Fietspret.

Foto door Susanne Jutzeler, suju-foto op Pexels.com

Ik rij regelmatig met de fiets en dat doe ik graag, zeker nu ik een elektrische fiets heb en het elke dag meewind lijkt.

Ik word dagelijks geconfronteerd met tweewielers in alle vormen en maten. Laat ik ze even aan u voorstellen:

Zo heb je de fietsende student: zijn vehikel is meestal roestig, en wordt enkel nog door een rammelende ketting bij elkaar gehouden. Niet alleen de ketting knarst, elk onderdeel produceert geluid en lijkt ieder moment op de grond terecht te komen. Verlichting is een onbetaalbare optie, en in sommige gevallen is de geldnood zo groot dat ook de remmen gesupprimeerd zijn. Charmante medeweggebruikers, die ik een beetje beschaamd voorbij zoef op mijn elektrisch rijtuig.

Daarnaast heb je de fietsende jonge ouder, met voor of achteraan op zijn (soms elektrische) fiets een enorme bak. Je kent ze zeker: de bakfietser. Superhandig om baby’s en peuters in mee te nemen veronderstel ik, al heb ik het zelf nooit geprobeerd. Ik heb er veel sympathie voor, zeker voor diegenen die dit huzarenstukje volbrengen zonder ondersteuning van een stevige batterij. Chapeau beste mensen, oprecht!!! Naast mijn bewondering, is er ook een zekere vrees . Vooral als ik een bakfietser zie met zijn kroost in de bak vooraan. Hoe moet dat aan een druk kruispunt, vraag ik me angstig af? Is er geen risico dat de bak wordt meegesleept door een voor de fietsende ouder onzichtbare wagen? Die bak steekt minstens een meter voor de fiets uit! Maar tot nog toe lees ik niets over grote aantallen ongelukken met dit vervoermiddel dus het risico zal eerder beperkt zijn?

Er is de elektrische fietser, zoals ondergetekende. Ik rij zo veel mogelijk aan minimale ondersteuning om toch nog enige oefening te hebben. Minachtend word ik voorbijgestoken door vele anderen op een gelijkaardig vervoermiddel. But who cares 🙂 Dank zij mijn batterij kan ik veel verder fietsen dan ik anders zou doen. Jeeeuuuuuujjj

Zo kom ik bij de pedelec-er. Deze fietser schijnt in een andere realiteit te rijden dan de gewone sterveling in het verkeer. Op een fietspad mag je naar mijn bescheiden mening niet meer dan 25 km per uur. Zo niet de pedelec berijder. Die zoeft je met ware doodsverachting voorbij, waardoor je net niet van je fiets kukelt van de schrik, of zelfs gewoon van de luchtverplaatsing. Vanmorgen was er zo een held die me aan maximale snelheid voorbij vloog via het voetpad, wegens onvoldoende ruimte op het fietspad om vol gas te kunnen geven. Een eindje verder gebruikte hij zijn scheepshoorn, ik bedoel bel, waardoor de dame voor mij ook bijna in de coulissen belandde. Waarom treedt men daar niet tegen op vraag ik me af. Maar ook hier mag niet iedere pedelec gebruiker over dezelfde kam geschoren worden natuurlijk.

Last but not least: de racende fietser. Ik ben er dol op, natuurlijk omdat guitarman tot deze categorie behoort. Deze mannen en vrouwen met hun sexy pakjes waarin hun strakke lijven perfect tot hun recht komen: zij geven extra glans aan de dag van de gewone fietser, die zich kan verlustigen in spectaculaire spierbundels en ander schoons. Bekoor ons verder o racende medemens. Dat is goed voor zowel ons als jullie. Win win dus. 😉

Tot hier mijn beschouwingen over de fietsende mens. Zonder twijfel verder aan te vullen en te verfijnen. Ga gerust jullie gang, lieve lezer.

Fijne maandagavond,

Myriam

11 Reacties op “Fietspret.”

  1. Wat fijn dat er iemand ook gewoon mild kan zijn tegenover de racende fietser, ook wel wielerterrorist genoemd. Ik ben ook mild hoor, want mijn eigen ‘guitarman’ behoort ook tot deze categorie.
    Speed pedelecs op het fietspad, ik begrijp dat niet maar op veel fietspaden mag het gewoon. Ze rijden even snel als bromfietsen. Die horen voor mijn gevoel op de rijbaan. Maar wie ben ik?
    En dan zijn er nog de jonge fietsertjes die op de drukste momenten van de dag zelf naar school fietsen. Weliswaar begeleid door mama of papa, maar soms zwalpend van links naar rechts.
    En de 80-plussers van OKRA op hun e-bikes, meestal in een heel grote groep. Ik weet niet of ik dat zelf nog zou durven op die leeftijd.
    Groetjes van een enthousiaste mede e-biker!

    Geliked door 1 persoon

  2. Over bakfietsen heb ik inderdaad ook mijn bedenkingen qua veiligheid, recht voor onze deur zagen we voor onze ogen reeds een dame met bakfiets (incl. kind) een stuurfout maken met als gevolg dat alles kantelde en tegen de vlakte ging…
    Wat pedelecs betreft, die horen gewoon niet op fietspaden. Trouwens fietspaden zijn bij ons beperkt qua snelheid tot 25 km/u. Pedelecs vliegen er overheen tegen 40 km/u en worden niet gecontroleerd ! Daar komen problemen van, vroeg of laat….

    Geliked door 1 persoon

  3. Onze caféploeg der fietsende dorpsgenoten draagt eveneens zulke polychrome spanpakjes. Potsierlijke, lachwekkende outfit, iemand? Want ’s heren bier- dan wel friet-met-mayonaisebuiken tekenen zich er wanstaltig in af zodat er van enig sex-appeal allerminst sprake kan zijn. En als er daarmee dan iets ‘perfect tot zijn recht’ moet komen, dan is het wel de klemtoon op het woord ‘café’ in plaats van op ‘ploeg’.

    Geliked door 1 persoon

  4. Merci voor de ode aan de wielertoerist! Ik behoor tot die groep, alhoewel ik eerder tot het type “uit zijn pakje barstend” van Menck behoor, dan die mooi gestroomlijnde sportievelingen. Maar onze redenering daarbij is: al diegenen die op die racefiets zitten, dik of dun, ze doen het toch maar. En die lycrapakjes zijn nu eenmaal het gemakkelijkst om mee te fietsen, ik zie me echt niet met een gewone short op de koersfiets zitten.
    Wat ik vaak denk in de polarisering tussen voetgangers en allerhande fietsgebruikers (ook onderling): moest men er zich meer van bewust zijn dat men niet “alleen op de weg” is, het zou allemaal veel vlotter gaan. Neem niet het hele fietspad in als je samen fietst, ga niet in het midden van het fietspad rijden als je alleen fietst, hou rekening met je tegenliggers als je met twee naast elkaar fietst, gebruik je fietsbel (en wees niet boos als iemand achter je klingelt), zorg dat je door je oortjes nog de waarschuwingen hoort… enzovoort enzovoort. Bij mij komt ergernis vaak voort uit het feit dat mensen zich alleen op de weg wanen. Of zich belangrijker dan de rest wanen.

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: