Van KAMPENHOUT naar TIENEN – Derde etappe van de TOUR de Belgique

Published on 19 september 202019 september 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE11 reacties

Een ontbijt om U tegen te zeggen, geserveerd door de supervriendelijke gastvrouw van B&B Hof Van Volmersele, en dat na een sublieme nachtrust….de basisvoorwaarden om de volgende etappe goed te kunnen aanvatten zijn vervuld!!

De zon is nog steeds van de partij als we ons paard van stal halen, en beginnen trappen richting Tienen. Onderweg passeren we Leuven, en we besluiten een bezoekje te brengen aan deze stad, ook al ligt hij niet precies op ons parcours. We hebben immers meer dan tijd genoeg!!

Waar we geen rekening mee hielden was dat het één september was, de dag dat de scholen weer opengingen….Wat was dat??? We probeerden met de fiets in de hand en het mondmasker over onze snuit in de richting van de Oude Markt te wandelen, in de hoop een terrasje te vinden waar we onze fietsen in het zicht konden stallen. In deze poging werden we behoorlijk gehinderd door een meute jong geweld, ook voorzien van mondkap, maar zonder enige vorm van social distancing. Was ook niet hun schuld hoor. Stel: je hebt een grote school met een grote poort die uitgeeft op de Oude Markt. Stel dat de school voor alle leerlingen (duizend? ) uitgaat op hetzelfde moment. Stel dat al die studenten zich door die grote maar toch nog steeds te nauwe uitgang moeten wringen (als bij de bevalling van een baby met een enorm hoofd….) Stel dat ze dan allemaal in een nauwe trechter terechtkomen die de wandelzone op de Oude Markt is… Het was hallucinant, ik zweer het je. We wisten niet hoe snel we ons konden laten neerzakken op één van de terrasjes waar het dan wel rustig was.

En toen was de grootste drukte al voorbij.

Leuven zelf is knap natuurlijk, wat een verandering sedert ik daar arriveerde in het station tientallen jaren geleden. Ik herken het niet meer. Ook nog op ons to do lijstje: een weekendje Leuven na Corona. Op één september echter wisten we niet hoe snel we hier weer moesten wegraken.

Na Leuven keerden we terug naar de rust in de natuur, op onze trip naar Tienen.

Even een foto na een toch wel behoorlijke klim in Lubbeek

De fietspaden zijn niet overal zoals op de foto hierboven. Dat ondervond Bikerman aan den lijve, op een schattig paadje vol gravel, waar hij lelijk ten val kwam. Gelukkig zonder écht erg, maar toch pijnlijk. Een behoorlijk geschaafd been, waarvan ik jullie de aanblik zal besparen. Toch besteeg hij moedig zijn ros, zoals het een echte Flandrien betaamt, en reden we tot de eerste apotheek. Want in die kleine tasjes had ik natuurlijk geen ontsmetting en dergelijke mee kunnen nemen… Een mens moet keuzes maken niet?

De pijn verbijtend (bikerman) en stevig trappend (bikerman en ikzelf) raakten we in Tienen.

Daar hadden we het Alpha hotel Tienen geboekt. Dit hotel heeft ons blij verrast. Voor we er aan kwamen dachten we dat het een mindere keuze zou zijn, maar niets was minder waar. We arriveerden in een kraaknet hotel, met supervriendelijke mensen, en een bijzondere aandacht voor de veiligheid, wat ook kan tellen in deze tijden. Ik raad echt iedereen aan die in Tienen of omgeving moet zijn om hier een kamer te boeken. De prijs is ook heel redelijk trouwens.

Iets anders gesteld is het met Tienen. Als stad heeft dit ons niet kunnen bekoren. Misschien is het er nu anders dan anders door Corona, en door de werken die er volop bezig zijn. Misschien zal het er volgend jaar allemaal beter uitzien. We zijn niet direct geneigd om deze stad opnieuw te bezoeken, maar misschien moeten we haar toch een second chance geven? Wat jullie?

Eerst gingen we er aperitieven in het MARKTCAFE. Een echt volks café waar het aangenaam toeven is omdat je er zo lekker mensjes kan kijken 😉

Maar we wilden ook iets om de innerlijke mens te versterken in de vorm van vaste voeding, en dus gingen we op zoek rond de Grote Markt. We kwamen uit bij een Italiaans eethuisje, waar we werkelijk verrukkelijk hebben gegeten. CASA al PARMA Ik wijt het aan het aperitief maison (met limoncello en andere gevaarlijke toevoegingen) dat ik niet precies meer kan navertellen wat ik heb gegeten. Maar dat kan ook Bikerman niet, dus misschien had het meer te maken met de fles wijn die daarna nog op tafel kwam, of met de limoncello van het huis? Enfin, ik weet één ding, ik heb heerlijk gegeten én gedronken, het dessert was de beste sabayon ever. Maar het was er over 😉

Zeker als je de volgende dag fris en fruitig weer op je fiets wilt stappen. Zoals mijn moeder zegt: een kermis is een geseling waard. Precies!

Tot de volgende!!

LOLA

Van Buggenhout naar Kampenhout – tweede etappe van de Tour de Belgique.

Published on 18 september 202018 september 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE18 reacties

Na een verrukkelijk ontbijt in Hotel Boskapelhoeve, geserveerd met een warme glimlach en in een hartelijke sfeer, klommen we ons stalen ros weer op en vervolgden we onze weg richting tweede stop: Kampenhout.

Onderweg stopten we hier en daar. Zo ook in de buurt van Londerzeel, om foto’s te maken van een vervallen kasteeltje. Het is te zeggen, ik stopte, Bikerman had niets in de gaten en reed rustig verder. Toen de nodige foto’s genomen waren, was hij in geen velden of wegen meer te bespeuren. En welke afslag moest ik nemen? Rechts, links of toch maar rechtdoor? De verkeerde natuurlijk… Gelukkig had ik KOMOOT geinstalleerd, waardoor ik snel terug op het juiste pad kwam, waar Bikerman nietsvermoedend stond uit te kijken naar mijn komst 🙂

Een stukje langs een oude spoorlijn in Londerzeel.

Mechelen lag op de weg naar Kampenhout en daar wilden we toch even pauzeren. Wat een mooie stad is dit. Nu hebben we er enkel een hapje gegeten, en enkele foto’s gemaakt. Maar in de toekomst komen we zeker terug om de vele culturele schatten aan een nader onderzoek te onderwerpen.

Wat een stad, en dan hebben we alleen nog maar plaatjes geschoten van de plek waar we gestopt zijn om te eten… We’ll be back!!!

Mooi op tijd bereikten we onze tweede stop: HOF Van VOLMERSELE Luxury B&B. Alweer een pareltje om op onze lijst van beste adresjes toe te voegen. Een prachtige plek, voorzien van alle comfort en luxe. Wat te denken van een heerlijke plons in het zwembad gevolgd door wat wegdoezelen in de jacuzzi? Ook een saunabezoek behoort tot de mogelijkheden. In de uitgestrekte tuin werd hard gewerkt aan de installatie van een buitenkeuken.

De zoektocht naar een goed adresje om te eten was een ander paar mouwen. Koppig als we zijn zouden we dit varkentje wel eens zelf wassen, met de hulp van GOOGLE natuurlijk. Probleem was dat het één: dinsdag was, en twee, dat er in de nabije omgeving nauwelijks etablissementen zijn op geringe fietsafstand. Want als je een hele dag hebt gefietst, wil je ’s avonds vooral rustig je voeten onder tafel steken, en dat kan niet in een B&B . Volgens Google was er een aardig restaurantje op een zestal kilometer. Moest kunnen. Maar ja, in deze tijden moet je ook gereserveerd hebben, en dat hadden we niet… De weg er naar toe, en dan verder op zoek naar iets anders waar we terecht konden, behoort niet tot de betere herinneringen aan onze reis. We fietsten immers langs de immens drukke en compleet fietsonvriendelijke Leuvensesteenweg, akelig. Uiteindelijk belandden we bij de Mc Donalds …. en het smaakte nog ook.

We raakten ook nog veilig terug in de B&B en beloofden onszelf in de toekomst raad te vragen aan de uitbaters…

Heerlijk geslapen en op naar de derde etappe. See you!!!

LOLA

Gent- Buggenhout

Published on 15 september 202015 september 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE8 reacties

De lang verwachte fietstocht startte op 31 augustus!!! Wonder boven wonder kreeg ik alles in twee fietstassen, een klein stuurtasje, en een rugzakje.

Had iemand mij vooraf gezegd dat dit kon, ik zou het niét geloofd hebben. De ligging van de fiets voelde totaal anders aan dus dat werd wennen. Maar hoppekee, we hadden er zin in!!

Het weer werkte aardig mee. De zon straalde zodat het zelfs tshirt weer was.

Het eerste stukje weg reden we al vaak, tot aan het veer in Schellebelle, daarna werd het onbekend terrein en dus echt vakantie.

Geen terrasjes onderweg want maandag én corona😪 maar we waren op alles voorzien.

Vlak bij deze mooie laan aten we onze sandwiches op..

In het gezelschap van Onze Lieve Vrouw van Fatima..

Na een kleine 45 km kon ik mijn eerste plasstop placeren. Amai

In café Taxi dan nog, centrum Peizegem. Fietsjes vastmaken, mondmaskertje aan, terrasje op… oeps bikerman (aka guitarman) was zijn masker vergeten op de fiets. De strenge ober sprak hem vermanend toe. Ik dus snel, mét mondmasker, terug naar de fiets om zíjn masker te halen. Niets lijkt nog echt makkelijk in deze tijden. Als het dat maar is natuurlijk.

Omdat we pas om 16 uur in ons hotel binnen konden reden we nog een toertje rond…gewoon, omdat het kon, zodat we dikke 65 km konden aftikken bij aankomst in hotel BOSKAPELHOEVE.

Een oase van rust op een prachtig domein, een heerlijke kamer met uitzicht op de natuur. Niet slecht om onze eerste nacht door te brengen!!

Vóór de nacht diende de inwendige mens versterkt te worden. Jammer genoeg beschikt de BOSKAPELHOEVE niet over een restaurant. In principe zijn er restaurants genoeg in de buurt, maar maar maar, niet op maandag… enfin uiteindelijk was er tóch eentje geopend, DE GROENE WANDELING, niét te verwarren met De Nieuwe wandeling 😉

Honderd procent positief kan ik er niet over zijn. Het interieur is een beetje frietkot jaren zeventig stijl, de spaghetti die we er bestelden was zéér copieus en best ok, maar zal zeker niet in mijn top drie van beste spaghetti’s worden opgenomen. De bediening was wel vriendelijk, ook een belangrijke. Én het eethuisje lag op wandelafstand van ons hotel. Meegenomen!!

Op de terugweg zagen we aan de overkant in het groen verscholen, een grote boskapel. Meer kan je lezen als je op de link klikt. Idyllisch gelegen en met een vijfhonderd jaar oude geschiedenis de moeite van een bezoekje waard.

Vlakbij het hotel ligt ook de toegang tot het Buggenhoutbos. Zonder twijfel kan je daar prachtige wandelingen maken maar die houden we voor een andere keer.

Een geslaagde eerste dag was het.

Ciao

LOLA

WHERE WAS I?

Published on 12 september 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE10 reacties

Tja, wie zal het zeggen? In elk geval NIET waar ik had beloofd te zijn, met name op mijn blog…

Maar het was niet mijn fout deze keer. Echt niet.

Regendruppels strooiden roet in het eten. Tijdens de eerste week van onze fietstocht heeft het één dag geregend, een hele dag aan een stuk. Het tasje dat ik had gekocht om aan mijn stuur te bevestigen, en waarvan ik wist dat het niet waterdicht was, bleek zooooo waterdoorlatend te zijn dat alles wat erin zat kletsnat was. Het meeste kon drogen, maar mijn gsm bleek op zo’n manier gepositioneerd dat de druppels rechtstreeks in alle openingetjes waren doorgedrongen. Gevolg: GSM volledig om zeep… Snif snif. Ik had hem nog niet zo lang, en was er bijzonder aan gehecht. Een hele week zonder GSM, het was een nieuwe én rustgevende ervaring. Bloggen was onmogelijk.

Maar kijk, eens thuis werd een nieuwe GSM aangeschaft (vaarwel zorgvuldig opgesteld budget 😦 )

En hier heb ik natuurlijk ook mijn laptoppie.

Waar heb ik nu werkelijk de voorbije tien dagen gespendeerd? Dat komen jullie hier de komende dagen te weten.

Voor het eerst in mijn toch al redelijk lange leven heb ik een tiendaagse fietsvakantie gedaan. Ja, écht, ik zou het ook niet geloofd hebben mocht iemand het mij een jaar geleden verteld hebben 😉

Ik fiets heel graag, en sedert ik een elektrische fiets heb, nóg liever. Maar toch, een fietstocht van een paar honderden kilometers, weliswaar netjes verdeeld over tien dagen? Tja, we did it. Bikerman zelfs met een racefiets!!

De fiets:

Een STELLA e-bike, met voorwielaandrijving, en een vierduizend kilometer op de teller op het moment van vertrek. Hij werd anderhalf jaar geleden gekocht als stadsfiets en niet om mee te trekken. Dat hij de hellingen van het Geuldal, van Monschau en de Hoge Venen zou moeten bedwingen, had die arme fiets nooit kunnen denken. Mijn volgende fiets wordt weer een e-bike, maar dan wel één die ontworpen werd om gezwind hellingen te veroveren, want nu was het met momenten moeilijk om steilere paden op te raken. Hijg puf steun…

De uitrusting:

Lang getwijfeld, nieuwe fietstassen of niet? Zou ik alle bagage meekrijgen in die (in mijn ogen) minuscule tasjes waarmee ik ook naar het werk fiets? Ik had een mooie set besteld bij VAUDE, maar die pasten niet op mijn e-bike en moest ik dus terugsturen 😦

Maar o wonder: alles wat ik mee wou nemen kon effectief in die twee tassen van BASIL. Ik kocht een nieuwe rugzak van 18 liter, die ik ook achteraan op de bagagedrager bevestigde, én het fameuze tasje (ook van BASIL) om aan mijn stuur te bevestigen. En zo vervoerde ik alles wat ik nodig had, en nog wel wat meer.

Het traject:

We wilden, na reisverhalen van vrienden, de VENNBAHN rijden, maar dan wel met een extra touch. We zouden vertrekken van thuis en in kleinere etappes rijden, om dan op het einde van de VENNBAHN met de trein terug te keren.

En hierover wil ik jullie graag meer vertellen in de volgende dagen 🙂

Het was UITDAGEND, ZALIG, VERMOEIEND, BEVREDIGEND, én zeker VOOR HERHALING VATBAAR.

Lieve groet,

LOLA

Let’s go outside…

Published on 30 augustus 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE25 reacties

Zoals jullie al merkten, of niet, slaag ik er niet in om te bloggen tijdens de gewone dagdagelijkse gang van zaken. Het is wat het is, ik heb er me bij neergelegd. Jullie ook?

Maar nu is de vakantie aangebroken, en dat betekent meer tijd. En ik dacht: Laat ik nog eens een blogje schrijven. Et voila. 🙂

Na een rustig dagje vrijdag, was gisteren goedgevuld met leuke dingen. Eerst en vooral had ik afgesproken met dochterlief. Onze pre corona afspraakjes situeerden zich meestal in het centrum van Gent, waar we winkels bekeken, afgewisseld met langdurige bezoeken aan één of ander etablissement waar we de inwendige mens konden versterken.

Gewoontegetrouw spraken we gisteren ook af in de stad, aan FITCHEN, een eetgelegenheid waar de nadruk ligt op gezond én lekker. Sara is er wild van, ik wou het ook wel eens proberen.

Ik stapte te voet van mijn stekje in Sint-Amandsberg naar de Korenmarkt, en stond stipt op de afgesproken plek. Wie was er niet? Inderdaad, dochterlief. Ik twijfelde even of ik het uur wel goed had, maar wat me vooral hinderde, was het feit dat ik buitengewoon dringend een bezoek aan een toilet moest brengen. Ik stuurde mijn kind een smsje dat ik de Hema indook, om daar gebruik te maken van de toiletfaciliteiten. Maar wat blijkt… de coronacrisis zorgt er voor dat die faciliteiten NIET toegankelijk zijn. Wat was me dat een streep door mijn rekening. Dochter was nog niet opgedoken, dus ik repte me naar een andere toiletspot: in Post Plaza was tot voor de corona crisis ook een toilet dat je kon visiteren zonder consumptie, maar o noodlot, ook hier geen mogelijkheid tot toiletgebruik. Dochterlief was ondertussen opgedoken, en samen nestelden we ons op een terrasje, waar ik eindelijk terecht kon voor de hoognodige sanitaire stop.

By the way FITCHEN is een heerlijk adresje. Een hoop gezonde én lekkere ingrediënten in een bowl of in een wrap, snelle bediening, niet duur. Ik ging voor de SPICY CHICKEN, Sara voor de HEALTHY WAVE. Heel lekker allemaal. Alleen niet echt gezellig om te zitten. Wel goed om in het achterhoofd te houden voor een eventuele deliveroo levering ooit.

Daarna togen we gewoontegetrouw richting Veldstraat. Ik had nog wat stuff nodig voor onze aankomende fietsvakantie. Maar wat ik zag in de Veldstraat zorgde ervoor dat ik zo snel mogelijk wou omkeren en naar huis rennen. RIJEN en RIJEN wachtende mensen aan allerlei winkels. Ik besloot NIET te wachten maar enkel winkels te bezoeken waar minder mensen naar binnen wilden. Ik vond wat ik zocht, en vroeger dan gepland keerden we terug van waar we kwamen. Ik moet nog wennen aan het feit dat gaan shoppen niet meer de plezante bezigheid is die ze vroeger was.

Toch genoten van het samenzijn met de dochter, én ook te voet teruggekeerd naar huis, zodat ik meer dan 15000 stappen op de teller had. Nice!!!

CORONAPROOF REIZEN

Published on 2 augustus 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE20 reacties

Er is nog weinig vanzelfsprekend deze dagen. Waar we vroeger zonder nadenken in de auto stapten om naar hot of her te reizen, denken we nu wel twee keer na. We hebben altijd meer gevoeld voor rustige niet toeristische plekjes, en nu komt die voorkeur ons goed uit. Ons reisje naar het Zwarte Woud werd gepland toen de maatregelen versoepelden, en er van een tweede golf nog geen sprake was. Ook nu werd er even getwijfeld of we zouden gaan, maar de rust van de streek waar we naartoe wilden overtuigde ons om te vertrekken. En zo stapten we vorige week vrijdag in de wagen om de iets meer dan zeshonderd kilometer lange reis naar Neukirch, deelgemeente van Furtwangen, aan te vangen.

Vorig jaar waren we er een tweetal dagen geweest op onze terugreis uit de Provence, en we waren overweldigd door de rust en prachtige natuur daar. Het hotel waar we ook vorig jaar logeerden is gelegen in een super rustig dalletje in het Mittel Schwarzwald. Van uit onze kamer en vanop ons balkon kijken we uit over het dal: weiden en bossen, in de verte een afgelegen boerderij, koeien, een kabbelend beekje….

Voor ons de belichaming van het paradijs.

Het hotel THÄLERHÄUSLE Ochsen heeft veel minder klanten over de vloer dan vorig jaar volgens ons: dat is goed voor de weinige gasten die er wel zijn, de afstand kan zonder enig probleem gehandhaafd worden, voor de eigenaars van het hotel zal dit minder fijn zijn. Zelfs de op grote afstand van elkaar geplaatste tafeltjes zijn nauwelijks bezet.

In de onmiddellijke omgeving konden we wandelen tot we erbij neervielen, zonder ook maar een menselijke ziel tegen te komen. Heerlijk vonden wij dat. Elke dag stapten we tussen twaalf en vijftien kilometer, niet slecht. Wat doet het deugd om die supergezonde buitenlucht op te snuiven, de geur van hars, de zomerse warmte die de aroma’s van kruiden en bloemen extra tot zijn recht liet komen.

Toch minder goed nieuws ook uit het Schwarzwald: het is er zo warm de laatste zomers, dat de dennen en sparren ziek worden door één of andere kever die uit warmere oorden naar deze prachtige plek is gevlucht. Ontzettend veel bomen zijn aangetast en moeten worden gekapt, en dat zie je echt al heel goed in het landschap. Ook hier is de klimaatverandering niet zonder gevolgen 😦 Het was ook heel bijzonder om elke dag zon te hebben, terwijl de streek vroeger bekend stond als de “piespot van Duitsland”… Wel zo aangenaam om bij mooi weer te gaan wandelen natuurlijk, maar op langere termijn treurige vooruitzichten. Tenzij andere bomen die beter bestand zijn tegen droogte de zieke bomen zullen vervangen….

Eén keer reden we tot aan de TITISEE, maar uitstappen deden we er niet. Wat een mensenmassa.. Dan maar snel terug naar onze afzondering.

Enkele foto’s van op onze tochten:

Het heeft ongelofelijk veel deugd gedaan.

STAY SAFE

LOLA

Een sneetje of een schelleken?

Published on 25 juli 202025 juli 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE13 reacties

Het enthousiasme over ons verblijf in het pittoreske Drenthe zindert na. Na twee fantastische fietstochten besloten we de laatste dag een uitstapje te doen naar een iets verder gelegen plek. De auto in dus, richting Giethoorn.

Echter niet zonder nog eens te genieten van het heerlijke ontbijtbuffet. Weliswaar in coronaveilige vorm, maar toch lekker. En met momenten zelfs hilarisch. Want ook al spreken we nagenoeg dezelfde taal, de Ollanders begrijpen mij niet altijd even goed 🙂

Koffie en andere dranken konden we zelf halen, broodjes en eieren werden door een vriendelijke medewerker voorzien aan het buffet. Kaas en hesp kon je aan tafel krijgen. Zo vroeg ik de jongedame van dienst of ik een sneetje jonge kaas kon krijgen. Ze bekeek me met een aan paniek grenzende blik. In mijn poging om dit degelijke Vlaamse woord te verduidelijken, zei ik nog: een schelletje jonge kaas. Haar ogen rolden bijna uit hun kassen. Euh, ik ben niet zeker dat we dat hebben hoor, piepte ze vriendelijk, we hebben enkel jonge kaas, oude kaas en komijn kaas…. Doe mij maar de jonge kaas dan zei ik. Waarna ik een onbedaarlijke lachstuip kreeg, pas nádat het meisje naar de keuken gevlucht was weliswaar. In Nederland is het natuurlijk een plakje kaas, en niet een sneetje. Misschien dacht het kind dat ik haar een onbehoorlijk voorstel deed…

Lachen is gezond dus iets gezonder dan voorheen stapten we in onze auto richting Giethoorn. Daar kwamen we aan, zagen we dat er zoveel mensen waren dat het leek op de Gentse Feesten tijdens een zonnige 21e juli dag, en besloten we NIET uit te stappen. Een mens moet verstandig zijn deze tijden. Jammer, ik had het graag gezien. Ooit, wie weet. We waren nu al zo ver, en lief wou graag het IJsselmeer nog eens zien. Mij zei het ook iets, ik was er nooit eerder. Niet dat ik me kan herinneren toch.

We reden dus verder naar Stavoren, een stadje in Friesland. Schattig stadje, veel water, en bruggetjes en havens. Overal rondom het IJsselmeer. Jammer genoeg veranderde het weer, en werd het zelfs koud. En dit meisje had geen jas mee. Maar goed, toch wat foto’s kunnen maken, en even kunnen genieten van de weidse golvende pracht van al dat water.

Bij terugkomst zat het weekend er zowat op….. het had deugd gedaan.

MAYBE…MAYBE NOT

Published on 18 juli 202018 juli 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE16 reacties

Onder het motto als ik niets positiefs kan zeggen zwijg ik liever, heb ik de laatste weken geen letter op mijn scherm geput. Ik maakte me ontzettend druk over corona, de maatregelen, het niet volgen ervan door delen van de bevolking én de onkunde van onze politiekers om tot een regering te komen. Wanneer ik voor mijn schermpje zat was dat het enige waar ik kon aan denken. Maar voor mijn gevoel kon ik weinig bijdragen aan de discussie, het was bovendien erg slecht voor mijn rikkietikker, en dus… niets, nada, niente.

Maar nu lijkt er iets te kriebelen en dus ben ik er weer. Mocht je me na al die tijd niet meer willen zien, ik begrijp dat😊

Dit weekend zouden we éindelijk nog eens enkele dagen naar het buitenland gaan. Daar keken we enorm naar uit, maar het had enkele voeten in de aarde. Een hernia die na dikke twee jaren besloot de kop op te steken dreigde roet in het eten te gooien, maar enkele dagen rustig aan en platliggen waar mogelijk brachten soelaas. Zo konden we vrijdagochtend vertrekken naar het verre…Drenthe.

Nederland is groen gekleurd op de corona codekaart en we hopen dat dit zo blijft. Ondertussen lijkt het meer waarschijnlijk dat België rood kleurt maar voorlopig niet. Dus we gingen. Yes.

Onderweg naar onze pleisterplaats moesten we even stoppen aan een tankstation voor een plasje. Wij flink onze mondmaskers over neus en mond, het gebouw binnen. Tot onze verbijstering waren wij de enigen met mondkapje. We werden aangestaard alsof we van een andere planeet kwamen. Wat ook zó is natuurlijk😁

Bovendien hing er aan de deur een bord met de mededeling dat er maximaal tien mensen tegelijk binnen mochten zijn. Ik eet mijn schoen op als het er geen dertig waren, gezellig dicht bij elkaar. Corona? Wat is dat? Ik wist niet hoe snel ik weer buiten moest komen.

Het hotel waar we incheckten was gelukkig wel helemaal mee met de corona maatregelen. Al zijn ook hier nergens mondkapjes te bespeuren. De afstand wordt echter zéér goed nageleefd, en ook ontsmetting is overal aanwezig.

