Like

  2. Er is nogal wat verschil tussen ziekenhuizen. In AZ Middelheim, waar ik voor mijn kanker behandeld word, werken ze ook met een lounge voor dagopnames. Je krijgt daar gelukkig wel een uur zodat je nooit langer dan een uur moet wachten. Ik ben er nu ondertussen toch al een keer of 8 geweest…
    In AZ Klina, waar ik volgende maand voor een coloscopie moet (onder narcose) komt iedereen ’s morgens op hetzelfde uur binnen. Je krijgt daar wel een bed.
    Mijn schoondochter moest laatst voor een MRI scan, op een zondag om 22u!!!

    Geliked door 1 persoon

  3. Nou zeg, wat een rare manier van doen. Onbehoorlijk. Voorlichting en goede communicatie zijn echt cruciaal. Ik zou een gesprek aanvragen met de klachtenfuctionaris van het ziekenhuis. Een klacht is namelijk ook een gratis advies. Hoop dat het met je gezondheid goed gaat.

    Geliked door 1 persoon

  4. Eigenlijk had ik bij jou kunnen komen zitten, moest dat gemogen hebben. Ik had tussen 9u en 11u in het Sint-Lucas tijd te doden 🙂

    Ervaring zat, met dit soort dingen. Als ze je dan eens snel komen halen, overvalt het je compleet.

    Geliked door 1 persoon

    1. Ik vind het totaal patiënt onvriendelijk vooral omdat ik lees dat het op andere plaatsen wel anders gebeurt. Dat maakt me behoorlijk boos. Net alsof je omdat je een patiënt bent, geen mens bent waar je rekening mee moet houden. Let wel, die verpleegkundigen kunnen er ook niets aan doen. Das management stuff. En het draait even vierkant als de andere management stuff bv wat betreft aanwerven en behouden van medewerkers….

      Geliked door 1 persoon

      1. Ik heb me ook al steendood geërgerd, vrees ik, aan steeds opnieuw de vertraging bij de gynaecologe. Die geen bevallingen meer doet, dus daar hoeven we het niet op te steken. Ze neemt haar tijd voor haar patiënten, dat wel. Maar zorg dan voor extra tijd in je planning. Net alsof mijn tijd niks waard is. Dus ja.

        Geliked door 1 persoon

  5. Ik heb dat gehad toen ik aan mijn wijsheidstanden geopereerd moest worden. S morgens vroeg aanmelden en naar een kamer gebracht en pas na de middag geopereerd. Dat wachten bleef maar duren! Ik snap volledig dat je bloeddruk hoog stond…

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: