RELEASING.

In mijn zoektocht naar vrede en geluk heb ik vele gidsen gevolgd. Tot ik goed dertig jaar oud was, bleef ik een diepgelovig Christen. Ik werd opgevoed door een zeer Katholieke moeder én ik ging naar een streng katholieke nonnenschool. Het kwam niet in mijn bravemeisjesbrein op om me hier vragen over te stellen. Ik stam nog uit de tijd dat de kinderen moesten zwijgen als de grote mensen praatten…

Ik werd als puber lid van een zéér katholieke jeugdorganisatie waar ik mijn dierbaarste vrienden ontmoette. Geloof gaf me kracht en moed, een steun in moeilijke momenten. Ik heb er ontzettend veel aan gehad.

Maar mensen veranderen, dus ook ik. Ik herinner me nog levendig het boek dat mijn ogen enigszins opende, De Da Vinci Code geschreven door Dan Brown. Geen filosofisch of religieus werk, integendeel. Maar naast alle actie die beschreven wordt, wordt ook geschreven over zaken binnen het Katholieke geloof waar ik naieve ziel nog niet eerder over had gehoord, omdat ze goed verborgen worden gehouden voor de massa.  Ik wist bijvoorbeeld niet dat er meer evangelieën werden geschreven dan de vier die in de bijbel zijn opgenomen…

Ik begon zelf te denken, las meer boeken, en ontwikkelde een eigen soort geloof.

God bleef een belangrijk deel van mijn leven uitmaken, zingeving en diepgang zijn essentiele onderdelen van mijn bestaan, maar ik wilde dit alles niet meer vinden in de Kerk. De aanhoudende schandalen die aan het licht kwamen degouteerden me zo, ik zou nog maar zelden een voet in de kerk zetten.  Ik ging op zoek naar ander manieren van verdieping en zingeving. Mijn zoektocht ging verder.

Ik leerde mindfulness kennen, en lieve deugd, wat een fijne kennismaking was dit!! Het voelde als thuiskomen na een héle lange reis. Ik ontdekte een plaats in mezelf waar een diepe stilte en vrede heerste. Ik volgde de achtweken cursus bij David Dewulf, mindfulness trainer, en ik mediteerde dagelijks, en dat gedurende verschillende jaren. Meditatie in het algemeen en mindfulness in het bijzonder veranderde mijn perceptie van mezelf en van de wereld rondom mij.

Ik ontdekte de chakras en chakrahealing, en hoe het werken er mee mijn leven kon verbeteren.

Toch bleef ik moeite hebben om dingen los te laten. Dat bleef een belangrijke bron van stress en frustratie. En toen ontdekte ik de SEDONA METHOD, geschreven door HALE DWOSKIN.

Eindelijk heb ik het gevoel dat ik in staat ben om los te laten, simpelweg door mezelf drie vragen te stellen:

Kan ik loslaten?

Wil ik loslaten?

Wanneer wil ik loslaten?

Door je simpelweg bewust te worden van een emotie of een gevoel, en het niet te verdringen of te weerstaan, kan ik echt laten gaan.

Is dat niet fantastisch?

Lola loves it!!!