Nieuwsgierig waar we neerstreken? We kozen voor het Van Der Valk hotel Spier. De Van Der Valk keten is een hotelketen waar we graag komen. Alle comfort, heerlijk eten, meestal erg goed gelegen en dat alles voor een mooie eerlijke prijs. En dat is hier niet anders.

OMGEVING

Spier is een klein dorpje in Midden Drenthe met nauwelijks 400 inwoners. Het ligt aan de ingang van het nationaal park Dwingelderveld, dat wij dit weekend wilden verkennen. Een betere plek om dat te doen dan hotel Spier is er niet. Vanuit je hotel fiets of wandel je meteen het nationale park in.
Bossen vol eeuwenoude eiken en beuken maar ook naaldbossen, grote plassen, omzoomd door riet, uitgestrekte weiden bezaaid met kleine gele bloemetjes, alles dooraderd met heerlijke fietspaden, en ontelbare wandelwegen. Het paradijs is niet verder dan 300 km van Gent gelegen.
Helemaal vlak is het hier niet maar de stijgingen zijn licht en kort en makkelijk te nemen. Hier en daar liggen statige boerderijen met de typische bouwstijl en rieten daken. De stilte wordt er enkel onderbroken door het gefluit van vogels. Ook schattige dorpjes zoals Dwingeloo en Diever nodigen uit om even te verpozen rond de Brink.

Het hotel.

Langs de ene kant ligt het hotel vrij dicht bij de A28, vanop het terras hoor je de auto’s rijden, dat wel. Maar de meeste kamers liggen aan de achterkant met zicht op bomen en grasvelden en in de volstrekte rust.
De kamer die we boekten met het hoogzomerarrangement was héél ruim, met een badkamer met bad en douche, heerlijke bedden en een balkon met zicht op de tuin. Alles zeer netjes en verzorgd. Er is een zeer ruime parking én een ondergrondse staanplaats voor de fietsen. Handig!!

Kijk mee naar onze eerste fietstocht gisteren, 30 km.

Terrasje met alcoholvrij bier in Dwingeloo

En naar de tweede vandaag, 55 km

De savanne in Nederland…

Het restaurant.

Wat is er zaliger dan na een dag fietsen je voetjes onder tafel te kunnen steken?
Weinig denk ik zo.
Hier in Hotel Spier genoten we gisteren alvast van een verrukkelijk driegangenmenu. Als voorgerecht een rouleau van zalm met truffelaardappel en paprikajam voor mij en voor mijn teerbeminde de carpaccio. Voor het hoofdgerecht kozen we eensgezind voor de mosselen mmmmmm. En als toetje een heerlijk ijsje met aardbeien.
Moe maar voldaan doken we onze uitnodigende bedjes in en sliepen we als babies.
Keep it safe, loved ones
LOLA

OUDE KALE

Published on 7 juni 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE16 reacties

Neen hoor, dit is geen oneerbiedige blog over een man op leeftijd die wat door zijn haar heen zit. Totaal niet!!! Foei hoe kun je zoiets denken van mij?

Dit blogje gaat over een wandeling in de relatieve nabijheid van mijn kot. Veel wandelen doen we niet meer, nu we de smaak van de fietstochten helemaal te pakken hebben. Maar gisteren leek het ons een ideaal moment om 10000 stapjes te zetten. De wind ging helemaal door zijn dak en fietsen vind ik dan toch iets minder aangenaam. Daarentegen kan eens goed uitwaaien te voet wonderen doen met een mens. Dus we besloten een stukje van de OUDE KALE VALLEI te ontdekken. Eerst toch een halfuurtje met de auto tot aan het vertrekpunt in Merendree. Bijna vonden we de dood 😉 nog voor we vertrokken waren, toen een boomtak vlak voor onze auto op de baan belandde, nog in onze straat. Gelukkig net naast en niet op de auto. Toch even schrikken.

De drukte op de weg is hallucinant. Ik heb het altijd lastig gehad met al die chaos op de weg, en door de vele weken gedwongen inperking van het verkeer (wat ik op zich wel heerlijk vond) ben ik nog gevoeliger geworden… Pffff

Merendree is echter een vriendelijk, gezellig en pittoresk dorpje, dus het drukke verkeer was snel vergeten.

Een prachtige kerk, die Sint Radegundiskerk, op het dorpsplein van Merendree,
met een geschiedenis die teruggaat tot in de zevende eeuw.

