
Typisch herfstweer dacht ik toen ik naar buiten keek. Donkere wolken opeengestapeld, wachtend op het signaal om het verzamelde water los te laten. ..
Maar wandelen is gezond, en dus trokken lief en ik onze wandelschoenen aan en reden een eindje tot wandelknooppunt 42, gelegen in de nabijheid van de kerk van Kleit. Volgens de beschrijving in de MEETJESLAND BUCKETLIST ( een aanrader trouwens voor elke wandelliefhebber, en zeker voor die liefhebber die in de buurt van Gent woont) is het hier prachtig wandelen in het mooie Noorden van het Landschapspark DRONGENGOED.
De rit er naartoe verliep niet zonder hindernissen. Nog steeds wordt er driftig gewerkt aan het op – en afrittencomplex Aalter, en dat hebben we geweten. Maar wie zoekt die vindt en met de hulp van WAZE vonden we ons startpunt. Wat bleek, we hadden deze wandeling al eerder gemaakt … Veel wisten we er niet meer van, en dus begonnen we opnieuw. Geleidelijk aan kwamen tijdens het stappen de herinneringen terug, wat er op wijst dat de dementie nog niet volledig heeft doorgezet. Oef….
Prachtige wandeling, midden in de natuur, jaja, toch wel. Zelfs in Oost-Vlaanderen kan dat nog. Ik laat jullie zo meegenieten van onze foto impressies. Even dit meegeven: het is een wandeling die je, vooral tijdens regenachtige dagen of jaargetijden, beter niet maakt als je niet stevig op je benen staat. In elk geval heb je ferm schoeisel nodig, waterdicht, hoog en met serieus reliëf. Er liggen namelijk houten vlonders op een dertigtal centimeter boven de grond. Die vlonders zorgen er in principe voor dat je vochtige plaatsen kan vermijden, en dat je de onderliggende natuur niet vertrappelt, maar… bij regenweer zijn ze bijzonder glad en dus gevaarlijk. Beter uitstellen deze wandeling tot een drogere periode misschien. Al is de herfstgeur van dit bos zo verrukkelijk…
Kijk even mee…
De gladde houten vlonder Een idyllische waterplas Alleen voor wandelaars! Koeien mogen hier vrij rondlopen
Nog een aandachtspuntje. Het is een korte wandeling, nauwelijks 5 kilometer, dus da’s iets van niets, maar onderweg zijn er geen stopplaatsen. Tenminste, er is er één, maar dat is een hotel, en op het eerste zicht was dit niet open voor passanten. Dat was misschien toeval, dat kan. Het hotel ligt vlak aan een drukbereden weg, maar aan de achterzijde is het één en al rust en vrede. Het gebouw is een beschermd monument dat is omgevormd tot hotel, en dat zijn oorspronkelijke charme heeft bewaard. Aan de buitenkant toch, de binnenkant is nog steeds een goed bewaard geheim. Naam van dit geheimzinnige etablissement is het CLEYTHIL hotel, gelegen op de historische site van de PAPINGLO HOEVE, ooit eigendom van de Gentse Sint Baafsabdij. Ooit wil ik er logeren :)Als je graag een natje en een droogje hebt tijdens je wandeling, breng je best zelf iets mee, of.. vermijd je zon – en maandagen.
Moe maar voldaan zoals dat heet vatten we de rit naar huis aan, met een goeie 8000 stappen op de teller. Nog geen tienduizend maar in de goede richting
Tot de volgende
Lola