CORANTAINE CHRONICLES

Foto door cottonbro op Pexels.com

Dit is dag 13 van mijn quarantaine, en ik wil effe ventileren, zagen, ambetant zijn… ook al mag ik eigenlijk niet klagen. Neen, ik weet het, ik mag het niet, er zijn ontzettend veel mensen die het vele malen slechter hebben, maar mag ik even? Want ik ben deze opsluiting zo ontzettend beu. Je hebt er geen idee van, of misschien wel, misschien ben jij ook opgesloten?

Maandag 16 maart vertoonde ik symptomen van een infectie aan de luchtwegen, de huisarts besliste langs de telefoon dat ik best thuis bleef. Waar ik me eerst nog niet écht ziek voelde, veranderde dat geleidelijk in behoorlijk mottig tot ellendig. Zonder koorts, wel kortademig, hoesten, de hele reutemeteut. De verergering van symptomen zorgde voor een real time bezoek aan onze huisarts, die zich voor de gelegenheid had uitgedost in het vereiste maanpak. Er werden geen testen afgenomen, wegens een tekort op dat moment, maar de symptomen wezen allemaal in de richting van het C beest, en dus kwamen er bij die eerste week thuis nog twee extra weken bovenop. Veel protesteren heb ik niet gedaan want op dat moment was ik vooral blij dat ik terug naar bed kon. Slapen, veel veel slapen, dat was wat ik nodig had. En dat deed ik. Maar eens de kortademigheid na een week voorbij , kwam de realiteit van de quarantaine. Als je je ziek voelt heb je geen behoefte om te gaan wandelen of fietsen, boodschappen te gaan doen, of weet ik wat nog meer. Op dit moment moet ik nog verder genezen, maar ik zou best eens een toertje in de natuur willen maken, even in beweging zijn buiten, alleen kan dat helemaal niet, ik mag nog steeds geen stap buiten de deur zetten. Behalve dan op mijn terras. Thank God voor dit terras.

Ik mis mijn collega’s, de dagelijkse fietstocht naar en van het werk. Ik mis de dinsdagse, donderdagse en zondagse bezoekjes aan mijn hoogbejaarde moeder in het woonzorgcentrum. Nu hoor ik haar enkel nog via de telefoon. Ik mis de wekelijkse etentjes op woensdagavond met mijn zoon en nu en dan met mijn pleegzoon. Ik mis lange wandelingen en fietstochten in de natuur, een glas op café of een spaghetti in een brasserie. Ik mis zoveel, net zoals jullie zonder twijfel allemaal veel missen.

En ik merk dat al die dingen waar ik zogezegd nooit tijd voor had, niet gebeurden omdat ik géén tijd had. Want nu heb ik wel tijd, en gebeurt het nog niet. Ik spreek niet over de grote schoonmaak of het volgen van een intensief fitnessprogramma want dat kan ik nu helemaal niet, zo in optima forma ben ik nou ook weer niet.

Ik heb het over schrijven: dat boek dat ik zo graag wil realiseren. Daar heb ik nu de tijd voor, maar buiten een blog nu en dan komt er geen letter op papier hier… Heb ik daar nu een excuus voor? Neen. Tijd zat… Misschien het moment om onder ogen te zien dat dit een droom is die nooit zal gerealiseerd worden? Geen talent genoeg, geen inspiratie genoeg, geen…. Weet ik veel?

Bon, genoeg gezaagd.

Ik probeer verder deze periode dag per dag door te komen, en te genieten van kleine mooie dingetjes, zoals de nabijheid van mijn lief, de zon op mijn terras, zelf koken, een videogesprek met mijn broers en schoonzussen, appen met dochter en zoon…

Sorry dus voor dit ventilatiemoment.

Lola belooft dat het verder niet meer zal gebeuren 🙂

Keep it safe iedereen.

34 Reacties op “CORANTAINE CHRONICLES”

  1. Ventileer er maar op los. Ik was ook net bezig ;-). We beginnen nu pas goed de impact te voelen, na de eerste vlaag van ‘hoe-kan-dat-nu’ en al de mopjes die passeren.
    Snel weer sterk! 🙂

    Geliked door 1 persoon

  2. Talent is zeker niet het probleem tot een boek, eerder een grote writersblock denk ik zo, en binnenkort is daar de ideale oplossing voor: Camp NaNoWriMo! Daar kunnen we misschien samen aan meedoen dan, mam 😉 veel knuffels!! 😘

    Geliked door 1 persoon

  3. Als dit je kan troosten: ik krijg ook geen letter op papier. Ik zou net aan een groter project gaan werken en even pauzeren met de blogs, maar nu gebeurt net het omgekeerde. Niet wanhopen, binnenkort komt er aanvaarding en rust, en komt dat schrijven wel weer op gang. Een pagina per dag. Dat vertel ik mezelf, en nu ook jou.

    Geliked door 1 persoon

  4. Wauw, fijn dat je herstellende bent! Doe het rustig aan… hier is het bang afwachten omdat het lief van Jongste ziek is en hier onlangs nog was… 😖.

    Like

  5. Ventileren is gezond! Ontzeg uzelf op voorhand geen tweede zaagmail, want misschien gaat ge die op een dag nog nodig hebben! Lieve lezers kunnen daar wel tegen, hoor 😉
    En wat een goed nieuws dat je weer beter bent! Houden zo xxx

    Geliked door 1 persoon

  6. Ik kan het ook echt krijgen van al die motiverende quotes en artikels dat je nu eindelijk tijd hebt voor je droomproject. Ik ben al blij als ik elke dag voldoende eet en slaap momenteel. Ik zou ook best graag meer willen bloggen of een boek schrijven, maar ik heb helemaal geen extra tijd zoals de media lijkt te denken. Mijn hoofd zit vol met werk en de hele situatie. Fijn dat je je weer beter voelt!

    Geliked door 1 persoon

  7. Ventileren mag, vind ik. Zagen ook. Het is niet omdat anderen het slechter hebben, dat jij het niet lastig mag hebben en daarover eens wil ventileren. Je kan zo alles kapotrelativeren, en dat hoeft voor mijn part niet. Ik heb het zelf ook best moeilijk met bepaalde gevolgen van heel dit corona gedoe.
    Dat dat schrijven nu ook niet lukt, lijkt me niet vreemd. Je bent nog niet helemaal beter, bent nog aan het uitzieken. Normaal dat je dan tot niet veel komt. Wacht nog even met het opbergen van die schrijf-droom! Er is nog tijd. Hehe 🙂
    Blij dat je aan de beterhand bent!

    Geliked door 1 persoon

  8. Als het oplucht: gewoon doen hoor!
    Goed om te lezen dat het langzaam wel de goede kant op gaat en als je dan toch eenmaal immuun bent zou je in principe niet meer thuis hoeven te blijven? Maar ja, hoe bewijs je dat?

    Geliked door 1 persoon

  9. Even ventileren mag best en moet zelfs, zo hou je het vol.
    Ik bruis van de ideeën en heb hier een stapel lectuur liggen, alleen ben ik er nog niet aan toe gekomen.
    ‘k Vroeg me deze week zelfs af hoe ik dat doe als ik voltijds buitenshuis ga werken.
    Zie het zo, niets moet, alles mag.
    Helemaal aan je huis geluisterd zitten was waarschijnlijk niet makkelijk, maar ’t koppeke is alles! Probeer positief te blijven. Hopelijk ben je ondertussen al helemaal hersteld?

    Geliked door 1 persoon

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

%d bloggers liken dit: