A PEEK AT MY WEEK. Part 1.

Met welke dag begint jouw week? De mijne start sowieso op maandag. Ik dacht dat dit voor iedereen zou gelden, maar dat blijkt niet zo te zijn. Andere startpunten zijn mogelijk. 😉 Is dit relevant? Bijlange niet, gewoon even vermelden zodat je weet waarom ik op maandag begin met mijn kijk op de voorbije week. Een mens moet iets uit zijn mouw schudden als hij graag wil schrijven maar weinig meemaakt om over te schrijven…

Maandag 11 januari. De verjaardag van mijn pleegzoon, die in mineur werd gevierd met chocolademelk en taart de zondag voordien. In schril contrast met het verrassingsfeestje dat ik vorig jaar 11/1 had georganiseerd, en waar veel volk samen vierde. Mooie herinnering… Komt wel terug.

Op maandag werk ik een avondshift in het gezondheidscentrum waar ik ben tewerkgesteld. Nu ja, avondshift is relatief: van elf tot half acht. Back in the old days toen ik nog als verpleegkundige werkte liepen mijn avonddiensten minstens tot 21u15 en zelfs tot 22u15. Dan is half acht peanuts natuurlijk.

Heb ik al gezegd dat ik een fantastische werkgever en werkomgeving heb? Daar ben ik nog alle dagen diep dankbaar voor. Want het kan ook anders. Ik heb nu toch al een zekere leeftijd bereikt, behoor absoluut tot de generatie boomers, en sedert mijn eenentwintigste ben ik onafgebroken aan het werk (twee zwangerschappen en bevallingsverloven plus een burnout niet te na gesproken). Enige ervaring heb ik wel. En met spijt maar ook met heel veel vreugde kan ik vertellen dat ik de job van mijn leven pas heb gevonden in maart 2017. Binnen twee maanden zal dat dus vier jaar zijn. Beter laat dan nooit is echt wel op mij van toepassing.

Niet alles op mijn werk is fantastisch, maar het overgrote deel wel. THANKS daarvoor, elke dag opnieuw. Laat ik nu de voorbije week een supergoeie week gehad hebben op het werk. Niet teveel en niet te weinig, veel toffe contacten, allé perfect.

Maandag reed ik nog eens met de fiets naar het werk. Die auto staat daar zo te lonken…. Vooral als het regent is de neiging om toch maar droog naar het werk te gaan zooooooo groot.

MIjn goede voornemens waren na die maandagse fietstocht weer verdwenen als sneeuw voor de zon, komende week beter. Je leest er alles over in de komende Peek at my week 😉

Maandagavond kookte guitarman (zoals bijna elke dag trouwens 🙂 ) Op ons menu een verrukkelijke spruitjesstoemp met een kalfslapje en een flinke dot mosterd. Heerlijk comfortfood.

Op dinsdag, woensdag en donderdag werk ik van half acht tot vier. Vrij vroeg opstaan, dat lukt me minder goed dan vroeger toen ik in de verpleging stond. Maar wel fijn om nog een mooie namiddag/avond te hebben.

Na het werk tot bij moederlief, die twee keer per week gedurende een uur bezoek mag hebben van één vaste bezoeker, ondergetekende, en verder nog één keer een uur bezoek van een om de twee weken wisselende bezoeker, één van mijn broers . Niet plezant voor haar, niet meer buiten komen, héél beperkt bezoek, … Gelukkig woont ze op het gelijkvloers en krijgt ze daar regelmatig raambezoekjes van kinderen en kleinkinderen. Maar toch, wat dat betekent voor ouderen die in een WZC zijn opgenomen, het is niet te onderschatten. Hopelijk brengt het vaccin ook voor hen soelaas.

’s Avonds gestoofde worteltjes met een koteletje. Gewoon maar o zo lekker.

Op woensdag kwamen mijn kinderen hier eten, maar met corona en de verstrengde maatregelen, ga ik bij hen koken, en neem ik een portie mee naar huis voor guitarman. Eventjes terug zoals vroeger: koken en ondertussen een beetje praten, of niet, hoeft ook niet. Gewoon samen zijn. En daarna nieuws kijken met ons drietjes in de zetel. Knuffelen met mijn knuffelcontact. Spaghetti bolognaise was de plat du jour. Een schot in de roos voor de zoon, iets minder voor dochter…

Donderdag is het pleegzoon-dag na het werk. Enfin, ik ga na het werk een uurtje bijpraten met hem. Veel is dat niet, maar toch iets. Zijn contacten zijn door corona beperkt tot medebewoners en begeleiders van Beschut Wonen waar hij verblijft. Familiefeesten en -bijeenkomsten waar hij anders graag naar toe komt, gaan niet door. Een hartje onder de riem even is geen luxe.

Op donderdagavond begint het weekend voor mij,… Dat wordt traditiegetrouw ingezet met één glaasje cava en een heerlijk gerechtje, in dit geval: zalmpannetje met spinazie en paprikaroomsaus, een succes uit Libelle Lekker dat zeker nog zal gemaakt worden wegens eenvoudig én superlekker!!

Op vrijdag samen met dochterlief haar kasten aan een diepgaand onderzoek onderworpen en geholpen om van haar hart een steen te maken en kleding die ze echt niet meer draagt weg te brengen. Gevolgd door het tweede weekbezoek aan moeder.

De eerste sneeuw viel hier in Vlaanderen op vrijdag, maar dat kan mij niet echt bekoren. Het is mooi in de natuur waar het blijft liggen, maar hier verandert alles direct in een vieze modderige brij… Dit weer nodigde niet uit tot wandelen of fietsen, behalve dan …. op zondag. Een wandelingetje van een achttal kilometer langs de Scheldedijk en verder naar Destelbergen. De zon kwam warempel tevoorschijn en ik kon nog enkele foto’s maken.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

O ja, bijna vergeten. Gisteren haalden we een visschotel bij BonAp hier in de buurt, en straks eten we lasagne met kippengehakt, pompoen en savooikool. Ik ben benieuwd 🙂

Have a nice week, all of you 🙂

LOLA