Het was een serieus tijdje zoeken naar het beginbordje van de wandeling. Na veel ronddrentelen en zelfs rondvragen vonden we het bordje aan de overkant van de straat…

De bewegwijzering is klein en soms goed verborgen….

De wandeling zelf is prachtig. Wat hebben we toch een mooie natuur in de buurt van Gent. We waren niet alleen op deze wandeling maar echt druk was het ook niet. Geniet mee met mij van de schoonheid van de natuur onderweg.

We spotten zelfs een BV 😉 Joke Schauvlieghe maakte dezelfde wandeling met man en kind. Hopelijk was ze niet op zoek naar extra bomen om te kappen? (Ah neen, daar is mevrouw niet meer bevoegd voor gelukkig;))

Nu en dan hadden we schrik dat bomen op onze hoofden terecht zouden komen, of dat we zouden wegvliegen op de wind, maar uiteindelijk kwamen we (weliswaar na tien kilometer) in de bewoonde wereld terug. Nog een fotootje van Het Aards Paradijs van Lieven Lootens, gesloten door de coronacrisis natuurlijk maar wel takeaway mogelijk blijkbaar. Ooit hoop ik daar eens te kunnen gaan eten.

Het is een wandeling die zeker de moeite waard is. Probeer het zelf ook eens uit. Vakantie in eigen land en zo, weet je wel.

LOLA

Rondje Brasschaat

Published on 1 juni 2020 door LOLA♥CHAMPAGNE12 reacties

Ons kot en de streek errond hebben we nu wel genoeg verkend, vonden we. Met alle bizarre versoepelingen de laatste tijd, waarbij de logica samen met de geloofwaardigheid van de virologen én de politici in het niets oplosten, vonden we dat we best de fietsen achter op de auto konden monteren om eens op een andere plek te toeren. Why not, als je godbetert je familie in Nederland en Duitsland mag opzoeken (terwijl er hier nog geen sprake is van uitbreiding van bubbels), én je bovendien boodschappen mag gaan doen over de grenzen heen. Steek je maatregelen waar de zon niet schijnt zou ik zeggen. Jullie hebben er met zijn allen zo’n boeltje van gemaakt dat zelfs ik, één van de meest gezagsgetrouwe burgers op deze planeet, de handdoek in de ring gooi. ( Dat het niet makkelijk is om zo’n crisis te managen, daar ben ik zeker van. Dat ik het niet beter zou doen, daar ben ik ook zeker van, maar ik ben dan ook niet aangesteld om de crisis te managen….) Enfin, soit. De cijfers gaan naar omlaag, en ik bid elke dag dat ze niet weer naar omhoog gaan.

Wij dus met de auto naar Brasschaat waar we, na een bezoekje aan een deel van onze vierkoppige bubbel, een schitterend toertje maakten.

Vertrekkend vanuit Mariaburg fiets je maximaal een kilometertje voor je door groen omringd bent, en met groen bedoel ik dan ook véél groen. Oude statige bomen, naaldbomen, rododendrons in volle pracht ontloken, héél véél grote, neen, eerder reusachtige villa’s verscholen daartussen. Huizen waar je met gemak een volledig Syrisch dorpje kan in onderbrengen, en die nu bewoond worden door, hopelijk meer dan, één generatie? Het voordeel van al deze architecturale pracht is dat er zo veel grond rond ligt, dat je het gevoel hebt in een bos te passeren, het nadeel is dat het, bijna, allemaal privé is. ..

Gelukkig is deze ravissante woonomgeving doorspekt met stukken die wel toegankelijk zijn voor het plebs, waartoe wij onszelf rekenen. We fietsten tot aan het fort van Brasschaat, niet toegankelijk voor bezoek, maar wel idyllisch gelegen aan een watertje, in het groen.

Foto door Bernard Castelein op Agentschap voor Natuur en bos

Ik vermoed dat het hier niet altijd zo idyllisch zal geweest zijn. Getuige ook de vele bunkers en tankkanalen in de buurt, en het militaire domein natuurlijk. Maar op dit moment in onze geschiedenis, coronatijd of niet, is dit een oase om ontspannen te fietsen. Slechts een fractie van de hoeveelheid fietsers die je in Gent en omstreken tegen komt, en veel pure natuur. Adem in en adem uit, al die bomen, de zon en het gekwinkeleer van de vogels, meer heb ik niet nodig.

Dat het deugd heeft gedaan.

LOLA