Brexit.

Morgen is het zover. Onze bovenste beste Britse vrienden stappen met véél, of net helemaal zonder, enthousiasme uit de Europese Unie. Dat dit langdradige spelletje van wel-er-uit niet-er-uit tot een einde is gekomen, kan ik alleen maar toejuichen. Ik geloof dat vele Britten, ook zij die oorspronkelijk tegen de Brexit waren, uiteindelijk iets hebben van LAAT DEZE BESCHAMENDE KLUCHT NU STOPPEN!!

Vandaag werd er al afscheid genomen in het Europese parlement. Een afscheidswoordje hier, een traantje daar,  een luide lach en wat nagetrap door Nigel, de oer-brexiteer, Farage.

Maar wat me tot deze blog bracht, was het aparte beeld van een zaal vol Europese parlementsleden, die als kers op de taart bij dit afscheid eensgezind uit hun zetel opveerden, elkaars handen vastgrepen en luidkeels een afscheidslied inzetten. Vreemde ervaring, ook Verhofstadt leek het er moeilijk mee te hebben. …

Misschien geeft dit korte maar intense lichamelijke contact politieke vleugels aan de in rouw gedompelde Europese achterblijvers? Tijd zal het uitwijzen…Mocht dat zo zijn, kan er misschien gedacht worden aan een zangstonde in de Wetstraat, mét de handen verstrengeld en allen tezamen. Wie weet krijgen we dan binnen de kortste keren een federale regering? Hoe zot zou dat zijn😱

En voor de Britten, hopelijk wordt de uitstap een mooi lied in perfecte samenhang en géén zwanenzang…

Lola